Film Şeridi

5. Bölüm

Fazla mı tepki verdim? Nedensizce artık Seo-joon'dan hoşlanmamaya başlamıştım. Benim de duygularım vardı. Daha ne kadar alttan almam gerekiyordu? Umarım aramızdakiler buraya kadardır.

Her ne kadar kötü durumda olsam bile sahne çekmek zorundaydım. Ve her ne kadar Seo-joon'u görmek istemesem de görmek zorundaydım. Kendime hakim oldum ve başarılı bir şekilde sahnelerimi çektim.

Tam setten ayrılmak üzereyken Seo-joon'un bana seslendiğini duydum.

"Y/N!"

Cidden mi? Hala benimle konuşmak istiyor muydu?

"Yine ne var Seo-joon? Konuşacak bir şeyimiz kaldığını zannetmiyorum."

"Hayır, bu kadar kolay vazgeçmek istemiyorum. Seni sevdiğimi biliyorsun."

"Beni seviyorsun, öyle mi?"

"Kimsenin bizi duyamayacağı bir yere geçelim."

İstemediğimi açık bir şekilde belli etmeye çalıştım ama Seo-joon beni zorla götürdü.

"Arabaya bin, bana gidelim."

"Hayır."

"Y/N, lütfen."

Her ne kadar istemesem de arabaya bindim ve evine gittik.

"Cidden sana yalan söylediğimi mi düşünüyorsun?"

"Evet, yalan söylemiyor olsaydın en azından beni merak edip nasıl olduğumu sorardın."

"Bunu yapmak istemedim mi sanıyorsun?"

"Belli ki istemedin."

"Elbette ki istedim. Fakat şirketim tarafından özgür bırakıldım mı sence? Günlerdir sete gelip seninle konuşmayı bekledim. Çünkü telefonlarımı kullanmama izin vermediler. Bu yüzden sana yazamadım."

"Buna inanmamı mı bekliyorsun yani?"

"İnanıp inanmamak senin kararın. Ama şunu bil ki seni çok seviyorum ve seni her zaman bekleyeceğim."

Bu sözler karşısında ne diyeceğimi bilemedim. Doğruyu söylüyor olabilir miydi? Doğru söylüyorsa neden benim evime gelmedi? Ona da mı izin vermediler? Dediği tek bir söze bile inanmak istemiyordum. Daha fazla evde durmak istemedim.

"Seo-joon, artık seninle normal ve sağlıklı bir ilişkimiz olabileceğini sanmıyorum. Üzgünüm."

Diyerek evden çıktım.

Açıkçası artık onunla eskisi kadar ilgilenmiyordum. Kariyerime odaklanmam gerekirken bu ilişkilerim yüzünden kendimi daha çok yıpratıyordum.

Bütün bu yaşanan olayları unutmak için evde biraz içmeye karar verdim. En son içki içtiğimde neler olduğumu hatırladım ama bu içmem için engel olmadı. Buna çok ihtiyacım vardı.

Önce 1 şişe bitti, sonra 2. şişeye geçtim. Ondan sonra 3, 4...

Çok sarhoş olmuştum. Başım dönüyordu ve yerler sallanıyordu. Evde durmak beni iyice boğmaya başlamıştı. Koca bir evde yalnız başına durmak ne kadar kötü bir his. Gece yatarken yanında sana sarılıp seninle beraber uyuyacak birisinin olmaması, çok yalnız hissettiriyor.

Bir anda çok saçmalamaya başladığımı hissettim ve kendimi toplarlamaya karar verdim. Saçma sapan bir sebepten dolayı kendime bu kadar çok acı çektirmem saçma geldi. Sarhoş olduğum için ne olduğunu anlamadan sabah olmuş ve ben yataktaydım. Neyse ki banyodan duş alma sesi gelmiyordu.

Artık bütün bu yaşanılanları unutmaya ve hayatıma önceden olduğu gibi normal bir şekilde devam etmek istiyordum. Ve bunu başardığımı da hissetmeye başlamıştım. Bugün setteyken oldukça normal bir gün geçirip işimi tamamlamıştım. İnsanların tuhaf bakışları olmadan, kuliste kavga olmadan.

Akşam olmuştu ve çekimler bitmişti. Bende kendimi çok yorgun hissetmediğim için şirkete gidip prova yapmaya karar verdim. Yakında solo albümüm çıkıyordu ve her şey mükemmel olmalıydı. O yüzden daha fazla vakit kaybetmeden prova yapmaya koyuldum. Tam provanın ortasındandayken odanın kapısı çaldı. Ve içeri giren Minho muydu yoksa ben mi yanlış görüyordum?

"Merhaba Y/N, konuşabilir miyiz? Biraz yoğun görünüyorsun biliyorum ama başka uygun zaman yoktu."

Onun karşısında ne diyeceğimi bilemedim ve "Tabii, olur." diyerek içeri girmesine izin verdim.

"Seni dinliyorum."

"Y/N, biliyorsun ki aramızda bazı özel şeyler oldu ve hatta bir kısmı da sosyal medyaya yayıldı. Birbirimizden uzak durmamız gerektiğini bende çok iyi biliyorum ama nedense senden uzak durmak istemiyorum."

Dedikleri karşısında donakaldım. Yoksa Minho bana aşık mıydı, bana aşkını mı itiraf edecekti?

"Off, nasıl söylerim bilemiyorum."

"Söyleyebilirsin, Minho. Sadece söyle gitsin."

"Y/N..."

"Evet?"

"Ben sanırım sana aşığım."