I raised him 129
"သံအမတ်ကြီး ဒီနေ့ကော နန်းတွင်းထဲ သွားအုံးမှာလား?"
အားချန်က သွားရန်ပြင်ဆင်နေသော သူ့ဆရာကို မေးလိုက်သည်။
"ဒါပေါ့"
ဘန်က သိသာထင်ရှားသည့်အရာပမာ ပြန်ဖြေရင်း သူ့ရဲ့အင်္ကျီလက်များတွင် လက်ကြယ်သီးများကို တပ်လိုက်သည်။ ကြယ်သီးမှာ ထူးခြားသော အနီရောင်နှင့် ခရမ်းနုရောင် တောက်ပနေသည့် ကျောက်တို့ဖြင့် စီခြယ်ထားသည်။
"အရှင် နောက်ဆုံးတော့ ဝတ်ပြီပေါ့"
"ငါ လုံးဝ ပြန်ပေးစရာ အကြောင်းမရှိဘူး"
ဘန်က လက်ကြယ်သီးများကို ကြည့်ရင်း ပြန်ဖြေလိုက်သည်။
ဤသည်မှာ လွန်ခဲ့သည့် ရက်အနည်းငယ်ခန့်က ကျောက်ရဲ့အရောင်မှာ သူမတို့နှစ်ဦးနှင့် ဆင်တူသည်ဟုဆိုကာ ဆာစီးနီယာကိုယ်တိုင်ရွေးကာ ပေးထားသော တန်ဖိုးရှိသည့် အထူးလက်ဆောင်ပင်ဖြစ်သည်။
ဘန်က အလွန်ပျော်ရွှင်ကာ သူဝတ်ရန်အတွက် ဖြစ်သော်လည်း ရတနာတို့ ထိခိုက်ပျောက်ရှမည်စိုးသဖြင့် ဘိုးဘွား အမွေအနှစ်သဖွယ် သိမ်းဆည်းထားသည်။ အခြားသူမဟုတ် ဆာစီးနီယာထံမှ ရရှိသည့်လက်ဆောင်ဖြစ်၍ သိမ်းထားသော သူ့ကို နားမလည်နိုင်ဘဲ သူမက ယမန်နေ့က ပြောခဲ့သည်။
"ဘန် ရှင်မဝတ်ရင် ကျွန်မကို ပြန်ပေးတော့"
သူက အလွန်တန်ဖိုးထားကာ မဝတ်ရက်ဖြစ်နေသော်လည်း ပေးသူအနေနှင့် သူမကြိုက်၍ မဝတ်သည်ဟု ထင်စရာပင်။ သူမကို ဘယ်တော့မှ စိတ်မပျက်စေချင်သဖြင့် သူဒီနေ့ လက်ကြယ်သီးများကို တပ်ဆင်လာခဲ့သည်။
"အရှင်နဲ့ လိုက်တယ်"
အားချန်က နောက်ဆုံးတွင် လက်ကြယ်သီးများကို အသုံးပြုသည်ကို မြင်လိုက်ရသဖြင့် ကျေနပ်စွာ ရယ်မောလိုက်သည်။ အများအရေးနှင့် ကိုယ်ရေးကိုယ်တာကို ခွဲထားတတ်သော သူ့ရဲ့ အရှင်သခင်မှာ ဆာစီးနီယာအရေးဟုဆိုလျှင် အခြားသူတစ်ဦးနှယ် ပြောင်းလဲသွားသည်။
'ဒီလောက်တောင် လုပ်ပေးမလို့လား? တော်လောက်ပြီပေါ့'
သူတို့နှစ်ဦးကို အနီးကပ်စောင့်ရှောက်နေသော အားချန်က စိတ်ဝင်စားလာသည်။ ဤသို့ လူတစ်ဦးကို ရူးသွပ်စွာ ချစ်မြတ်နိုးသည်မှာ သာမန် လက်ဆောင်ကိုပင် အလွန်တန်ဖိုးထားလှသည်။
