Amiyàne | SeyFer

3.Bölüm "Antep fıstığı"

"Ferit bırak lütfen"- dememle Ferit adamı yumruklamayı bıraktı. "Seyran iyi misin?"- diye sordu bana. "İyiyim. Lütfen artıl eve gidebilir miyiz"- dedim. Çok korkmuştum. Hemen bir taksi çağırdık. "Seyran ben arkadaşlarım adına özür dilerim"- dedi Ferit aniden. "Özür dilemene gerek yok. Senin suçun değildi"- dedim. "Sen gittikten sonra zaten kızdım Handeye. Uyardım".

"Benim yüzümden kaç yıllık arkadaşlarınla aranı bozmasaydın keşke."- dedim. "Hande benim arkadaşım değil. Özgürle sevgili olduğu için bizimle takılıyor. Ayrıca arkadaşım olsa bile yine uyarırdım."- dedi. İlk kez bir erkek beni böyle düşünüyordu. Ne diyeceğimi bilemedim. "Teşekkür ederim"- diyebildim sadece. Yalının önüne gelmiştik. Acaba evde olmadığımı anlamışlar mıdır?.

"Ben eve gire bilirim ama sen nasıl gireceksin?"- diye sordum. "Senin odandan girerim işte"- dedi.

"Saçmalama Ferit. Benim odamdan çıktığını görürse biri, hemde gece-gece, neler düşünürler haberin varmı?"- dedim. "Seyran sen gelmeden önce ben hep o odadan girerdim eve"- dedi.

"E ozaman orayı kendi odan yapsaydın"-dedim. "Seyran hiç merak etme kimse görmeyecek. O kadar evden kaçtık kimse anlamadı"- dedi. Ne kadar gergin olsamda mecburen kabul ettim. "İyi peki gel izin veriyorum"-dedim dalga geçer gibi. "Teşekkürler Seyran hanım size minnettarım"- dedi ve güldü. Aynı çıktığımız gibi geri döndük. Önce yan yalıdan bizim yalıya, ordanda benim odama girdik camdan.

"Ferit sen bekle ben koridoru bir kolaçan ediyim . Sonra çıkarsın"- dedim. "Boşver ya uyayım burda dedi"- dalga geçiyordu ama ben ciddiye almıştım. "Ne saçmalıyorsun sen ya" - dedim sesim yükselmişti. "Şaka-şaka"- dedi gülmeye başladı.

Koridoru kontrol ettiğimde kimse yoktu. "Tamam gel kimse yok"- dedim ve kapıya yönlendirdim. "Teşekkürler antep fıstığı"- dedi. "Bende teşekkür ederim. Sokakta olanlar için"- dedim. Ferit gittikten sonra hemen dizime bir pansuman yaptım. Ve yarayı sardım.

Üzerimi değiştirip uyudum. Sabah 8 de uyanıp duş aldım. Daha sonra üzerimi değiştirip odadan çıktım. Masaya doğru ilerledim. Herkes masadaydı. Halis ağa dışında. Feritte masadaydı. Herkese günaydın diyip yerime oturdum. Aniden gelen soruyla kafamı çevirdim.

"Seyran dün gece sana bakmaya gelmiştim. Kapını çaldım ama duymadın. Uyumuşsundur diye düşündüm"- dedi İfakat hanım. Ferit aniden kafasını bana çevirdi. Ben o saate büyük ihtimal partide kavga ediyordum. "Benim uykum biraz ağırdır da. Duymadım herhalde"- dedim. Geçiştirdim. Daha sonra Latif bey geldi ve Halis ağanın kahvaltıya inmeyeceğini söyledi. Herkese bir rahatlama gelmişti. Yavaş - yavaş herkes kahvaltısını edip masadan kalktı.

Masada Asuman , Gülgün hanım, Ferit ve ben vardık. Ferit aniden bana dönüp "Dizin nasıl"- diye sordu. Soruyu sormasıyla Asuman ve Gülgün yüzlerini bize çevirdiler. "Daha iyi"-dedim. "Seyran birşey mi oldu iyi misin"- diye sordu. "İyiyim. Dün düştüm de merdivenden"- dedim. Ferit herkesin içinde bunu bana nasıl sorardı ya?. Herkese afiyet olsun diyip odama geçtim.

Şimdi ne yapacaktım?. Ne yapılır ki bu evde. İfakat hanım salonda oturuyordu. Yanına gittim ve o malum soruyu sordum. "İfakat hanım ben bu gün dışarı çıkmak istiyordum. İstanbulda merak ettiğim bazı yerler varda gezmek istiyorum"- dedim. "Seyran sen daha dün geldin. Tek başına çıkmak doğru olmaz"- dedi. Aniden sohbetimize kulak misafiri olan Ferit konuya daldı. "Yenge istersen ben dolaştırırım Seyranı?"- dedi.

"Ferit senin cezan daha bitmedi. Deden izin vermez"- dedi İfakat. "Sen halledersin yenge ya. Seyran o kadar antepten gelmiş. Çıkalım işte biz. Çok dolanmayız."- dedi Ferit. "İyi peki ben dedenle konuşup ikna ederim. Siz çıkın"- dedi. Çok mutlu olmuştum. Hemen üzerimi değiştirip dışarı çıktım. Ferit arabanın yanında bekliyordu.