HELİN

11

Kolumdaki bütün bileklikleri çıkardım teker teker ve musluktan aldığım suyla kollarımı yüzümü yıkadım.Ferahlamak için derin derin nefesler alırken aynadan kendime bakmaya korkuyordum.Kulağımdaki küpeleri de aceleyle çıkardım.Kulaklarımda on kiloluk taş taşıyormuş gibi hissediyordum.

Başım çatlıyordu ve birazdan ben de çatlayacaktım.Şu an tek istediğim şey elimdeki telefonu aynaya atıp parçalamaktı.Sinirimi çıkarmak istiyordum yanlızca.

Aleyna son dakika golünü şahane bir şekilde atmıştı ve herkes bir daha bu konuyu açmamıştı.Veliler çocuklarını alıp gitmişti,ben de o sıra bayılacağımı hissetmiştim ve topuklarımı götüme vura vura lavaboya uçmuştum.

İçeride annem ve Kartal bekliyordu hala.Müdürle özel olarak konuşuyorlardı.Çantamdan çıkardığım pamukla akan makyajımı silmeye başladım.Tipimin biraz olsun düzelmesi için en azından.

Aniden açılan kapıyla yerimden sıçradım.Aynadan gördüğüm kadarıyla içeri Aleyna girmişti.Bir süre beni izleyip kapıyı kapatarak yanıma doğru adımladı.O da benim gibi aynada kendine bakarken ifadesiz görünüyordu.Elimdeki pamukla işim bittiğinde ilerideki çöp kovasına attım.Arkamı döndüğümde göz göze geldik.Aynı ifadesiz suratıyla beni izlemeye devam ediyordu.Bu hareketiyle dona kalmıştım.

"Herkes velisiyle gitti sen niye gitmedin?" dedim yanına biraz yaklaşarak.

"Makyajsız da çok güzelsin."

Bu lafıyla şaşkınlıkla ona baktım.Böyle bir iltifatı ondan beklemiyordum.Yıllardır tanıdığım kadarıyla herhangibirisine iltifat edebilecek bir kız değildi.Ketumdu bir kere.Ağzından iyi laf duymak zordu ya da bana karşı böyleydi.Evet kesinlikle sadece bana karşı böyleydi.

Alt tarafı bir iltifat etmesine bu kadar çok kafa yorduğumu fark ettiğimde boğazımı temizledim."Teşekkür ederim."

Aramızda geçen en normal konuşma bu olmalıydı.O yüzden nasıl tepkiler vereceğime şaşırıyordum.Normalde olsa birbirimizle karşılaşsak kesinlikle tartışır ve birbirimize girerdik.En son kütüphanede birbirimize girdiğimizi hatırladığımda dudağımı ısırdım.

Gözlerini benden çekip aynada siyah ve uzun saçlarını dalgalandırdı.Saçları hep tertemiz,parlak ve mükemmel görünürdü.Böyle bir kızdı genel olarak.Kıyafetlerine,saçına,makyajına hep özenirdi.Klasik Aleyna'ydı işte.

"Sen hep böyleydin değil mi?"

Aynadan kendisine bakmaya devam ederken bu sefer hareketsiz kalmıştı.Ne dediğini anlamadığım için yüzümü buruşturdum."Ne?"

Güldü ve ellerini mermere dayayarak bana doğru eğildi."Sen hep böyle kusursuzdun." yutkundu "Değil mi?" dedi.

Kaşlarımı çatıp bir adım geriledim.Neyden bahsediyordu bu?"Hiç kimse kusursuz değildir Aleyna." dedim şaşkınlığımı belli eden sesimle.Karşımdaki kisi yıllardır tanıdığım Aleyna mıydı yoksa ben mi yanılıyordum?

Güldü.Bu son derece samimiyetsiz bir gülüştü.Ellerini mermerden çekip biraz gerildi."Keşke ben de bunu aileme anlatabilseydim." dedi kısık sesiyle.

Onu biraz daha fazla incelediğimde göz altlarının mor olduğunu gördüm.Uyuyamamıştı belli ki.Daha sonra derin bir nefes alıp bana döndü.Onu izlediğimi fark ettiğinde kafasını yana yatırarak gülümsedi."Tuvalette mi duracağız Helin?Gel gidelim." O hareketlendiğinde elime çantamı aldım."Nereye gideceğiz ki?"

Kapıyı açarken konuştu."Beni takip et."

Neden bilmiyorum ama peşinden gittim sorgulamadan.Gerçekten gerizekalı olduğuma emin olmuştum şu an.Aleyna her ne kadar şu sıralar eskisi gibi olmasa da bu beni tenha bir yere çekip bıçaklayıp ölüme terk etmeyeceği anlamına gelmiyordu.Aklıma gelenlerle tereddütle durdum.Merdivenlerden çıkan Aleyna da bunu fark edip arkasını döndü."Off.Merak etme bıçaklamam seni.Sadece kimsenin olmadığı bir yere gitmek istiyorum hadi."