Son Nefes

1. Bölüm

Medya: Buse 🦋

Başlangıç tarihi alıyorum buraya 🦋🤍

Bölüm Şarkımız;

Duman ~ Kolay Değildir

İyi okumlar 🌸

1. Bölüm

"Kolye."

-- BUSE -- 

"Ayy, biraz da gülün be! Mezun olduk bugün!" diye heyecanla bağıran Nisa'ya duygu dolu gözlerimle bakıyordum. Bugün belki de birlikte oluşumuzun son günüydü. Yaşar da aynı şekilde bizim gibi durgundu, o da ayrılmak istemiyordu. 

"Hem iyi yanından bakalım belki aynı time atanırız." 

"Sahiden bitti mi şimdi koca 5 yıllık harp okulu?" dedim, gerçekten ayrılmak istemiyordum onlardan. Benim Ankara'daki ailem olmuşlardı.

"Lütfen canım siz beş sene okudunuz, ben dört sene okudum." diyerek moralimizi yükseltmeye çalışan Nisa'ya gülümsedim. 

"Yalnız hatırlatayım yıllardır Almanya'da yaşıyorum ben." dediğimde güldü. 

"Hiçbir şeyin de altında kalma zaten." 

"Kalamam," deyip güldüğüm sırada Yaşar da bizim bu hâlimize gülüyordu. 

Beş yıldır okuduğum harp okulunu bitirmiş ve mezun olmuştum. 

Çok küçükken abilerimle oyun oynarken hep anne babamız gibi davranırdık. Oyun gereği abilerim asker olurdu ve beni kurtarırlardı hep. Daha sonra annemle babam abilerime asker kıyafeti diktirmişti.

Eh, tabii bu süreçte onlar annemle babama özenirken ben de abilerime özeniyordum. Dolayısı ile bana da asker kıyafeti diktirmişti annemler. 

Şimdi ise yıllar geçmiş, onlarla uzun süredir iletişime geçmemiştim. Ben on yaşına bastığımda mesaj ve aramalarıma dönmeyi bırakmışlardı. 

Ancak, hepimizin ortak bir hayali vardı. Asker olmak. Abilerime her ne kadar kırgın olsam da bu hayali yerine getirmiş vatanım için sonuna kadar hizmet edecek bir asker olmuştum.

Gözlerimin dolmasına engel oldum. En azından arkadaşlarımın yanında olmasını engelleyebiliyordum, bir yerden sonra alışıyordu insan. 

"Hadi artık uyuyalım, saat geç oluyor. Yarın yemin törenlerimiz var." dediğimde aslında bir tık Yaşar'ı hemen yan dairedeki evine kovuyordum. Biz de odalarımıza dağılıp uyuyacaktık zaten.

Sahte bir triple "Kovuluyoruz, ha? Öyle olsun," deyip ayağa kalktığında arkasından seslendim. 

"Öyle bir şey olmadığını biliyorsun! Kovmam seni!" 

Gülerek dış kapıyı açarken "Biliyorum badem göz, biliyorum. Hadi iyi geceler. Güzelce uyuyun," diyerek çıktı odadan.

Nisa ile "İyi geceler," diye arkasından bağırdığımızda evden çıktı. 

Biz de biraz daha sohbet edip çok geç olmasına izin vermeyerek odalarımıza dağıldık. Kalbim yarın için heyecandan çok hızlı atıyordu.