18'e Üç Kala

2.Bölüm: Oyun Başlıyor

2.Bölüm: Oyun Başlıyor

2020

Sare henüz tan yeri kendini yeni yeni aydınlığa bırakırken aşağı kattan gelen bağrışma sesleriyle korkarak güne uykulu gözlerini korkarak açtı. Saat havaya bakarak 6-7 arasında olmalıydı. Bu saatte kim, neden bağırıyordu anlayamamıştı.

Uykulu sersem halini umursamadan meraklı bir ifadeyle yatağından kalktı. Odasının penceresi açık uyuyakaldığı için içerisi soğumuştu.

Gece yağmurun yağması da içeriyi daha çok soğutmuş genç kadının olduğu yerde titremesine neden oluyordu. Ama o, titremesini umursamıyor aşağıdaki konuşmaların merakı içinde daha ağır basıyordu.

Üzerine hiçbir şey almadan odasının kapısını usulca açtı. Karanlık salonu inceleyip ortalıklarda kimsenin olmadığından emin olunca, sakin ve sessiz adımlarla merdivenin başına geldi ve konuşulanları dinlemeye başladı.

Amacı belliydi. Kimseye kendini göstermeden olanları anlayıp, odasına geri dönecek ve yarım kalan uykusuna devam edecekti.

Onu yarı çıplak bir şekilde üzerinde bulunan bordo gecelikle, alt kattan gelen konuşmaları dinlerken birisi yakalasa büyük olay çıkabilirdi. Bunun farkındaydı ama o meraklı birisiydi. Konuşulanların hiçbir anını kaçırmak istemiyordu.

Alt kattan gelen sesleri dinlemeye başladığında bu seslerin babasına, amcasına ve dedesine ait olduğunu anladı. Duyduğu sesler karşısında istemsizce kaşları çatıldı. Bu adamların birbirine bağırması hem de bu saatte bağırması Sare'yi hem şaşırtmış hem de korkutmuştu.

Üçü de birbirine karşı oldukça anlayışlı ve saygılı bu adamların birbirine bağırması hem de bu saatte bağırması bir şeylerin yolunda gitmediğinin en büyük göstergesiydi. Zira bugüne kadar bu evde bu denli bağrışmayı bırak ufak çaplı bir ses yükselmesi bile yaşanmamıştı.

Alt kattan ''Gerekirse elimizdeki kozu oynayacağız, yine de bu ortaklığın başına Yiğit'i geçireceğiz.'' diye bir ses duyuldu. Bu ses dedesine aitti.

Bu noktaya tırnaklarıyla kazıya kazıya gelen adama. İşlerini ailesinden daha önemli tutmuş, bu zamana kadar elini yasadışı işlere bulaştırmamış Erdinç YAMAN, şimdi yasadışı işlerin bir numaralı adamı haline gelmiş Kudret KANDEMİR ile el sıkışacaktı. Üstelik bunun gerçekleşmesi için gün sayıyor, adeta can atıyordu.

Dedesinin bu sefer ''Ya Yiğit ya Sare kararınızı verin.'' dediği duyuldu. Sesi az önceye göre daha kısık çıksa da ses tonundaki kararlılık belli oluyordu.

Genç kadının kendi adını duyduğu an içinden bir şey kopar gibi oldu. Nefes alamadı. Midesi bulandı. Gözlerini bir daha açmak istemiyormuşçasına yumdu. Bir çığlık atmak istedi, yapamadı. Ses telleri ona ihanet etti. Başında bir ağırlık hissetti. Düşmemek için merdivenin korkuluğuna tutundu. Orada öylece kaç dakika kaldığını bilemedi.

O üst katta kendine gelmeye çalışırken aşağıdan bir ses daha duyuldu. ''Karar belli.'' demişti yabancısı olmadığı ince bir ses. Kimin konuştuğunu sorgulamasına gerek yoktu. O doğduğundan beri kendini odasına kapatan, kızına bir kez olsun sevgi ve şefkat göstermeyen annesinin sesiydi.

YAMAN ailesinin istenmeyen gelini Serap YAMAN şimdi kendinde Erdinç Beyin karşısında konuşma hakkı bulmuştu. Bu fırsatı kaçırmayacaktı.

İçinde annesinin kendisini tercih etmesine dair bir umut aradı. Bu umudun kırıntısını dahi bulamayınca Yiğit'in kendisine karşı tercih edildiğini anladı.

Başını bugüne kadar hiç okşamayan annesinin onu seçmesini beklemesi büyük aptallık olurdu. Biliyordu ve farkındaydı. O yüzdendi bu yıkılışı.