+18 yetişkin okurlar için uygundur.
O bu dünyanın en güzeli.
O gri gözlü bir seri katil.
O çocukların kahramanı.
O bir kimsesiz, herkesin aradığı bir kimliksiz.
O Gri.
O Ateş Atakanlı.
Ve o karanlık gecede her şey değişti.
Aşk ise bu denklemde en y...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Normalde bu bölümü dün yayınlayacaktım ama Mavi'nin doğum gününde yayınlamak istedim.
İyi doğdun Mavi Altan. Seni çok seviyorum. Benim için her zaman çok özel bir yerin olacak. İyi ki seni yazmak için beni seçtin. Ve tabi onu seven sizlere de teşekkür ederim. İyi ki varsınız.
Him & I, Halsey
İyi okumalar!
Kader Tanrı ve insan arasındaki en büyük sırdı.
Orhan Atakanlı'nın bu gece buraya gelip Ateş'in oğlu olduğunu öğrenmesi kader miydi, bilmiyordum. İkisi de her şeyden habersizken o gün, o sorgu odasında karşılaşmalarıysa kesinlikle kaderdi.
Orhan Atakanlı Gri olduğunu bilmesine rağmen Ateş'i oğlu olduğu için polislerden koruyacak mıydı? Yoksa birbirinin elinden hiç tutamayan baba ve oğlu son kez mi beraber görüyordum?
Orhan Atakanlı polis arabasının kaderin içinde bize yaklaştığını biliyordu. Yapacağı seçim bütün geleceği değiştirecekti ve bunu biliyordu. Saniyeler birbirini yok etmek için kovaladı ve yakalanan her saniye siren sesleri yankılanırken kayboldu.
Geçen her saniyenin ne kadar önemli olduğunu biliyordum. Saat artık parçalanmaya başlamıştı ve tamamen dağıldığında her şey için çok geç olacaktı.
"Siz arabamı alıp büroma geçin ve benim gelmemi bekleyin." dedi Orhan Atakanlı. "Avukatlığının elinden alınmaması için Levent'in yaşaması gerekiyor."
"Hayır." diye itiraz etti Ateş. "Levent Polat ölecek."
Orhan Atakanlı bir elini Ateş'in omzuna koyarak, "Hayatımda ilk kez sana babalık yapacağım." dedi. "Bana bir şans ver."
"Gideceğim ama avukatlığımın elimden alınmaması için değil." dedi Ateş. "Mavi'yi yalnız bırakamadığım için."
Levent Polat'ın yanına gitti ve başında dikilip ona baktı. Ardından eğilip iki parmağıyla nabzını kontrol ettiğinde yüzündeki ifade ölümcül bir hal aldı. Levent Polat yaşıyor olmalıydı.
Ayağa kalkarak, "Maalesef ölmemiş." dedi.
Orhan Atakanlı siyah paltosunun cebinden arabasının anahtarını çıkarıp Ateş'e uzattı. Ateş anahtarı elinden almadan Orhan Atakanlı'ya baktı.
"Polislere ne söyleyeceksin?"
"Buraya geldiğimde çoktan vurulmuş olduğunu söyleyeceğim." dedi Orhan Atakanlı. "Vuran kişi benim geldiğimi fark ettiğinde elindeki silahı yere attı ve kaçıp gitti. Ben de karanlıkta onun kim olduğunu göremedim."
Ateş elindeki silahı yere attı ve polisin parmak izi bulamaması için siyah botuyla ezdi. Gerçekten çok zekiydi ve arkasında nasıl kanıt bırakmayacağını iyi biliyordu.
