my king

☆1☆

თეჰიონ pov
ვიღვიძებ ჩემი ოთახი ხის არის ვახელ თვალს და ისევ იგივე ოთახს ვხედავ სიმართლე გითხრად მომბეზრდა უკვე ეს
ერთი და იგივე..

მე ერთ ერთ სოფელში ვცხოვრობ არ დავიმორცხვები და ვიტყვი რომ ღარიბი ვარ არაფერი არ გამაჩნია ჩემი ოჯახის და ჩემი საუკეთესო მეგობრის ჯიმინის გარდა

ჩემს ოჯახს რაც შეეხება არასდროს მიფიქრია რომ ისინი ჩემზე ზრუნავდნენ არასოდეს ისინი დღე და ღამე სვამენ სულ როგორც კი ხელთ ორი კაპიკი აქვთ ეგრევე დასალევს ყიდულობენ ან ნარკოტიკს

მე მათ ვეზიზღები იმიტომ რომ ომეგა ვარ სულ მეუბნებიან რომ არაფრის მაქნისი ვარ მეც ესე მგონია მე 18 წლის ვარ უკვე დროა ჩემი ალფა ვიპოვო მაგრამ არმინდა არვიცი რატომ მაგრამ მართლა არ მინდა შეიძლება იმიტომც რომ მამაჩემი ალფა მამიკო ომეგას სულ ეჩხუბება ლანძღავს აგინებს და მასზე ხელსაც წევს ხოლმე ამიტომ არ მინდა

მე ძმაც მყავს  ძმას იუნგი ქვია ის 20 წლისაა და თავის ომეგას მოუთმენლად ელოდება...ხო ის ალფაა და ჩემს მშობლებს (ჩვენს) ისე არ ექცევიან როგორც მე მაგრამ სიყვარულით მაინც არ გამოირჩევიან მაგრამ მაინც,მე იუნგის ვუყვარვარ მეც ძალიან მიყვარს ჩემი ძმა

რაც შეეხება ჩემს ერთადერთ და საუკეთესო მეგობარს ჯიმინს ისც ომეგაა მაგრამ ჩვენზე შეძლებულია მაგრამ ის სულ ჩემთანაა როცა ნერვებს მოუშლიან ჩემთან მოდის და ბუზღუნებს ხოლმე ან როცა მოიწყენს მაშინაც ჩემთანაა ხოლმე ან როცა ტირილი უნდა მაშინაც ჩემთანაა და მოთქვამს მე შეიძლება ომეგა ვარ მაგრამ ჯიმინისთვის ძლიერი პიროვნება ვარ რადგან მას მე ყველაფერში გვერდში ვუდგავარ

ეხლანდელი დრო

უნდა ავდგე ლოგინიდან თორე ისევ ჩხუბს დამიწყებენმაგრამ ძალიან მეზარება ჩემი თეთრი ლოგინიდან ტრაკის აწევა რომელიც ჯერ კიდევ ვაჟიშვილია და მეამაყება