"orada neden öyle duruyorsun, bana yüzmeyi öğretsene! boğulup gidersem arkamdan çok ağlarsın."
gri mayosunu düzeltip Juliet'e baktı.
"böyle şakalar yapma.. bu konularda ne kadar hassas olduğumu biliyorsun.."
Juliet Aeris'e kızgın bir bakış attı.
"her neyse, sürekli bir şeye dalıyorsun. kendim öğreneceğim."
Aeris umursamadı. bir saat kadar telefonuyla uğraştıktan sonra etrafına baktığında Juliet'in olmadığını fark etti.
onu tam arayacakken bir kadın çığlıklar atarak koştu.
"Burada bir ceset var! polisi arayın!"
oraya biraz yaklaştı ve sarı saçları olan, bembeyaz tenli bir kızın cesetini gördü..
o, Julietti. ceseti kıyıya gelmiş, cildi solgundu.
"seni kurtaramadığım ve yanında olamadığım için üzgünüm.."
cesedine sarılarak ağladı.
"seni kurtaramadığım için pişmanım.. lütfen gözlerini aç.. yalvarıyorum.."
Juliet Aeris'i dinlemedi, gözlerini açmadı.
Aeris ağladı, ağladı ve ağladı.
"sen benim hep güneşim olarak kalacaksın.. seni seviyorum.."
bazı pişmanlıklar neye yarar, bu kadar geç kaldıktan sonra..
