kaçmadan yakalanmak (töre berdel 18+)

sessiz ve sensiz

Bura beni atalı çok olmuştu.5-6gün vardı bu sürede Miranı hiç görmemiştim.Arada Bahar geliyor yemek getiriyordu.Bahardan Dilşahın abimin nasıl olduğunu soruyordum bilmediğini söylüyordu.Tabi biliyordu söylememesi için uyarmışlardı.Pislik içindeydim burada.Kaç gündür duş almıyordum.Sessizlik beni paramparça ediyordu.Sanki burada karanlığa çekilmiş ruh gibiydim.Suçsuz insana suç atmak kolaydır.Benim suçumsa abimin tarafında durmakmıydı?Abim ne yapmıştı.Dilşah hamileyken tartışmaları çok saçmaydı.Ne için kavga etdikleride ayrı bir konuydu.Gece olmuştu ben yine güneşin batışın izlerken yorulmuş yatakda oturmuştum.Kapı açıldı içeri Miran geldi.Yüzündeki ifade çok değişmişti sanki beni hiç bir zaman görmemiş sokaktan geçen biriydim.Odanın içinde döndü durdu.Hiç konuşmadı
"Miran ağa Dilşah nasıl?"
"İyi." Soğuk ve kısa Abimi sormaya olanları konuşmaya korkuyordum.Yaner hanımın sesi ta üst kata kadar geliyordu.
"Ne biçim iş bu?O kız bu evde niye var?"
Yine bana konuşuyordu.
"Miran ağa"Yüzüme kısa bakış atdı
Yaner yenge içeri girdi."Miran oğlum bu kız neden var?Bir işe bile yaramıyor.Ne sana karılık yapıyor ne bir işe yardım ediyor.Büyük küçük bilmiyor.Kuma gelmesi gerek."
Gözlerim doldu.Ne konuşuyor bu kadın.
"Kadınlığınıda yapamadın kocan atmış seni odaya,ne yapsın senin gibisin.Dokunmak koynuna almak istemiyor seni."
"Yenge sus artık çık odadan"
"Yalan mı söylüyorum oğlum?Her kes konuşuyor Miran ağanın bir çoçuğu bile olamadı"
"Yenge yeter dedim sana"Gözlerim dolu onları izliyordum.Yaner söylenerek odadan çıktı
Miran yüzüme bile bakmadan gitdi.Yine bu karanlık yine ben ve yalnızlığım.Gitmek istiyordum.Ailemin yanına evime gitmek istiyordum.Miran çıktıktan sonra saatlerle ağladım kalksam yüzümü yıkasam iyi olur diye düşündüm.Bu çatıda musluğun olması mucize gibiydi. Elimi yüzümü yıkadım ve odada dönmeye başladım öylesine kapıya yaklaştım ve açmaya çalıştım.Kapı açıktı.Miran unutmuşdu herhalde.Şimdi çıksam gitsem ne olurduki?Miran bile yüzüme bakmıyordu.Yavaşca ayaklandım.Her kes uyumuştu hiç ses yoktu.Avluya çıktım ve kapıya taraf gitdim.Çıktığım gibi koşmaya başladım.Sanki zincirlerim kırılmış özgürlüğe koşuyordum.Evimin önüne geldiğimdi içim titredi.Benim evimdi burası.Kapıyı açıp içeri geçtim.O kadar özlemiştim ki.Her kes uyumuştu.İçeri geçtim ve odama gitdim.Duş aldım kendime saçıma yüzüme bakım yaptım.Bu o kadar iyi gelmiştiki.Sakin olmaya çalışıyordum.Evde kalan bir kaç parça kiyafetleri giyindim.Yatağıma uzandım ve derin bi uyku çektim.

......

Avluda sesler vardı.Yüksek konuşmalar odama kadar geliyordu.Kalktım ve pencereden dışarı baktım.Miran babaanne  Miranın babası abimler yengemler her kes burdaydı ve bağırarak konuşuyorlardı
Abim"Miran biz Armini görmedik.Karına sahib çıksaydın ne bağırıyorsun kapımda"
"Lan senin ağzını si-"
Babaanne"Yeter Miran,bura Armini bulmak için geldik"
Babam"Armin neden gelsin buraya?Gelemez buraya gelirse onu geberticeğimi biliyordun.Evli kadının babası evinde ne işi var"
Yaner"Kızın kocasına karılık mı yapıyor sanıyorsun?Nerde bir çoçuk bile veremedi Mirana"
Babaanne"Sen karışma Gelin"
Miranın babası"Ağa kızın evden kaçmış,bütün gece aradık yok."
Her kes tartışıyordu.Miranda volta atıyordu abimle tartışıyordu.Son bulmayacaktı bu kavga.Ben burdan çıkarsam iyi olurdu.Kapıya taraf gitdim.Gözüm doldu hatta etrafı göremeyecek kadar yaşlar içindeydi.
"Ben burdayım"kısık çıkan sesimle her kes bana döndü.Babam sinirle yüzüme bakıyordu.Bir anlık gözüm Mirana kaydı.Yüzündeki endişe gitmişdi.Benim için endişelenmişti.
Babam"Ne arıyorsun sen burda?!"
Babaanne"Kızım nasıl geldin niye haber vermedin?"Diyecek sözüm yoktu.
Yine kavgalar sesler artmaya başladı.
Yaner"Ana bu kız gelmiş bura bunu eve götüremeyiz.Soylular ayaklaramı düştü dedirtelim?" Hiç kimse konuşmuyor sadece bakıyorlardı.
Babaanne"Kızım sen niye buraya geldin?Böyle işmi olur?Soyluların Gelin evden kaçmış mı desinler?Ah kızım kendin etdin kendin buldun" Gözlerim öyle dolmuştuki.Miran ağzını açıp tek kelime bile edemiyordu.O evden çıktımsa geridönüş yoktu.Herkes konuçacak babamda beni öldürürdü.Her kes birşey konuştu sonuçta biraz sakinleşdikden sonra konuşmak iyi olur diye karar verdiler. Babam yüzüme öfkeyle bakıyordu.Annem olucakları bildiği için sakince ağlıyordu.Bura Mardindi.Her kes ne konuşacaktı Allah bilir.Miran kapıdan çıktığında ona baktım.İstediyim sadece biraz sakinleşmekti.O çatıdan çıkmak rahat uymaktı.Böyle olucağını bilemezdim.Miranın yüzünde öfke kırkınlık beni burda bıraktığı için endişede vardı.Yüzüme kısa bakış atdı ve gitdiler.Asıl eziyyet şimdi başlıyordu...