Okuyabileceğiniz en iyi aile kitabı.
♠️
"Bir Akarcalı olmak ne demektir biliyor musun?"
"Hayır."
"Bir Akarcalı için en önemli şey kandır. Çünkü bizlere göre kopmayan tek bağ, kan bağıdır. Ve biz bu bağa sonuna kadar sah...
Kızlar yine uzun bir bölüm yazdım. Benden çok bölüm istiyorsunuz. O zaman bende yorum istiyorum. Anlaştık mı🩷
Keyifli okumalar.
♠️
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Eğer siz iyi olacaksanız ben yeryüzünde ki en büyük günahkâr olmaya razıyım."
♠️
Lema eve geri döndüğünde bir enkaz ile karşılaşmıştı. Olanları öğrendiklerinde kendilerini suçlayacaklarını ve ne kadar çok üzüleceklerini bildiği için hiç öğrenmelerini istemese de artık çok geçti.
Şimdi ise akşam yemeği için yemek salonuna gidiyorlardı. Herkes sessizdi,kimse konuşmuyordu.
Lema, Deha ve Reha arasındaki yerine otururken herkesin teker teker yerlerine oturmasını izledi. Hepsinin teni solgun, yüzleri asıktı. Negatif bir enerji duvarlara sanki yapışmış gibi saatlerdir varlığını koruyordu.
"Başlayın." Agâh Bey'in dediği cümle ile kimse yemeğe başlamazken hepsi Lema'ya dönmüştü.
"Lema'nın tabağını bana verin."dedi Eflah kendini toplamaya çalışırken. Saatlerdir hâlâ kendilerine gelememişlerdi. Kalplerinde ki bu derin sancının orayı uzun bir süre meşgul edeceği belliydi. Deha,Lema'nın önünde ki boş tabağı alıp Eflah'a uzattığında Eflah tabağı dengeli olacak şekilde doldurmaya başlamıştı.
Ardından doldurduğu tabağını Lema'nın önüne koyduğunda bir tutam saçı gözlüğünün önüne düşüyordu ve Lema'nın bildiği Eflah, o saçı da o gözlüğü de düzeltmeden duramazdı. O kadar bitik duruyordu ki Lema'nın gözlerinin içi titremişti. Onları böyle görmek hiç hoşuna gitmemişti.
Herkes kendi tabaklarını doldurmaya başladığında Lema'nın kaşları aşağı doğru kıvrılmış, gözleri hüzünle kaplanmıştı. Onun yüzünden bu kadar üzgünlerdi.
"Bir şey demeyecek misiniz?"dedi Lema gözleri tabağındayken. "Saatlerdir benimle konuşmadınız."
Herkesin çatal bıçak hareketleri dururken onun için bu denli etkilenmeleri Lema'nın içinde ki küçük kızın hoşuna gitmişti. Onun için üzülen insanlara alışkın değildi. Ama onları o kadar seviyordu ki onun için bile olsa üzülmelerini istemiyordu.
"Kelimelerim tükenmiş gibi Lema. Bugünlük abilerine izin ver."dedi Berge durgun bir sesle.
Lema şaşkınca ona baksana babasının ve üçüzlerinin de kafalarını eğip sessizlik yemek yediklerini görünce o da daha fazla bir şey dememeye karar vermişti.
"Tamam abi."dedi üzgün bir sesle. Ardından hiç iştahı olmamasına rağmen onları üzmemek için en azından tabağın yarısını yemeyi başarabilmişti. Çünkü ara ara onun tabağına bakarak yiyip yemediğini kontrol ettiklerini anlayabiliyordu.
