The Unchosen Wife (Book II) Mature Content/Rated 18

Signed

Lumipas ang isang linggo simula ng iwan siya ni Addi ay heto pa rin siya, lageng malalim ang isip na nakatanaw sa view ng labas ng apartment niya. Nakaya rin pala niyang maghintay ng ganoon katagal na hindi nakikita at nakakausap ang asawa. Hindi na rin siya umuwi ng bahay nila dahil mas lalo lang siyang masasaktan kapag naaalala niya na asawa sa bawat sulok ng bahay.

He didn't answer their calls. Napakarami niya sanang business trips ngayong pero ni isa don wala siyang dinaluhan. He barely eat at namimiss na niyang kumain sa luto ng asawa. Wala siyang ibang hinihintay na bumalik na ang pasukan, nagbabasakaling pumasok ang asawa at masuyo niya na ito.

Wala ng ayos ang sarili. Her beard and hair grew longer. Pumayat rin siya at lage na lang nakasimangot ang mukha. His eyed are tired from crying pero hindi maman nanunuyo ang mga mata niya kakaiyak.

Lola Ferly calling.....

Napakagat siya sa daliri habang tinititigan ang screen ng cellphone. Tiyak nag-aalala na sa kanya ang lola niya and he don't want her to get worried.

Huminga siya ng malalim bago sinagot ang tawag. He composed himself and tried his best to sound okay.

"Goodness, Levi. Salamat at sumagot ka na. Nag-aalala na kaming lahat sayo."

"La, hi. Sorry to worry you. I am just doing really fine here."

"I know you are not. Please apo, magpakatatag ka. You've been through a lot at what happened to you wasn't easy. Nabasa mo ba ang text ng mama mo?"

"Yes, la. Thank you for reminding me. Bakit ba, what was the text about? Na nag-aalala din sila sa akin? Tss. They better just leave me alone. I am done, lola. I don't wanna associate with them anymore. If I die to starvation, I don't care."

"Huminahon ka, Levi. Makinig kang mabuti sa akin, okay? Naiintindihan kita at kung desisyon mong putulin ang ugnayan mo sa mommy at daddy mo, hahayaan kita." bumuntong hininga ito na tila may masamang sasabihin sa kanya. "Basahin mo ang text ng mama mo, it is about Addi."

Sumikip ang dibdib niya nang madinig iyon. Hindi maari, hindi maaring gawin yun ng mommy niya.

Nanginig ang kamay niyang hawak ang cellphone at bumilis rin ang paghinga niya. Pilit niyang pinakalma ang sarili dahil kausap na nito ang lola niya.

"What is it about her?" seryuso niyang tanong.

"Pupunta siya ngayon sa kompanya and your mom texted you para ipaalam yun sayo. You have to go and see her, apo."

"O-okay."

"Basahin mo ang text ng mama mo. She actually didn't tell her na alam mo, upang hindi magbago ang isip niya."

Levi immediatly took a bath. Napakaraming sumagi sa isip niya, kung anong una niyang gagawin pagkakita niya sa asawa. I will definitely kiss you and hug you. "I miss you so damn much, Addi" he voiced out.

He shaved his facial hair. He even trimmed his hair at maayos na pinili ang susuotin na damit. He must look descent. He bit his lower trembling lip while staring at himself in the mirror. Makikita na talaga niya ang asawa. Mabigat man ang dibdib niya ay pilit pa rin niyang pinapangiti ang sarili.

Ala una ang nasa text ng mommy niya. For the first time, her mom did something that made her happy. Alas dose na at bago siya makarating sa kompanya ay dumaan muna siya sa tindahan ng mga bulaklak upang bumili ng isang boquet para ibigay sa asawa.

Addi taken all her vitamins matapos siyang maligo at magbihis. Hindi naman siya naduduwal o nasusuka pero napakanapili niya sa pagkain. Panay prutas lang siya at ayaw niya sa amoy ng bagong lutong kanin. Naiintindihan na rin niya kung bakit ayaw niya sa mamantikaing pagkain lalong lalo na ang pritong baboy at manok, dahil ayaw pala ng baby niya kaya natatawa na lang siya sa sarili. Iba pala talaga pagbuntis, ni siya ay hindi maintindihan minsan ang sarili.