Σκιές Πέρα από το Φως

Κεφάλαιο 1

Ο ήχος της καφετιέρας έφτασε στα αφτιά της ενώ ήταν στο μπάνιο κι έβαζε την κρέμα προσώπου της. Κοίταξε αυτόματα το ρολόι χειρός της έχοντας άγχος μην χάσει το ραντεβού για τη συνέντευξη που είχε. Δεν ήθελε να
εμφανιστεί ασυνεπής, γνωρίζοντας ότι στην Αγγλία έδιναν ιδιαίτερη προσοχή σε τέτοιες λεπτομέρειες. Παρότι δεν την ενδιέφερε ιδιαίτερα η συγκεκριμένη θέση, δεν είχε πολλά περιθώρια. Βρισκόταν ήδη εκεί για 6 μήνες και όποια αίτηση είχε κάνει δεν είχε θετική απάντηση. Έτσι κατέληξε να στέλνει σε οποιαδήποτε αγγελία φαινόταν ταιριαστή με τα προσόντα της. Είχε ασχοληθεί στην Ελλάδα με αρθρογραφία σε ένα ηλεκτρονικό Blog και είχε το πρώτο της πτυχίο στην αγγλική φιλολογία, όποτε γνώριζε την γλώσσα. Το να γράφει όμως άρθρα στα αγγλικά δεν το είχε επιχειρήσει ποτέ. Δεν είχε φανταστεί καν ότι θα της απαντούσαν στην αίτηση της όταν μια εβδομάδα πριν την έστειλε ενώ παράλληλα παρακολουθούσε για ακόμη μια φορά τα φιλαράκια.

Ήταν μεγάλη η έκπληξη της όταν την προηγούμενη ημέρα χτύπησε το κινητό της καλώντας την για συνέντευξη. Το ανέφερε στον Γιώργο ρωτώντας τον  αν θα μπορούσε να την πάει με το αμάξι του ως το γραφείο του περιοδικού „Time for Health" μιας και το ραντεβού ήταν στις 8. Εκείνος φυσικά και δεν είχε πρόβλημα αφού εκείνη την ημέρα δούλευε σε απογευματινή βάρδια στο νοσοκομείο. Ο Γιώργος χαιρόταν περισσότερο από εκείνη για το ενδεχόμενο να βρει επιτέλους μια θέση εργασίας. Από όταν μετακόμισε στο Λονδίνο για να είναι μαζί του την έβλεπε να προσπαθεί πολύ και να απογοητεύεται σε κάθε απόρριψη και υποσυνείδητα φοβόταν ότι αν δεν έβρισκε κάποια δουλειά σύντομα δε θα άντεχε για μεγάλο διάστημα εκεί. Έτσι για να της φτιάξει το ηθικό και να της δώσει θάρρος της πήγε μια κούπα καφέ όσο εκείνη ετοιμαζόταν για να κερδίσει χρόνο δίνοντας της ένα πεταχτό φιλί.

«Δε χρειάζεται να κάνεις τίποτα άλλο, είσαι ήδη πανέμορφη» της είπε καθώς εκείνη έπιανε τα καστανοκόκκινα μαλλιά της ψηλά προσπαθώντας να τιθασεύσει όποιες τουφίτσες έπεφταν άτσαλα στο μέτωπο της. Εκείνη χαμογέλασε κι έφερε την κούπα στα χείλη της γεμίζοντας το στόμα της με το καυτό ρόφημα.

«Ευχαριστώ, αλλά σήμερα όπως βλέπεις δεν στρώνουν με τίποτα» παράτησε τη χτένα εντελώς και κατευθύνθηκε προς την ντουλάπα όπου διάλεξε ένα μαύρο παντελόνι μαζί με ένα λευκό πουκάμισο που κολάκευαν ιδιαίτερα την καλλίγραμμη σιλουέτα της.

Κοιτάχτηκε πάλι στον καθρέφτη με την τσάντα χειρός να συμπληρώνει το σύνολο και γύρισε πάλι στον σύντροφο της «Πιστεύεις ότι αξίζει τον  χρόνο μας το σημερινό;». Δεν ένιωθε ιδιαίτερη αυτοπεποίθηση αλλά δεν έδειχνε να την επηρεάζει ιδιαίτερα στο να προσποιείται ένα χαμόγελο.