Old Town Road

I

ဂယူဗင်းက မထင်မရှားကျွန်း​
မြို့​လေးတစ်မြို့မှာ​နေတယ်။

​ဘိုးဘိုးကိုကူတယ်၊စက်ဘီးစီးတယ် အားရင်
စာအုပ်ဆိုင်​ကိုသွားတယ်။  မြို့​လေးကကျွန်း​ပေါ်မှာရှိ​တော့ အများကြီးမဖွံ့ဖြိုးဘူး။ ဖုန်းဆိုတာလည်း ကြိုးဖုန်းပဲရှိတယ်။ ဖုန်းလိုင်း​တွေကလည်း
သိပ်မကောင်းဘူး​လေ။ တီဗီဆိုတာကြီး​တောင်
မြို့လယ်က ဦး​လေးကြီး အိမ်မှာပဲရှိတာ။

အားလပ်ချိန်တိုင်း ဂယူဗင်းက စာဖတ်​နေတာနဲ့ပဲ
အချိန်ကုန်​ဖြစ်တယ်။ ကြိုက်တဲ့စာအုပ်​တွေ့ရင်
ငှားပြီး မြို့အစွန်က ​တောင်ကုန်း​ပေါ်မှာ
သွားထိုင်ဖတ်တယ်၊ပင်လယ်က​လာတဲ့ ​
လေညင်း​လေး​တွေက တဖြူးဖြူး။

ဂယူဗင်းအတွက်​တော့ မှုခင်း၀တ္ထု​တွေထက်
ဘယ်အရာ​ကမှ စိတ်၀င်စားဖို့​ကောင်းတယ်လို့
မထင်ဖူးဘူး။စာရွက်ရဲ့ အနံ့​လောက်
ဘာကမှ ​မွှေးတယ်လို့ မ​တွေးကြည့်ဖူးဘူး။
ပင်လယ်ကြီး​လောက် ဘယ်အရာကမှ
လှတယ်လို့ မ​တွေးဖူးဘူး။ဘိုးဘိုး​ကို
ချစ်သ​လောက် ချစ်ရမဲ့ သူရှိလာမယ်လို့
မစဥ်းစားဖူးဘူး။

တစ်​နေ့မှာ​ပေါ့။ မှုခင်း၀တ္ထု​တွေထက်၊စာရွက်ရဲ့
အနံ့ထက်၊ပင်လယ်ကြီးထက် ဂယူဗင်း​အ​ပေါ်
သိသိသာသာလွှမ်းမိုးလာနိုင်တဲ့သူကို
​​လောကကြီးက ​ခေါ်​ဆောင်လာခဲ့တယ်။

1.

ဂယူဗင်းက ​နေ့တိုင်း ဘိုးဘိုးနှင့် အတူ
လယ်ကွင်းထဲသွားတယ်။ပြီးရင်
စက်ဘီးတစ်စီးနဲ့ စာအုပ်ဆိုင်ကိုသွားတယ်။

တစ်ရက်မှာ ထူးထူးဆန်းဆန်း ကြည့်​ကောင်းတဲ့
လူတစ်​ယောက်ကို ဂယူဗင်း​တွေ့ခဲ့တယ်။​
ဒီမြို့နဲ့ မလိုက်ဖက်တဲ့သူတစ်​ယောက်ကို​ပေါ့။
ဆံပင်​တွေက သဘာ၀အ​ရောင်အတိုင်းမရှိဘူး။
ရွာထိပ်က အဘွားဆွန်းမီ လို ဆံပင်အ​ရောင်နဲ့။

"​ဟေ့လူ အဲဘက်မှာ လယ်ကွင်း​တွေပဲရှိတယ်၊
လူ​နေအိမ်​တွေဘက်သွားချင်ရင် ကျွန်​တော်နဲ့
လိုက်ခဲ့"

​စေတနာ​တွေ ​ရေစီးကမ်းပြိုလိုက်မိတဲ့အကျိုး​ကျေးဇူးက​တော့ ဂယူဗင်းက သူ့ကို
တင်နင်းလိုက်ရတာပါပဲ။