Küllerin içinde ( Aşk serisi I)

Yakamoz!

" Yine olsa yine severim"

" Sonunda çiçek vermişti köksüz ağaçlara bağladığım adaklar."

Melek,

Yazardan,

Genç adam, duygularını içine hapsetmiş, sevgisini ifade edememişti yıllarca. Ancak, aralarındaki engeller o kadar büyüktü ki, sevgilerini bir adım öteye taşıyamadılar. Dağlar gibi yüksek, yolları ise birbirinden ayrıydı.

İkilinin yolları, zorunlu bir ayrılığa ve birbirinden uzaklaşmaya mecbur kaldı; geride bıraktıkları hatıralar, geçmişte birlikte yaşadıkları güzellikleri yansıtıyordu. Bir gülümseme sıcak bir bakış yetmişti ikisinede.

Adam, geçmişteki anılarına sıkı sıkıya sarılarak hayatta kalmaya çabaladı. Ancak, sadece hatıralarıyla yetinmek yetmiyordu; en azından sevgilisinin kokusunu duymalıydı.

Onu kaybetmek istemiyordu, bu yüzden hayatına giren herkesi uzaklaştırdı. Adam, sanki kadının varlığı, onun hayatında bir gölge gibi şekillenmişti o da onun gölgesi oldu. Belki kollarında olamasa da, en azından bir parça olsun hayatında kalmalıydı...

🔥🔥🔥🔥🔥🔥🔥

~ Şimdi bu kadına ne kadar yürekli olduğunu göster orman gözlü adam.

Dilber ağzından çıkanı kulağı duymuyordu çok mu ileri gitmişti bilmiyordu ama seviyordu ve bu adamdı arzu dolu bir kadın olarak istiyordu asla inkar edemezdi bedenini ele geçiren bu hissi uzun zamandır köreltmiyor muydu? O ilk öpücük hala aklının en değerli köşesindeydi..

Welat bir kaç saniye gözlerini kapatıp açtı onu kırmak veya incitmek asla istemiyordu. Usulüne uygun olmalıydı, Dilber gizliden yaşanacak bir kadın değildi herkes bilmeliydi bu kadın artık onun diye. Tüm Mardin işitmeliydi yıllarca bastırdığı duygularını.

Tek istediği şey aşkının bu bedende alevlenip can bulması ve küllerinden doğması artık amacı bu kadını kendine bağlamaktı ve bir daha ondan ayrı kalmasına izin vermemekti. Kaskatı kesilen bedeni ruhuyla köşe kapmaca oynuyordu zordu bu kadına dayanmak ve direnmek imtihanın en zoruydu..

Ellerini kadının yüzüne koydu soluğunu kesmişti Dilber, bir bıçak yarası gibi batıyordu aldığı derin soluklar.

Atın dört nala koşması gibi dizginleyemiyordu kendini. Dudaklarına kapıldı ihtirasla, delice öpmek istediği dudaklar hala aynıydı dedi içinden. Yanmayan yanardağı yakmıştı yıllar sonra Welat artık durmak istemiyordu bu kadın artık onundu tüm cihan gelse bunu değiştiremezdi..

" Seni istiyorum, bedeninde can bulmak veya ölmek sadece benim ol... kadınım ol her şeyim ol.. Son arzum sensin Dilber ölsem umrumda değil bu ölü adamın son arzusu gibi"

Dilber gözünden düşen yaşa aldırmadı adam, dudaklarını gözlerine bastırdı bu yeter artık demekti, bitir içindekini demekti, şans ver demekti.

Kollarını adamın beline doladı huzur vardı bedeninde, kokusunda; bir adam huzur kokar mıydı? Welat yıllar sonra bunu yapmıştı sanki Dilber Welat'in bedeninden bir parçaymış gibiydi ve aradığı gerçek huzur adamın kollarının arasında olmakmış..

Adam da böyle hissediyordu sanki adam Dilberin bir gözyaşı veya o gür kirpiklerinden bir taneydi..

" Seninim"