"Sen benim aklımla mı oynuyorsun Hazel?" Dedi sessizce. Kafasını salladı ve zihninden her ne geçtiyse düşündüklerini bir kenara bıraktı. "Sen benim aklımla oynuyorsun!" Diye tekrar etti kendini ama bu defa sessiz değildi. "Ne istiyorsun sen benden...
Herkesin içine bir acı düşer. Gözler bu acının yansıması olur. Başka bir yaralının gözlerine baktığında çok aşina gelmesi de bu yüzdendir. Kurgularımı okuduğunuzda aslında gözlerime bakmış olacaksınız. O halde bakın gözlerime, tanıyın içimdeki o yarayı. Belki size de aşina gelir. Kim bilir belki kardeş yaralarımız vardır. -nartama- 3 Ocak 2024
Şu zamana kadar okuduğunuz tüm mahalle hikâyelerini unutun. Size en iyisini sunuyorum❤️🔥💅
Bölüme geçmeden yıldızımızı dolduralım lütfen:) okurken bir yandan da yorum eklerseniz çok güzel olur. Not: okunma, oy ve yorum sayısı güzel bir rakama ulaştığında yeni bölüm gelecektir.
İyi okumalar:)
🌌
MASUMİYET YARASI | birinci bölüm
🎶S'onun Öyküsü | Nihat İLHAN
'bazı dönüşler kalbe gömülenleri yukarı taşır.'
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bir çığlık sesi doldu kulaklarıma. İrkilmeme neden olan bu ses çok tanıdıktı. Elimdeki dosyaları hemen önümdeki masaya bırakıp alelacele koştum sesin yükseldiği yere. Hemen yan odadan gelen bu ses, bir acının ibaresi gibiydi.
"Kahretsin..." Dedi o ses ve ardından bir küfür işitti kulaklarım. Gözlerim kendiliğinden devrilirken "Şu kupaları kulpundan tut artık." Diye sitemde bulundum ancak gözlerimden endişe de eksik olmadı. Anında elini bileğinden tutup kendime çevirdim. Oluşan kızarıklık benim bile canımı acıtırken, yüzüne diktim yüzümü.
"Otur şuraya, yanık kremi getiriyorum." Deyip bıraktım tuttuğum bileği. Benim bıraktığım o el yeniden tutundu bana. Gözlerim yeniden Rüya'ya kaydı.
"Ya bırak şimdi elimi çok dökülmedi elime, dosyalar gitti off." Diye söylendi ve çoğunun üzerine adeta özenle dökülmüş, kahveye bulanmış kağıtları kaldırdı kupanın altından. Kupayı da ben aldım elime. Kupanın üstündeki resme baktım gülerek.
"Bu kadar aşık olamazsın." Dedim inanamayarak, kupanın üstüne basılmış Rüya ile sevgilisinin fotoğrafına bakarken.
Kupayı elimden alıp resmi okşadı eliyle, gülümser vaziyette. "Deme öyle ya zaten görüşemiyoruz sıklıkla. Özlüyorum ne yapayım." Dedi iç çekerken. Gülümsedim saf sevgisine, gerçekten aşıktı ona.
Gözlerimi kısarak ciddi bir bakış attım. "Ben aşkı senden önce tattım. Sadece aşk insanı olmadığımı anladım." Dedim ve alaycı bir tebessüm belirdi dudağımda. Dıştan ne kadar alaycıysa içten o kadar yaralayıcı bir tebessümdü bu.
