ŞAHESER | Texting

1.3

Sabah dörtte kalkmış ve ders çalışmaya başlamıştım. Saat şuan ise 07.34'tü.

Doğum günüme kadar bitirmem gereken kitaplar vardı.

Gözlerim ekrana bakmaktan kör olmuştum resmen. Biraz kafamı koyup kestireyim derken odamın kapısı tıklandı.

"Duru uyandın mı? Geleyim mi? Müsait misin?"

Karan'ın sesiydi bu. Ama yanında Deniz de olabilirdi. Hiç güven vermiyordu bu çocuk bana.

"Girebilirsin."

"Günaydın. Kahvaltı için çağırmamı istediler." dedi Karan içeri girmeden.

"Gün bana aymadı ya neyse." dedim önümdeki kitaplara bakıp.

"Ne zaman başladın çalışmaya?"

"Dört."

"Ne?" dedi dehşete düşmüş bir şekilde. "Çalışacağım diye vücudun yorgun düşecek farkında mısın?"

"Evet haklısın aslında."

"İyi, hadi kahvaltıya." Beni beklemeden çıktı odadan ve arkasından söylediğim şeyi bile duymadı.

"Tamam." diye fısıldamıştım arkasından.

*

Kahvaltıdan sonra Karan'ı yolculadım. Annesigil sabah bize gelmişlerdi ama giderken Karan'ı da götürmüşlerdi.

Bir yandan niye gitti diyordum bir yandan da gözden ırak olan gönülden de ırak olurmuş diyerekten görmek istemiyordum. Ama unutmak zordu.

Tam biraz dahi unuttum derken Eslem'in mesajı ile yine aklıma geldi.

Eslem: Kanka naber nasılsın

Eslem: Karan hâlâ sizde mi?

Duru: Aferin kızım ben unutmaya çalıştıkça iyi hatırlatıyorsun

Duru: Böyle devam et

Eslem: Ayy kusura bakma kızım ya napayım boşboğaz ben işte

Duru: Kahvaltıdan sonra gittiler.

Eslem: Sen nasılsın peki

Duru: Nasıl olayım yaşıyorum işte

Eslem: Bizim kaderimiz de var sanırım bu kuzenlerden çekmek

Eslem: Baksana ikisi de bize bakmıyor, sevmiyorlar

Duru: Harbiden lan

Duru: Şu an dank etti kafama

Duru: Biz iki salak bunları sevelim ama bunlar hiç oralı bile olmasın

Eslem: Naparsın işte

Duru: Neyse kızım ben gideyim de depresyona gireyim kitap okumam gerek

Eslem: Bende gidip çikolata komasına gireceğim

Duru: Börüşürüz öptüm muahh

Eslem: Bende güzelim görüşürüz<3

-----

İnstagram: venusunmavisi