HER SEY YALAN

1.bölüm.

Umay:off anne ben geç kalcam ya dur noğlur albyım ben artık.

annem:olsun Umay ye şunu hem daha yaran yei iylesti ne işi ya.

Umay:annem benim tahinim çiktı ya çıldira bak gidecem bugün . sen de merak etme hem çok uzak değil ki ama sen sakın gelme anne bak ben gelirim ama sen gelme orası hiç güvenli değil siviller için.

annem:sen neden gidiyorsun kızım ya tamam senin görevin ama ben de ana yım nasıl dayancm

Umay:anne sen mi bunu diyorsun cidden emekli polis özel harekat ta çalışan sen ?

annem:ne Umay ya sen anne ol bak ben seni o zaman gozcem .

Umay:tamam bee

Annemle bir yandan konuşup bir yandan da valizini haziliyordum. tayinim çıkmıştı aslında ben istemiştim bu son görevde hem rutbem yükselmiş hem de timim dağılmıstı ben ise yine aynı yerde kalıcaktım özel dilekçe yazıp sınırda bir yere tyinimi istedim albay da sinir guvenliginde açık bulmuş beni göndermişti. benim oraya gitmemein asıl sebebi kayıp erkek kardesimdi ben daha  5 yasindayke kardeşimi elimden aldılar o günden sonra abim hep beni suçladı çok aradık babam abim ben hepimiz özel olarak arattik ama yok oğuz yoktu ismi değisme ihtimaline baktık ama kardeşime benzeyen 1 bebek bile yoktu ama ben yıllar sonra kardeşimin izini bulmuştum o da benim ve abim gibi bordo bereli olmuş. ama ismi artık oğuz değildi galiba oğuz evlat edinilmiş ve ailesi ismini bilmediği için kendilerince isim koymuşları ismi garipti Mutlu acaba neden diye çok ca düşündüm ama yok neden olduğu nu bulamadım .
zaten oguzu yani mutluyu çok zor bir şekilde bulmuştum dosyası gizliydi ama benim adamlarım tabiki de bulur du ve buldular da mutlunun nerde olduğunu ne iş yaptiğinı öğrendim ama ne annem ne abim nede babam biliyordu onlara demiştim babam istese bulurdu koskoca tümgeneral abim bilmiyorum o mutlu doğduğunda yurtta kalıyordu zaten tanımıyordu ama ben ...

kardeşimi benim ellerimden alıp götürdükleri günden beri kendimi suçluyodum sadece yapmam gereken kardeşime sahip çıkmaktı am ben onu o gün yapmamıştım kim bilir o küçücük ysta neler yasadı...

                            ....

valizimi hazırlamam bitmişti herşey tamdı şimdi karakola gidiyordum hem anhatarı albya vercem hem de bende zimmetli olan esyaları teslim edicektim.
ablayın odasına geldiğim de kapıdaki posta müsait olduğunu söyledi  .önce posta içeri girdi haber verdi sonra ben girdim ve tekmil verdi

Umay:Albay Umay Şahin buyrun komutanı

albay:noldu Umay neden geldin

albay her zaman olduğu gibi gıcik soğuk ve tepkisiszdi hiç sevmezdim bu adamı ya yüzbasıyken bana neler ederdi gıcık adam.

Umay:albayım anahtarı teslim etmeye geldim hem de üzerine zimmetli olanları birakicaktım

albay :tamam zimetliliri kime vericeksin biliyosun anahtarı da birazdan getir

Umay:emredersiniz albayı

albayın odasından cıktım ne kadar da aynı rutbede olsak ta ben daha yeni albay olmuştum adamın emekliliği yaklaşmıştı eğer gitmeseydim emekli olduğunda ben albay olcaktım anam kalsın koskoca tugaya çıldırda kücük bir sınır karakolunda görevlendirilmistim daha iyi daha minik ama çok daha tehlikeli bir yerdi . ama ben korkuyormuydum hayır bu rütbeye gelene kadar onlrca yara aldım kimseye hissettirmeden devam ettim şimdi de öyle yapıcam yaralarımı daha kolay sakliyacam annemden ama şöyle bir şey de var ben artık göreve gidemiyecem görevleri nasıl bırakmam acaba ya offf.

odamın kapısına geldim kapıyı actım zaten eşyalarımı toplamıştır ama masanın üzerinde mutlunun dosyasını gördüm ben mutluyu arastirdım ama fotografını hiç görmemiştim. kıvırcık sari saçlı masum masum kameraya bakan bir yüz bu bu mutlu bu benim oğuzüm du .oğuz daha kücukken sarı saçlı ve kıvırcık tı hep masum. fotoğrafta dunaynin yükü vardı kardeşimin üzerinde yorgun ve üzgün bir maske takmiş yüzüne kimse görmesin uzuntüsunu mutlu sansın diye mutluluk maskesi takmış...