Chapter 133
“...ဘယ်လိုသိတာလဲ”
“အလိုလိုသိနေတာ.. အားချန်က ရှင့်ကိုမဟုတ်ပဲ မေရဲ့နောက်ကိုလိုက်တယ်ဆိုတာ ဘယ်လိုမှမဖြစ်နိုင်ဘူး”
စိတ်ရှုပ်ထွေးနေသည့်ဘန်ကိုကြည့်ရင်း သူမက ပြုံးလိုက်သည်။
ဆာစီးနီယာမသိစရာအကြောင်းလုံးဝမရှိ။ အားချန်ရဲ့ ပင်ကိုယ်စရိုက်ကိုကြည့်ခြင်းအားဖြင့် သူသည် ဘန်က အမိန့်မပေးမချင်း ဘန်ရဲ့အနားက ထွက်ခွာသွားမည့်သူမျိုးမဟုတ်။
“ကိုယ်သူတို့နှစ်ယောက်ကိုသွားရှာမယ်…”
လှည့်စားခံလိုက်ရတဲ့ဘန်က သူ့ရဲ့ ငိုက်ကျနေတဲ့ပုခုံးများကို လှည့်ဖို့ကြိုးစားလိုက်သည်။ သို့သော် သူမလှည့်နိုင်ခဲ့။ လက်ကိုလွှတ်လိုက်မယ့်အစား ဆာစီးနီယာက သူ့လက်ကို တင်းကျပ်စွာချိတ်တွဲထားလိုက်သည်။
“ကျွန်မ အခုရှင်နဲ့ပဲအတူရှိနေချင်တယ်”
အနည်းငယ်ရှက်သွေးဖြန်းသွားသောမျက်နှာအမူအရာနှင့် သူမက ပြောလိုက်သောအခါ သူ့မျက်နှာသည်လည်း ချက်ချင်းနီမြန်းသွားရလေသည်။ သူမက ဒီတိုင်းနှစ်ယောက်အတူတူရှိနေချင်တယ်ဆိုသော်လည်း တစ်နည်းနည်းနဲ့တော့ စွဲမက်စရာကောင်းနေလေသည်။ သူတို့နှစ်ယောက်လုံးသည် တချို့သောညတွေကို အတူတူကုန်ဆုံးခဲ့ကြသော်လည်း အခုထိ နှစ်ယောက်သားဟာ ထိုအကြောင်းနဲ့ပက်သက်ပြီး ရှက်နေကြသေးသည်။
“ဝါး ဒါက တကယ်နာမည်ကြီးမယ့်ပုံပဲ”
အချိုတည်းစရာဆိုင်ရှေ့ကို လက်ချင်းတွဲပြီးရောက်ရှိလာတဲ့ ဆာစီးနီယာသည် အံ့အားသင့်သွားရလေသည်။ အချိုပွဲများကို ဝယ်ယူဖို့အတွက် ဆိုင်ရှေ့မှာ လူတွေအများကြီး တန်းစီလျက်ရှိနေကြသည်။
“ဒီမှာထိုင်စောင့်နေ.. ကိုယ်သွားမှာလိုက်မယ်”
“မဟုတ်တာ.. အတူတူသွားရအောင်”
