Başladığınız Tarih?
İyi Okumalar.
"Hayat acıtır,acıyan yer yaraya dönüşür ama izi her zaman kalır."
***
Hayatın gelgitleri herkesi yorar.
Bazı insanlar sadece ağlamak ile yetinir.
Bazıları vardır,güçlüdür ağlamazlar ama tıkanırlar,en sonunda patlarlar.
Yaşadığım durum tam olarak böyleydi.Ailesi tarafından terk edilmiş bir kız ne kadar iyi olabilirdi ki.Ya ağlardım ya da tıkanıp patlar.Şuan yaptığım şey ise ağlamaktı.
İnsanlar bencildir.Hayatta sadece kendini düşünenler kazanır.Kendin başka herkesi önemseyen insalar ise kaybeder.
Acı bir gerçektir bu.Ağlayıp kendini iyi hissetmeye çalışırlar ama bu onları daha çok yıkar.
Hayatım yetimhanede başladı.Terk edildiğimi 5 yaşımda öğrenmiştim.Zordu bir çocuk için.
Şuan ki durumumun sebebi ise tanımadığım ailemdi.
Nerde miydim?
Deliler Hastanesinde
En sonunda kafayı sıyırmıştım.
Yetimhane hayatım 4 yaşında başladı.O zaman a kadar annem le
yaşadığımı hatırlıyorum.
Siması bulanıktı ama bana seslenişini hatırlıyordum.
Açelya...
Beni hayatından silmiş miydi yoksa beni istememiş miydi?
Neden beni bırakmıştı.Küçüktüm ben, yetimhanede müdüre abla söylemişti.O ses de aklımdan çıkmıyordu.
O seni terk etti Açelya...
Kulaklarımda çınlayan ses beni delirtmeye yetiyordu...
Beni düşüncelerimi alı koyan bir kapı sesiydi.
İçeriye giren yabancı değildi.
"Noldu"diye sordu Selin.
Yıllardır tanımama rağmen çekinmiştim.
Bir süre birbirimize baktıktan sonra anlatmaya başladım.
Oda üzülmüştü beni teselli ederek sevindirmeye çalıştı.
Selin'le yaşadıklarımız bir nevi aynıydı ben anlatırken onunda ne kadar üzüldüğünü farketmiştim.
Bir anda bir ses geldi.
ÇIĞLIK SESİ
Selin ile göz göze geldik ardından hızla kapıya doğru koştuk.
Kapıya açtığımızda tanımadığımız iki adam bize şaşkınlıkla bakıyordu ve bir ses daha duyuldu...
Biz hızla koşmaya başlamıştık ve o tanımadığımız adamlar da bize takıldı.Sesin geldiği yöne ürkekçe ilerlemeye başladık.
Yerde kanlar içinde yatan bir kız vardı.Onun ilerisindeyse elinde bıçakla yavaş yavaş gelen ve tehditler savuran bir adam...
Her geri adım attığımızda bir adım yaklaşıyordu.Selin ile ben ne yapacağımızı bilmiyorduk.Arkamızda tanımadığımız iki adam bizi daha çok geriyordu.Sanki bir komplonun içine düşmüştük.
Selin ile göz göze geldik.İkimizde dehşetle birbirimize bakıyorduk. Bir anda arkamızdaki iki adam önümüze atladı.Ne yapacağımızı şaşırmıştık fakat bir yandan da içimiz rahatlamıştı. Elinde bıçakla üstümüze
gelen adam bir anda olduğu yerde kaldı. Bir süre birbirimize baktıktan sonra adam hiç arkasına bakmadan kaçtı.
Selin ve ben çok korkmuştuk. Tanımadığımız o iki adam bizi sakinleştirmeye çalıştırıyordu. Ama biz hala onlardan korkuyorduk, bir komplonun içinde olmadığımızı anlaşmıştık fakat tek sorun o değildi.
