♡Familie♡

Hoofdstuk 29:

De dag erna loop ik naar school. We hebben de eerste les computer technologie van mevrouw Eline Molenaar. Als we de les binnen lopen begroet ze ons weer vriendelijk en heeft ze zoals altijd weer een goed humeur. Na 10 minuten bekijken ze alle filmpje en als ze die van ons bekeken heeft is ze zeer onder de indruk, ze vind het net echt lijken ;^ D. En we kregen er een 8, 5 voor omdat het goed gespeeld was, goed gemonteerd en ze het net echt vond lijken.

Als 5 uur later school uit is loop ik naar mijn hut/huis. Dan valt er iets uit mijn broekzak. Het is de mooie paarse ring die ik gisteren gevonden had ( zie foto ). Ik besluit hem om te doen en hij is ook toevallig precies mijn maat. Het lijkt net of de ring van donker naar licht paars verandert maar ik trek mij er niet veel van aan omdat het ook door het licht van het bos kan komen ik loop verder en kom dan aan bij mijn hut/huis. Ik ga op de bank zitten en dan...

Bedenk ik dat ik naar Sanne zou gaan. Dat doe ik en na 20 minuten lopen kom ik aan bij haar huis. Het is er stil maar ik klop toch aan na 2x kloppen doet er nog steeds niemand open, ik kijk door het raampje maar ik zie niemand. Dan merk ik dat de deur open staat en besluit ik om naar binnen te gaan. Binnen doe ik de deur weer dicht en roep ik' HALLO IS ER IEMAND THUIS?' Maar ik hoor niets. Even later (20 seconden) hoor ik van boven gekraak, ik loop langzaam de trap op naar boven. Dan hoor ik gebonk op de deur van de kamer van Sanne en 4 seconden later ook geschreeuw. Het is Sanne en haar familie, ze roepen dat ze vast zitten en er dus niet meer uit kunnen. Ik loop naar de deur:
Ik: Sanne ben jij dat?
Sanne: ja ik zit hier vast met mijn familie en kom hier niet meer uit.
Ik: hoe kan dat?
En tegelijkertijd probeer ik de deur ook open te krijgen maar mij lukt het ook niet.
Sanne: geen idee, het ene moment zaten we in de woonkamer en het andere moment vast in deze kamer.
Zegt ze paniekerig.
Ik: kan je je krachten niet meer gebruiken?
Sanne: nee wij allemaal kunnen dat op één of andere manier niet meer.
Ik: geen probleem ik haal jullie er wel uit
Sanne: doe het alsjeblieft snel want wat is er aan de hand!!!
?: hier komen jullie nooit meer uit, NOOIT!!!
Sanne: Emma snel AAAAAH EMMA!!!
ik: Sanne hou vol!
Sanne: EMMaaa...
Ik: Sanne...
En toen viel er een doodse steeltje en de deur ging open maar Sanne en haar familie waren er niet meer en was een rotzooi en ik zag alleen nog heel even een klein stukje van een zwart gat en toen....

Werd ik weer geschrokken wakker op de bank. Ik vond het echt een hele enge droom en er dus niet over na wil denken. Ik vond hem zelfs enger dan die vorige. Ik besluit om maar niets tegen Sanne te vertelen voordat zij ook nog nachtmerrie's krijgt. Ik word een beetje bang van de gedachten dat die enge nachtmerrie's bij mij blijven komen en ze steeds enger worden, ik wil er niet eens over na denken. Ik besluit om maar even tv te kijken om de schik te verminderen. En het helpt als ik eenmaal voor de tv zit met een grote bak popcorn en een glas cola denk ik er niet zo erg meer over na doordat ik word afgeleid door de tv ( ik vind dus dat tv heel goed voor je is).