Hoofdstuk 1: Waanzin

102 0 4
                                    

Nienke, Fabian, Amber, Appie, Jeroen en Noa komen aan bij het huis Anubis.
Appie: het is ons gelukt!
Amber: ja dankzij Nienke.
Nienke: en jullie allemaal!
Fabian: maar wacht, iedereen denkt nog steeds dat ik dood ben, kan ik wel gewoon zo naar binnen lopen?
Jeroen: ik neem wel het woord, vertrouw me.
Het zestal loopt naar binnen toe.
Jeroen: Victor! We zijn weer thuis!
Victor komt de hal in gelopen.
Victor: waar waren jullie toch, is alles goed gegaan?
Noa: ik sta hier, dus ja.
Victor: ik ben erg blij om dat te horen. Marijke is trouwens weg, dus ik heb weer de leiding hier.
Fabian: ik wist niet dat ik het ooit zou gaan zeggen, maar dat is geweldig Victor. Je bent echt een man met een goed hart, die het beste met ons voor heeft.
Victor: dat is lief van je Fabian
Victor beseft dan dat Fabian voor hem staat en zijn ogen worden groot.
Victor: Fabian?
Fabian glimlacht en loopt naar hem toe voor een omhelzing.
Fabian: we leggen het je allemaal nog wel eens uit, maar ik leef nog, zoals je ziet.
Victor: dat is geweldig nieuws, maar hoe gaan we dit aan de rest vertellen?
Nienke: laten we het niet moeilijker gaan maken dan het al is en hen gewoon vertellen dat er een foute arts in het ziekenhuis was die hem had ontvoerd, zo'n grote leugen is dat niet namelijk.
Victor: oké dan, laten we wat thee gaan drinken met vers gebakken koekjes erbij.
De club staat te kijken van hoe Victor tegen hun doet, maar zijn ware aard komt eindelijk boven. Iedereen loopt de woonkamer in, alleen houdt Jeroen zijn vriendin nog even tegen.
Noa: wat is er?
Jeroen: n nee ik uh, ik wilde gewoon even zeggen: dat ik je heb gemist.
Noa: ik jou ook, ook al was ik niet bij.
Jeroen: ik ga door het vuur voor jou, dat weet je toch.
Noa glimlacht van oor tot oor.
Noa: dankjewel liefje.

//

Patricia en Joyce zitten inmiddels alweer drie maanden in Amerika. Ze genieten daar volop.
Patricia: Joyce je moet echt iets naar Mick gaan sturen. Jullie hebben amper contact!
Joyce: ik weet het niet Peet, sinds we hier zijn merk ik gewoon dat we misschien toch te veel van elkaar verschillen.
Patricia: dus de liefde is ineens over?
Joyce zucht hardop.
Joyce: ik weet het niet meer. Het feit dat ik hem niet mis en zelf geen moeite doe om contact te houden zegt ook wel iets toch?
Patricia: dat is waar...
De meiden pakken hun tassen in en lopen dan hun kamer uit. Ze hebben een gezamenlijke kamer op de campus waar ook de high school staat. Tijd voor een nieuwe lesdag!

//

Mick, Robbie en Sofie zitten met z'n drietjes in een restaurant in de stad.
Robbie: nou laten we proosten, op jullie relatie, maar ook op onze geweldige schoolkrant.
De drie klinken hun glazen.
Mick: je hebt van Swieten z'n dag wel helemaal gemaakt.
Sofie: ik deed het ook speciaal voor hem.
Ze klinkt erg sarcastisch waardoor de twee jongens moeten lachen.
Robbie: oh ik heb een appje van Patricia.
Mick: wat zegt ze?
Robbie: dat ze me mist, en dat ze het nog altijd erg naar hun zin hebben daar.
Mick: oké...
Robbie: baal je van Joyce?
Mick: ik weet het niet, aan de ene kant wel, aan de andere kant heeft het me ook doen inzien dat ik verliefd ben op iemand anders.
Mick slaat zijn arm om Sofie heen die moet blozen.
Robbie: jullie zijn schattig samen.

//

Die avond komen Mick en Sofie thuis. De anderen zitten in de woonkamer. Als zij ook de woonkamer in lopen kijkt Mick gelijk naar Fabian.
Fabian: Heei Mick.
Mick geeft geen antwoord.
Fabian: iedereen weet het, dus je kan me gewoon met Fabian aanspreken.
Mick: gelukkig maar man, maar... hoe?
Fabian: dat leg ik je nog wel eens uit, goed?
Mick knikt en omhelst hem stevig.
Victor: willen jullie ook een kopje thee?
Mick: lekker.
Sofie: ja heerlijk oom Victor, waar is mama?
Victor: die is weg, ik heb het huis terug.
Sofie: oh. Ik zal haar even bellen dan.
Sofie loopt naar boven toe om haar moeder te gaan bellen.
Mick: goed om jou weer te zien Noa.
Noa: insgelijks, ik was het ook wel weer zat bij m'n familie.
Mick: dat begrijp ik.
De club kijkt elkaar met een glimlach aan. Stiekem zijn ze Patricia wel dankbaar dat ze toen die smoes heeft verzonnen tegen Trudie. Dat heeft ervoor gezorgd dat ze een hoop vragen niet hebben hoeven antwoorden.

//

Patricia en Joyce hebben zich klaargemaakt om te gaan slapen en liggen in hun pyjama op bed.
Joyce: lekker gezellig ben jij.
Patricia: sorry ben met Robbie aan het appen.
Joyce: mis je hem echt?
Patricia: natuurlijk! Het is moeilijk om zo ver bij elkaar vandaan te zijn.
Joyce: denk je dat jullie relatie stand zal blijven houden tot we terug naar Nederland gaan?
Patricia: dat denk ik wel ja, we houden goed contact en missen elkaar enorm.
Joyce: jullie zijn een mooi koppel Peet.
Patricia: Thanx Joyce.

//

Jeroen en Noa liggen in Noa haar bed. Hij wilde graag bij haar slapen, omdat het niet niks is wat ze heeft meegemaakt. Een ontvoering doet veel met iemand.
Jeroen: hoe voel je je?
Noa: goed, wat dan?
Jeroen: nou ja, een ontvoering is niet niks.
Noa: das waar, gelukkig heb ik er vrij weinig bewust van meegemaakt.
Jeroen: ik dacht echt dat we je kwijt waren.
Noa: dan hadden jullie dat ook wel overleefd.
Jeroen: zij misschien wel, maar ik niet.
Noa glimlacht en geeft hem een kus.
Noa: je bent lief.
Jeroen: jij ook, laten we maar lekker gaan slapen.
Noa: is goed, slaaplekker.
Jeroen: slaaplekker.

Het Huis Anubis - Na Seizoen 4Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu