the white wolf

-6-

Hij gromde. Deze keer was hij echt kwaad. Ik wende mijn gezicht af. Ik wilde niet weten wat hij wou gaan doen! Dat wilde ik niet voelen en niet weten! Ik voelde hoe hij zijn armen weghaalde en naast me ging liggen. ik lag tussen hem en de muur in. Hij ging op zijn zij liggen en keek me aan. Zijn wang bloedde een beetje. Je zag vier strepen van mijn nagels lopen. Ik sloeg mijn ogen neer, 'sorry.'

Hij snoof, pakte mijn hand en bracht die naar zijn wang. Die duwde hij ertegen aan zodat er bloed op mijn hand kwam. Hij keek me doordringend aan, 'jij hebt me deze gegeven dan ga je ze ook verzorgen.'

Ik knikte. Er schoot een plannetje door me heen. 'Waar is de verbandtrommel?'

hij stond op, 'die pak ik wel.'

Ik pakte zijn arm, 'laat mij het doen.' 'Straks zit het hele huis onder het bloed.'

hij keek me met samengeknepen ogen aan, 'nou goed.'

ik stond op en keek hem aan, waar?'

'In de kelderkast onder de trap.'

Ik knikte en liep de kamer uit. Hij ging in de deuropening staan. Toen ik beneden was zette ik het een sprint naar de deur toe. Die trok ik open en rende naar buiten. Hij kwam achter me aanrennen. Ik rende richting het bos. 'Lune kom hier' riep hij. ik rende door. mijn hart zat ik mijn keel. ik moest hier weg en wel heel snel! Ik rende door tot aan de rand van het bos en veranderde een stukje later in mijn wolf. Ik rende door ook al wist ik dat ik snel ingehaald zou worden door hem. Ik hoorde zijn wolf grommen achter me. Dat gaf me meer adrealine om door te rennen en sneller te gaan. Ik rende totdat ik bij een riviertje kwam. Ik dook erin en begon naar de overkant te zwemmen. Toen ik aan de overkant kwam stonden er opeens vijf wolven en één man voor me. Ik herkende de man het was mijn...