Bu sefer o bile kendini toparlayamazdı
Güçlü,kendi ayakları üzerinde duran biriydi yada o öyle sanıyordu sandığı kadar "asi" değildi aslında sadece sokakta kendini korumaya çalışıyordu yoksa duygusal bir kızdı kimseye belli etmese bile öyleydi ama artık kimin kendisi hakkında ne düşündüğü umrunda bile değildi umut artık yoktu herzaman bir umutları vardı şimdi umut etme hakları bile kalmamıştı
Asi'den
Hepsi Yaman'ın o aptal ailesi yüzündendi
Aptal babası ve aptal kardeşleri yamanın kendiside çok farklı değildi aslında umutun ölümüne bizi suçluyordu hepsi aptaldı.
Aslında en aptallarida Yaman'dı bunca zaman ona duyduğum sevgiyi görmemişti bakışlarımdan da mı anlamamıstı sahiden. O odun kafalı
Alaz bile görmüştü yaman'ı sevdiğimi birkez daha herşeyden nefret ettim bu evde durmanın artık bir anlamı yoktu
böyle düşünürken kendini dışarıda bulmuştu asi üstelik yamanla rüyada barışmıştı hemde o barıştırmışti bu yüzden alazda sırtını dönmüştü ona.
Yine kimsesizdi
Cehennemine gitti gidecek tek orası kalmıştı.
yürüdü ve denizin kenarına oturdu kumlarla oynamaya başladı denizin sesini dinliyodu uzun zaman orda durdu zamanı fark etmiyodu bile
Sırtına dokunan el ile irkildi
-noluyo ln yine
-şşş sakin be asi kız
-alaz sg şuan senle hiç uğraşamam.
-okey sen uğraşmasanda olur
Alaz Islanan bacaklarını aldırmadan asinin yanına geçti asiye döndü ve saçlarını kulağının arkasına attı
-iyimisin asi kiz
-sence alaz iyi miyim?
-bak ben gerçekten üzgünüm
-üzülme alaz bana senin o aptal ailen yüzünden oldu hersey umutuda siz aldınız elimizden yamanı da nefret ediyorum hepinizden
-asi bak sakin ol bencede keşke abisi bulunmasaydi ama oldu işte üzülme diyemeyeceğim ne desen haklısın ama lütfen biraz sakin ol
Bir süre öylece durdular geçen dakikaların ardından konuştu alaz
-Hadi kalk artık hasta olacaksın
Kafasını iki yana salladı asi
-ama bak cidden hasta olacaksın hadi kalk gidelim
-Nereye
-Bilmem ama önce üstümüzü değiştirmeye gel bize gidelim
Bu sefer hiçbisey demedi asi arabaya doğru yürüdüler
Alaz'dan
Eve geldiğimizde annem abisi ile konuşuyordu asi ve cesurla alakaliydi sanırım telefonu kapatınca konuştu alaz
-Anne ne oluyor
Üzgün bir ifade ile Alazin sorusuna cevap vericektiki üzeri ıslak asi ve alazi gördü
-önce uzerinizi değiştirin sonra anlatırım size
Kafasını salladı asi
-tamam teşekkür ederiz
Alaz konuştu tekrar
-takip et beni
Alazın odasına çıktılar Alaz kendine kıyafet seçiyordu aside sessizce onu izliyodu beyaz bir gömlek ile siyah hafif bol bir pantolon aldı kendisine sonra asiyi orda bıraktı ve çağlanın odasına gitti
-Çağla bana kıyafet lazım
-Ne o tarz mı değiştireceksin dedi Çağla gülerek
Yüzünü buruşturdu alaz
-Asi burda ona lazım
-Ben ona ne verebilirimki
-her hangi bisey ver işte dedi ama çağlanın siyah kısa bir elbise vermesini düşünmüyordu sağol dedi ve odadan çıktı çıkarken yüzünde sinir bozucu bir sırıtış vardı
Asi'den
Alazi bekliyodum ama uzun zamandır gelmemişti bir an gömlek ve pantolonu benim için çıkardığını düşündüm ama bu kadar da değildi herhalde
Kapının açılmasıyla bu düşüncelerden kurtuldum alaz elimi bir kıyafet verdi (gülmesini unutmayalım)
-al giy bunu
Elimdeki kıyafete baktım ve
-yok artık alaz giymem bunu ben
-Başka çaren yok
-böyle kalırım o zaman
-Asi saçmalama giy şunu
-Alaz ben eve gideyim
Tam kapıya yönelmiştimki koluyla durdurdu beni
-Asi giy bunu ve aşağıya gel
Beni odada bıraktığında bir elbiseye bir kendime baktım bunu giymem imkansızdı ama cidden başka çarem yoktu sanırım hızlıca üzerimdekileri çıkardım ve elbiseyi giydim aynada kendime baktım ve fazla kısaydı aşağıya nasıl ineceğimi düşünüyordum sonra Neslihan teyzenin sesini duydum
-asi geliyomusun
-geliyorumm
O anki cesaretle aşağıya indim
Alaz'dan
Asi o elbiseyle aşağıya indiğinde ağzımdan istemsizce bir küfür kaçmıştı
Fazla güzel olmuştu
Evet aşklarım ilk bölümle karşınızdayım
Nasıl buldunuz hikayeyi
Bu bölüm giriş tarzı bişeydi umarım begenmissinizdir ❤️💋
