Selam ilk öncelikle bir şey söylemek istiyorum acemi bir yazar olduğum için bazı yerlerde hatalarım olabilir veya anlam bozukluğu olabilir lütfen dikkatinizi çekerse yorumlar kısmında belirtin kendimi düzeltmeye çalışacağım 💓💓İyi okumalarr✨
Selam ben Yağmur.Hayatımda 4 kez okul değiştirdim.Maalesef hep sınıfta sevilmeyen kız ben olurum yani genelde hep öyle olur ve beni dışlarlar ama ataman kolejinde tam tersi olacak gibi duruyor.
Ataman kolejinde sıradan bir günümdü.Yani yine sıkıcı bir okul günündeydim.Derslerden nefret ediyorum ,okuldanda,sınıftaki ucubelerdende..pardon,son kelimemi geri alıyorum bu sınıfımdakiler bir tık daha aklını kullanabiliyor gibi duruyor.Ama hayatımdaki bütün şansımı burda kullanmış olabilirim.Çünkü yanımda okulun en çekici en yakışıklı erkeği Emir Yılmaz oturuyordu o kadar yakışıklıydı ki gözlerimi ondan alamıyordum.Biranda Emir bana döndü konuşmaya başladı "Selam.Ben Emir yıl boyu seninle birlikte oturacağız şimdiden sevilmemek istemem" dedi ve hafif tebessüm etti bende karşılık vererek "Selam bende Yağmur." Dedim ve önüme döndüğümde kalbim 2 kat daha hızlı atıyor gibiydi.Neden bu kadar heyecanlandığımı bilmiyorum.Hocanın sınıfa girmesiyle sınıftaki konuşma durdu ve herkes ayağa kalktı.
***
Son derste bittikten sonra çantamı toplamaya başladım.
"Yağmur,seni eve bırakmamı istermisin?" O kadar heyecanlanmıştım ki yerimde duramıyordum.Sonra konuşmaya başladım.
"Şey yani Teşekkürler.Bir sakıncası yoksa bırakırmısın? Çünkü evim biraz uzakta, sakın yanlış anlama." Dedim ve gözlerinin içine baktım bal renginde olan gözleri o kadar güzeldi ki bakmaya doyamamıştım.
"Yok sıkıntı değil bırakırım"
"Sağol" dedim.Çantamı toparladıktan sonra Emirin arabasına yürümeye başladık.Arabaya bindik ve evin yolunu tarif ederken birden yüzüme baktı. "Ne oldu bişey mi yaptım?" Dedim suçluluk duygusuyla. "Evet yaptın"
~Ne yaptık yağmur?~
~Bilmiyorum iç ses!~
"Ne yaptım?"
"Kalbimi çaldın.." dedi çok sessiz söylediği için neredeyse duyamayacaktım. O an nutkum tutulmuştu.Çok şaşkındım Daha okul başlayalı 1 hafta olmamıştı.
Boğazımı temizledim ve kısık bir ses tonuyla konuşmaya başladım. " Ne yalan söyliyeyim,sende beni büyüledin resmen."
~Kızım sabah kahvaltıda yürek mi yedin sen?~
~Sus iç ses!!~
Utançtan yanaklarım kıpkırmızı olmuştu o kadar utanıyordum ki yer yarılsada içine girsem dedim bir ara kendi kendime.Sonra bir anda Emir konuşmaya başladı.
"Sana bir şey teklif edeceğim ama kabul edermisin o sana kalmış.Amacım kötü bir şey yapmak değil.Bugün tabi sanada uygunsa benim evime gelebilirsin vakit geçiririz,ders çalışırız,istediğin herşeyi yaparız."
~Neee,Yağmur kabul etttt hadi böyle fırsat bir daha eline geçmezzz yağmur hadi.KIZIM SENDE EMİRDEN HOŞLANIYORSUN KABUL ET ARTIK ŞUNU ÇILDIRTMA BENİİ~
"Yok..Yani sağol ama evde biraz işim var.Teşekkürler."
"Tamam sıkıntı değil."
Emir o anda ani bir fren yapınca sarsıldım.Etrafıma baktığımda gördüğüm kişiyle şok oldum.Gördüğüm kişi benim hayatımı karartan adamdı.Emir sinirle arabadan inince bende inmek zorunda kaldım.İşler çok karışıcak gibi duruyordu.Biranda konuşmaya başlayınca bana baktılar. "Baba senin burda ne işin var"dedim sinirle.
"Bu adam senin baban mı?"
İstenmeyen cümleler döküldü ağzımdan. "Evet babam.." Dedim iç çekerek. Kahrolası pislik adam lafa atladı.
"Kızım?Kim bu?!Açıklar mısın?"
"Çok mu umurunda?"anlamamış bir yüz ifadesiyle bana bakınca tekrar ettim. "Çok mu umurunda?!" Hala bana öyle bakınca konuşmaya devam ettim "Neyi anlamadın?Bekle sana daha detaylı anlatayım belki hatırlarsında biraz utanırsın!Diyorum ki yıllar önce annemle beni terk etmeden önce düşünecektin.Neden şuanda herşey yolundaymış gibi bana davranıyorsun?Şimdi mi geldi kızının olduğu aklına."Emir bana şaşkınlıkla bakıyordu.Açıkçası bunları söyleyince birazda olsa rahatlamıştım.
