《♤Zorba♤》~Kurokawa İzana x Reader

《0.14》

İzana sesinin titrediğini duyduğunda göğsüne bir ağırlık çöktüğünü hissetmişti. Önceden ne kadar inkar etse de şu anda senin üzülmen bu hayatta isteyeceği şeylerin arasında bile değildi.

Daha fazla uzatmadan bir iç çekip yerinden kalktı.

"Arabaya git. Anahtarları alıp geliyorum."

Bir cevap vermene müsade etmeden salondan çıkmıştı. Burnunu çekip arkanı döndün ve çıkışa doğru ilerleyecektin ki biri seni bileğinden tutarak durdurmuştu.

Kim olduğuna bakmak için döndüğünde onun Ran olduğunu gördün.

"Ne oldu Mira?"

Ametist moru gözlerindeki endişeyi gördüğünde bakışlarını salonda gezdirdin. Herkesin yüzünde endişeli bir ifade vardı.

Ran'in bileğini tutan elini diğer elinle tutup güven verici bir şekilde hafifçe sıkıp içten bir gülümseme sunmuştun.

"Merak etmeyin iyiyim ben."

Sanki az önce hiç bir şey olmamış gibi sesin sakin ve mutlu bir şekilde çıkmıştı. Amacın da oydu.

"Ne olduğunu sonra anlatırım eve gitmem gerek."

Dedin sözünü devam ettirerek. Ran bunu duyduğunda seni bıraktı ve senin kapıya doğru ilerlemeni sessizce izledi.

"Mira."

Kakucho'nun sana seslenmesiyle durup yüzünü tekrar onlara çevirdin.

"Bir şey olursa bizi ara tamam mı?"

Tekrar gülümsedin ve başını sallayıp geciktirmeden salondan çıkmıştın. Dışarı çıkıp İzana'nın arabasına ilerledin.

Arabanın olduğu yerde durup İzana'yı beklemeye başladın. Çok gecikmeden elinde araba anahtarıyla sana doğru geldiğini fark ettiğinde bir iç çekip ön koltuğun kapısına ilerledin.

Araba çalışır çalışmaz içeri girip oturmuştun. İzana sürücü koltuğuna oturduğunda arabayı çalıştırıp ikinizde tek kelime etmeden sürmeye başlamıştı.

•.•.•.•.•.•.•.•.•

Sessiz geçen bir yolculuğun ardından İzana arabayı evin önüne park eder etmez arabadan inmiştin.

Cebinden evin anahtarlarını çıkarıp ilk bahçe kapısından girdin ardından evin kapısını hızlıca açıp arkandan kapatmadan içeri girmiştin.

Girer girmez seni salondaki annenle baban karşılamıştı. Ne diyeceğini bilmiyordun. Nereden başlayacağını da bilmiyordun. Onları görünce ağlama isteğin daha da artmıştı.

Özellikle babanın sana her zamanki gibi duygusuz bakışlarını gördüğünde içinin yandığını hissettin. Fakat bu yanma hissinin hangi duygudan kaynaklandığını bilmiyordun.

"Asahi ve Amato nerede?"

Dedin soğuk bir tonda.

"Kuzenlerindeler. Niye böyle girdin eve? Akşamdan beri neredesin? Kaito yanında mıydı?"