Proje
Perdeyi hafifçe ittirip camdan dışarıya baktım. Edinburgh her zaman olduğu gibi bugün de kasvetliydi.Yağmur yağacağını düşünmesem de dünden kurumaya bıraktığım beyaz yağmurluğu çantamın kenarına sıkıştırdım.Bugün okul için normal ders saatinden biraz daha erken yola çıkıyordum çünkü seçmeli dersim olan İngiliz dili ve edebiyatı öğretmeninden daha fazla kredi için bana proje verip veremeyeceğini öğrenmek istiyordum.
Evin anahtarının cebimde olduğunu son bir kez daha kontrol ettikten sonra kapıyı yavaşça arkamdan örttüm.Arabanın içine girer girmez çantamı yan koltuğa koyup ısıtıcıyı en düşük sıcaklığa ayarladım. Bu araba bana Edinburgh Üniversitesi'ni burslu kazandığımda babam tarafından hediye edilmişti. Çok işlevli bir araç değildi orta model-neredeyse eski bile sayılabilir- bir mini cooperdı. Fakat şehir içerisinde benim işimi görüyordu.
Ailem İngiltere'nin doğusunda Norwich şehrinin küçük bir kasabasında yaşamaya devam ediyorlardı. Üniversite için ayrıldığımızdan beri mesafeler yüzünden onlarla pek görüşemesem de her sınav sezonunun ardından mutlaka ziyarete gidiyordum.
15-20 dakikalık bir sürüşün ardından okulun bahçesine girmiştim şansım yaver gittiği için park yeri bulmakta da zorlanmadım.İner inmez soğuk hava irkilmeme sebep oldu. Arabanın içindeki sıcağa o kadar alışmıştım ki bu beni hazırsız yakalamıştı. Asker yeşili yünlü montumun şapkasını kafama geçirir geçirmez saçlarımı içeriye topladım ve ellerim cebimde hızlı hızlı binanın yolunu tuttum.
Bayan Eva benim geleceğimden haberdardı çünkü iki gün önce onun ile bu konu hakkında mailleşmiştik.Kapıyı tıklatarak hafifçe ittirdim. Kadın gözlüğünü kafasına çıkartıp önündeki kağıtları ahşap masasının altındaki dolaba sıkıştırdı.
"Emma, buy otur" dedi pekte modern görünmeyen ahşap koltuklardan birini işaret ederek.
Çantamı koltuğun köşesine yavaşça bıraktım ve oturdum " Mailde de bahsettiğim üzere aslında ekstra kredi için yapabileceğimiz bir şey var mı öğrenmek istiyorum. Bir proje veya araştırma herhangi bir şey ne olursa"
"Aslında sizin bu dersteki notlarınız gayet yüksek neden ekstra bir proje istiyorsunuz?" Yaşlı kadın kaşlarını yavaşça çattı ve cevap bekler gibi gözlerini üzerime dikti.
"Bursumu yükseltmek istiyorum bu yüzden olabildiğince ekstra krediye ihtiyacım var" Bayan Eva kafasını salladı. Önündeki bilgisayardan birkaç dosya açıp kapıyordu fakat ağzından henüz onaylarcasına bir şey çıkmamıştı.
"Tamam o zaman, bir roman seçin ve o romanın geçtiği dönemin ve karakterlerin psikolojik durumlarının ve gelişimlerinin detaylı analizini istiyorum. Hem bu sizin bölümünüz ile de alakalı olur" Psikoloji üçüncü sınıf öğrencisiydim ve bu proje benim için hem kolay hem de öğretici olacaktı.
"Tabii ki. Seçtiğim kitabı size ne zaman bildirmem gerekir?" Kadın sözüne başlamadan biri kapıya tıkladı ve içeriye uzun boylu soluk benizli bir çocuk dalıverdi.
"Luther" dedi Bayan Eva. Adını az önce öğrendiğim çocuk yaklaşık 3 saniyedir bir şey demeden kapıda dikiliyordu "Bir şey mi diyecektin?"
"Evet... şey aslında ben bu dersten ek ödev istiyordum" Bayan Eva kafası karışmış görünüyordu. Siyah boncuklu gözlüklerini tekrardan gözlerini hizasına indirdi.
"Siz mi? Ama neden? Benim bilmediğim akademik bir kaygınız veya bursunuz mu var? Ayrıca sizin zaten notlarınız ortalamanın üstünde yani geçmenize yetecektir" Luther açık kahverengi hafif nemli saçlarını karıştırdı.
"Evet ama ben bu dersi çok ilginç buldum ve daha fazla öğrenmek istiyordum" Dedi pekte inandırıcı durmuyordu.
"Tamam o zaman" Bayan Eva ellerini önünde birleştirdi ve sözlerine devam etti" Şanslı günündesin. Emma ile ortak çalışabilirsiniz eminim o da bu yoğun ders programında bir asistanı olduğuna mutlu olacaktır. Onu çok yorma sen sadece sana denileni yap Emma zaten ne yapılacağını daima bilir"
Bu sözler beni biraz utandırmıştı fakat bunun daha fazlası vardı. Ben grup çalışmalarından nefret ederdim çünkü ben her zaman en iyisi için endişelenirken partnerlerim ile anlaşmam biraz zor oluyordu.
Bayan Eva çocuğun onayından ziyade benimkine ihtiyacı varmışcasına bana bakıyordu." Benim için uygundur" diye mırıldandım. İsteksiz gözükmek istemiyordum. Ek kredi için değerdi.
Hem belki de o haklıydı bu sefer iş yüküm azalabilirdi.
"Luther detayları sana Emma anlatır. Lütfen haftasonuna kadar seçtiğiniz kitabı bana bildirin" İkimizde odayı sırayla terk ettik. Luther yanımda hiç konuşmadan yürüyordu. Benden duymak istediği birkaç cevap olduğuna emindim fakat bakışlarının bu kadar üzerimde gezinmesi beni rahatsız etmişti.
"Kaçıncı sınıftasın?" diye basit bir soru yönelttim. Amacım daha çok havayı yumuşatmaktı.
"Son sınıftayım fakat bir sene dondurmuştum" Yan yana senkronik bir şekilde yürürken ilk defa yüzünü detaylıca inceleme fırsatı yakaladım.Dağnık kaşlarının altında kehribar rengi gözleri altın gibi parlıyordu. Yuvarlak yüz hatları yüzüne sakinlik katmıştı.
"Daha büyük gözüküyorsun" diye mırıldandım. Daha sonra bunun garip kaçacağını düşünerek pişman oldum.
"Lisede biter bitmez hemen üniversiteye başlamadım yaklaşık 2 sene kaybım oldu" Kafamda basit bir matematik işlemi ile benden ne kadar büyük olduğunu hesaplamaya çalışıyordum. Üç belki de dört...
Tanıdık yüzler gözüme çarpınca sınıfın kapısına geldiğimizi fark ettim. Luther bana buraya kadar ödev hakkında ona bir şeyler söylerim diye eşlik etmişti fakat laflamaktan bu durumu unutmuştum bile.
"Ben ödevden bahsetmeyi unuttum kusura bakma." Göz ucuyla telefondan saatı kontrol ettim ve dersin başlamasına birkaç dakika kalmıştı."Eğer öğleden sonra yemekhanede olursan oturup detaylı konuşabiliriz"
"Orda olacağım" dedi ve arkasını dönüp uzaklaştı.
Ben de boş olan ön sıralardan birine oturdum. Montumu askıya asarken onun ben bu konuyu açana kadar ödev hakkında hiçbir şey demediğini fark ettim ve bu durum biraz canımı sıktı.
Hocanın gelmesi ile birlikte bütün bu düşüncelerden sıyrılıp derse odaklandım.
-Bölüm Sonu-
Okuyan arkadaşlar oy atarsa çok sevinirim <3
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Vampirin Gözdesi
VampireHızlıca bir kayanın tepesine sıçradı.Güneş ışığının belli belirsiz aydınlattığı tek yer orasıydı.Elini yavaşça ışık hüzmelerinin içine uzattı ben elmas gibi parlamasını beklerken çok geçmeden hafif bir duman yükseldi. "İşte bu...Bu bizim gerçek yüzü...
