ᴬᶜᵉˡ ᶠᵃʳⁱˢ ᴹᵒʳʳⁱˢᵒⁿ ˢᵉʳⁱᵉˢ #⁴ ⁽⚠️ ᴿ⁻🔞⁾ ᴼⁿ⁻ᵍᵒⁱⁿᵍ

PROLOGUE

✨Kalea Sarafina. P.O.V✨

●●College time●●

Papasok ako sa bagong university. University ng mga mayayaman. Yes mayayaman, Dahil isa lang naman akung scholar. Iwan ko nga kung ba't ako nabigyan ng scholarship, Ang alam ko kasi hindi ako matalino. O baka naman kaya may taong tumulong na maging isa ako sa mga scholars? Or di kaya isang admirer ko na mayaman tapos hindi niya kayang malayo ako sa kanya at gusto niya akung makita araw-araw. Hahaha Char lang yun. I am just being delulu here, hahahahaha.

Actually top two ako kaya ako nabigyan ng scholarship. At nag-papasalamat ako dun dahil hindi na kailang pang gumastos ng malaki nila mama para sa tuition ko. Ang mahal kaya ng tuition pag college na, even before no'ng nasa elementary at highschool palang ako mahal na. Ngayun pa kaya na college na ako? Aba, mas lalong lumaki yata ang tuition.

Habang naglalakad ako marami akung napansin na nakatingin sa akin. Siguro nagagandahan sila or maybe naiinggit? Haha. Siguro kaya sila nakatingin sa'kin dahil baguhan ako dito sa school na'to? Or baka naman dahil sa suot ko na parang manang? Well, bahala sila sa buhay nila. Wala akung pakialam. Pumunta ako dito para mag aral hindi para mag fashion show.

Tuloy-tuloy lang ako sa pag lalakad. Hinahanap kung nasaan ang room ko. Wala akung pakialam sa mga taong nadaanan ko. Kung maka tingin kasi ang mga yun parang ano.......basta, alam niyo na yun. Napangiti ako ng makita ang room number ng section ko. Ay teka lang May room number? Ano 'to hotel? Haha. Sorry guys gaga lang talaga ako. Wala palang room number, section lang pala.

Huminga muna ako ng malalim bago pihitin ang siradura. And the moment I stepped inside, all eyes were on me. Wait tama ba yung english ko? Correct niyo nalang kung hindi.

"And who are you?" Ay Englisherang frog, s'ya ba ang teacher namin? Hindi kasi halata dahil subrang sungit ng mukha niya. Yun bang parang, pinagbagsakan ng langit at lupa?

"I'm KALEA SARAFINA MONTENEGRO I am a new....." Hindi ko natapos ang pagpapakilala ko ng magsalita si manang.... I mean ang teacher namin.

"You may sit down now." Saad nito at itinuon ulit ang mga mata sa laptop.

Through out the time ni Ms. Layla, nag discuss lang siya kung ano ang mga schedules na papasukan namin at kung anung time. Nakikinig lang ako sa kanya habang ang mga ka klase ko ay sa'kin nakatuon ang mga mata. Iwan ko ba kung dahil maganda ako or dahil sa suot ko? Halos lahat kasi sila Naka palda at naka croptop. Tapos yung suot pa nila na palda, siguro mga one inch nalang makikita na mga pekpek nila. Unlike me na naka simple shoes, baggy pants, and baggy shirt. Dito kasi ako komportable kaya ayun ito ang napili kung isuot.

Pagkatapos ng time ni Ms. Layla, ay agad na din akung lumabas. Hahanapin ko ang canteen kung meron man dahil nagugutom na ako. Ganun parin ang tingin ng mga tao sakin walang pinagka-iba kanina kaya naman hinayaan ko nalang ang mga ito 'at nagpatuloy sa paglalakad. Napahinto ako ng bigla nalang may humarang sa dinadaanan ko.

"Hi, I'm ethan, looking for something?" Ay isa ring Englishera pero infairness ang gwapo niya. Para siyang isang Korean actor. Para siyang si ano....... Sino nga ba yun? Hay iwan. Basta may kamukha siya yun na yun.

"Alam mo ba kung nasaan ang canteen?" Tanong ko. Kung naintindihan niya ako edi goods. Pero kung hindi mag google nalang s'ya.

Lalampasan ko na sana s'ya ng bigla siyang magsalita.

"I'm heading there. Sumabay ka nalang sakin." Hindi ko din naman alam kung nasaan ang canteen kaya sumabay na ako sa kanya.

Lahat ng mata. Yes, mata na naman. Mga matang palaging nakatingin. Haha joke lang. Actually lahat na naman ng mga mata ay nasa derection namin. Lahat yata ng kumakain kanina ay natuon ang atensyon samin. Baka dahil sa kasama ko?