Hiçlikten gelip hiçliğe giden bir yol gibi.
~POYRAZ~
Kalbin atışı kaderin sesidir.
Korkuyordum Elife birsey olacak diye. Benim yüzümden ona birşey olursa kendimi hicbir şekilde affedemezdim. Çok hızlı atıyordu kalbim fakat o kadar hızlı atmasına rağmen nabzim duracak gibiydi.Ama herşey ailem içindi kendim için değil. Ya o Şerefsiz ona kötü şeyler yaptırırsa Allah'ım n'aptım ben!!
"Babam öldü benim babam öldü" Çığlıklar atıyordum kendi içimde. Fakat yapacak hicbirseyim yoktu.
~ELİF~
Ankara'ya gitmeden Sibel'in yanına gitmeliyim diyerek doğruldum oturduğum yerden. Poyrazların evinin oraya geleceğini söylemişti. Fakat daha tam olarak Poyrazların evinin neresi olduğunu bilmiyordum. Saatime baktım 15 dakikaya gelecekti. Hazırlandım tekrar çıktım dışarı sokakta yoktu sokağın başına doğru yürüdüm. Sağa döndüğümde gördüm arkadaşıda vardı yanında gittim yanlarına arkadaşına da sen burda bekle dedim. Sibele de sen gel dedim 10 metre falan yürüdük. Sibel "Daha fazla gitmeyelim burda duralım "dedi. 'Anlat derdini şimdi bana" dedim. Mavi kapılı bir binanın önünde durduk. Sibel "Özür dilerim dün çok sinirliydim sana patladım "dedi. Güldüm orada "Dalga mı geçiyorsun lan sen dün atarlanıyordun n'oldu " dedim.
Sibel
"Sizin mesajlarınızı okumuştum şifresi vardı bende hatta ilk başından beri bunu oda biliyordu. Ama bu zamana kadar ilk defa böyle birşeyi gördüm Poyrazdan hiç beklemezdim istersen çık onunla." Dedi.
"Nasıl biliyordu kızım? O mu verdi şifresini ? Ayrıca ister çıkarım ister çıkmam" dedim dünkü kızdan hiçbir eser yoktu korkuyordu üzerine gittim biraz ama birşey yapmadım. Sibel"Hayır eski şifrelerden birisini yapmış denedim buldum ama sevmiyorum artık "dedi. 'Madem sevmiyorsun niye bakıyorsun daha onun hesabına ..." Fazla sinirlendim az daha dursaydim elimde kalacaktı. Tekrardan kusura bakma dedi. Poyraz'ın yanında takıldığı arkadaşlardan birisini gördüm elinde telefon vardı birisiyle konuşuyordu. Sakinlesemiyordum niye bu kadar takıyordum Poyraz'ı kafama Peki ya Ankara'ya gerçekten gitmeliyim? Sanırım Poyraz benim ona olan körlüğümden faydalanıyordu....
