Obedience/Taekook/

20.

Annem Taeggk'u eline alıp ateşine baktı. Ve gözleri kocaman açıldı.

"Anne hata oldu değil mi!" Diye bağırdım. Bebeğime iyi bakamıyordum. İyi bir baba olamıyordum...

Annem"Şşşh tamam oğlum bişey yok korkma. Ateşi var sadece." Diye beni sakinleştirmeye çalıştı.

"O zaman hemen h-hastaneye gidelim anne" dedim titreyen sesimle. Annem tek eliyle Tauggk'u yutup diğer eyliyle daha yeni fark ettiğim göz yaşlarımı sildi.

"Oğlum sakin olur musun sen bağırınca daha çol ağlıyor bebeğin ama." O an Taeggk'un nasıl Çığlık çığlığa ağladığını kavraya bildim.

Hemen göz yaşlarımı silip başımı olumlu anlamda sakladım istemsizce."O-o zaman ben Taeggk'un montunu alıp geleyim"

Annem başını beni onaylarcasına saladığı an koşarak üst kata odama çıktım çekmeceden Taeggk'un montunu, dolaptan ise kendi montumu alıp aşağı indim hızlıca.

***

Yarım saatin ardından hastaneye vardık. Yol boyunca ağlayıp mızmızlanan bebeğimi alıp arabadan indik. Annem de indikten sonra hastaneye girdik

Karşıma ilk çıkan doktora "Doktor bey bebeğim çok hasta lütfen birşeyler yapın" diye isyan etim.

Doktor Taeggk'u elimden alıp ateşine baktı "Merak etmeyin ateşi çıkmış olmalı" deyip koridordan geçip bir odaya girdi benim girmeme izin varmeyip kapıyı kapatı.

Annem arkamdan gelip omzumu okşadı. Gözlerim dolu dolu oldu benden habersiz akıp gittiler.

"Şşşş benim güzel oğlum merak etme iyileşecek Taeggk senin oğlun çok güçlü. Ağlama lütfen."

Annem beni kolları aradına alıp satılırdı. Bende ona dönüp boynuna sarıldım."Anne ben iyi bi baba değilim değil mi?" Dedim hıçkırıklarımın arasından.

"Ahh hayır oğlum sen çok iyi bir basın. Hayatımda gördüğüm en güzel ve iyi babasın."

"Anne T-taehyung burda olsaydı böyle olmazdı."

Annem sırtımı okşamaya başladı
"Düşünme bunları güzel oğlum bunların olmasını istemezdim sen."

"Neden b-beni bırakıp gitti?" Dedim daha çok ağlamaya başlarken.

"Konuşmayalım onun hakında lütfen" deyip beni geliştirdi. Hep böyle yapıyordu. Ne zaman Taehyung'dan bahs etsem ya konuyu değiştirir yada konuyu kapatırdı.

Çok fazla konuşmadan öylece durduk dakikalarca.

***

Doktor Taeggk un ateşinin çıktığını ve sorun olmadığını söyleyip ilaç yazmıştı. O gün uyuyamamıştım hiç.

Bugün biraz kafamı dağıtmaya ihtiyacım vardı.

Annem biraz dışarı çıkıp eğlenebilecebimi söylemişti. Bende Taeggk annemde durduğu için tamam demiştim.

Şuan Jimin ile bir kafede oturmuş deniz manzarasını izliyordum.

"Abi ben bir iş buldum." Diye cırladı.

"Gerçekten mi! Çok mutlu oldum"

"Evet abi inanabiliyor musun. Maaşı da çok iyi"

"Nasıl bir işmiş bu yorucu mu" dedim sorgularcasına kardeşimin çok yorulmasını istemiyordum.

"Yok öyle bir iş değil sadece Joon şirketinde çalışanlar için fotokopi çekeceğim sadece" dediğinde rahatlafım çokta zor değilmiş.

"Anladım peki işe alındın mı?"

"Hmm baş vurdum hata kabul olundu bile yarın başlayacağım. Sorun şu ki ben çok tedirginim gidip ne diyeceğimi bilmiyorum nasıl davranacağımı." Tedirgince cevap verdi.

"Yapabileceğim birşey var mı senin için?" Eğer yardım edeceğim bir şey varsa gözümü kırpmadan yardım ederdim o benim hep yanımda olduğu icin bende onun yanında olmak istiyordum.

"Aslında var.... Iıııı sadece yarın benimle gelip çalışır mısın şimdi beni terslerler falan sonra biliyorsun bende hemen yükselirim. Kovulursam kötü olur."

"Oh peki gelirim"

"Yaaaa! Çok teşekkür dünyanın en iyi abisii!" sandelyeden kalkıp boynuma atladı.

"Aaağ Jim-in boğuluyorum!" Dediğimden hemen ayrılıp tekrar sandalyeye oturdu.

Bu günüm diğer günlerden biraz daha güzel geçirdim çünkü kardeşim mutluydu...

Tekrar geri geldim
Taekookunveletleri🐯🐰
Umarım beğenirsiniz görüşmek üzere...