ΚΑΝΟΝΕΣ

Ο ΘΕΙΟΣ

Μόλις είχα φτάσει στο μαγαζί που δούλευε ο Τζέρι. Με παρακαλούσε βδομάδες να πάω και τελικά δε το απέφυγα. Όχι οτι δε μ'αρέσει να βγαίνω, απλώς δεν το κάνω συχνά. Όλη μέρα τρέχω στους δρόμους προς αναζήτηση εργασίας και κάποιες φορές βοηθώ στο συνοικιακό βιβλιοπωλείο της περιοχής μου. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα στο τέλος του εικοσιτετραωρου η κούραση να με συντροφεύει ως πίστη και αφοσιωμένη φίλη.

Ζω μόνη και παρόλο που οι γονείς μου φροντίζουν να με στηρίζουν οικονομικά νιώθω την υποχρέωση να συμβάλλω προσφέροντάς τους μια ανάσα. Ο Τζέρι ανήκει στον πολύ στενό κύκλο των φίλων που αγαπώ και εμπιστεύομαι. Έναν κύκλο πιυ ολοκληρώνουν κατά βάση αρσενικά. Το αίσθημα της ασφάλεια που νιώθω πλάι τους από νωρίς επιβεβαίωσε το ταίριασμα που έχω με το αντίθετο φύλο. Έχω καρπωθει όλα τα προνόμια που προσφέρει μια τέτοια σχέση, όπως η απεριόριστη προσοχή και προστασία. Δύο ισχυρά ζητούμενα μιας γυναίκας εδώ και χρόνια.

Τελικώς κατεφθασα στο μπαρ που εργαζόταν και με τρόπο τρύπωσα σε ένα μικρό κενό που βρήκα μπροστά στο πόστο του.

''Επιτέλους μας έκανες την τιμή'' σχολίασε αφήνοντας ένα φιλί στο μάγουλο μου ως καλωσόρισμα. Σε πολύ λίγο είχα και το ποτό μου μπροστά.Δε χρειάστηκε να παραγγήλω ήξερε πολύ καλά τι έπινα.

Όλο το βράδυ στεκόμουν εκεί θεατής να τον θαυμάζω για το πόσο καλος μπάρμαν ήταν.Είχε τόσο κόσμο το μαγαζί που δεν του έμενε χρόνος για μένα.Δε με πείραζε όμως απολάμβανα τη μουσική και παρασυρμένη κουνούσα το κορμί μου.

Ξαφνικά ένιωσα κάποιον να στριμώχνεται δίπλα μου και γύρισα το βλέμμα μου σιγά σιγά.Παρ'ότι φορούσα τακούνια και πάλι έφτασα μέχρι το στήθος του.Ήταν σπορ ντυμένος και μόλις έσυρα τη ματιά μου στο πρόσωπό του,μου κόπηκε η ανάσα.Δεν είχα δει ωραιότερο άντρα και ένιωσα τα μάγουλά μου να καίνε.Πρέπει να με περνούσε τουλάχιστον 15 με 20 χρόνια.Και τότε ήταν που σκέφτηκα <μωρέ καλά λένε πως δε παίζει ρόλο η ηλικία,κάτι τέτοιους θα είχαν στο μυαλό τους όταν το έβγαλαν το συμπέρασμα>.Αμέσως γύρισα στο ποτήρι μου και με την άκρη του ματιού τον ένιωσα να γελάει.Με είχε καταλάβει,ήμουν πλέον σίγουρη.Η απειρία μου έκανε μπαμ απο χιλιόμετρα.

Έμεινε εκεί και το σώμα του ακουμπούσε το δικό μου.Έπαιρνε το ένα ποτό πίσω απο το άλλο και φαινόταν να το χρειάζεται.Κάποιες φορές με κοίταζε και ένιωθα αμηχανία.Το άρωμά του,τα χέρια του,τα χείλη του,τα μάτια του.Όλα του,με αναστάτωναν ευχάριστα.