Hata

1.Bölüm

Mevsimlerden sonbahardı.Hava fazlasıyla sisli ve soğuktu.Öyle ki dört adım ötesi gözükmüyordu.
Valery bu gün diğer günlerden farklı olarak erken kalkmıştı.Bu boğucu manzarayı izlemek istiyordu
Pencereyi açmasıyla suratına çarpan rüzgarı hissetmesi bir oldu.Pencereyi ardına kadar açtıktan sonra kollarını camın dış mermerinin üzerine koydu.Soğuk havayı burnundan içeri çekti ve geri verdi.Hava fazla iç karartıcıydı ama bu valery'i etkilemiyordu.İçinin kararması için buna ihtiyacı yoktu.Zaten Annesi öldüğünden beri sömürülmüş gibiydi.Hayat onun için pek önemli değildi.Düşüncelere dalmış bir şekilde dışarıyı izlerken odasının kapısının açılma sesi ile irkildi.Gelenin kim olduğuna bakma ihtiyacı duymadı.Hiç istifini bozmadan camdan bakmaya devam etti.Kapının oradan başlayan adım sesleri kendi arkasında son buldu.Ardından omzunun üstünden geçen kollar boynunun etrafını doladı.

Hava ne kadar güzel değil mi?

Bu ses ikiz kardeşi Tonjun'a aitti.Tonjun bir vampirdi.Bunun sebebi ise babalarının vampir olmasıydı..

Yıllar yıllar öncesiydi bir vampir her zaman ki gibi avlanmaya çıkmıştı.Ama sorun şuydu ki bu av her zaman ki gibi olmamıştı..
Avına aşık olmuştu.Bunu yapmaması gerektiğini kendisi de biliyordu.Bir insana aşık olmak vampirler için büyük bir suçtu ve bunun cezası ölümdü ama bu ona engel olmamıştı.Bu sevgi tek taraflı değildi o kadın da ona aşık olmuştu ve o da herşeyi göze almıştı.Gizli olarak görüşmeye başlamışlardı.bu gizli süreç bir yıl sürdü.Artık kaçmaya karar verdiler ve oraya bir daha dönmemek üzere uzaklaştılar.Artık daha huzurluydular.kimse den saklanmak zorunda değildiler.beraber iki yıl daha yaşadılar.Bu iki yıllık süreçte ikiz çocukları oldu.Çocuklar dan biri vampir diğeri ise insandı.Onları en güzel şekil de yetiştirmek için çok çabaladılar.Onların hayatları kendileri için çok önemliydi.Ailecek çok mutluydular.Bu mutlu aile tablosu tabiki de bozuldu.Bunu bozan şey ise vampirlerin bu ilişkiyi öğrenmesi oldu..
Çocuklar daha dört yaşındaydılar.Anneleri onları kucağına almış arkasına bakmadan koşuyordu.Ağaçların arasından hızlıca koşarken gözünden düşen yaşları arkasında bırakıyordu.Onu artık birdaha göremiyecekti.Bunu kabullenemiyordu.Dudaklarını ısırarak sesini çıkarmamaya çalışıyordu.Çocuklarını düşünüyordu.Onlar için içinde ki o duyguyu bastırıyordu.Onların o manzarayı görmemesine çok seviniyordu.Yaşları küçük olduğundan ne olduğunu anlıyamıyorlardı.Uzun süreli bir koşuşun ardından çocuklarını yere bıraktı ve kendisini de yere bıraktı.Onların gözlerinin içine bakıyordu.Çocuklar da ne olduğunu anlamaya çalışan bakışları ile annelerine bakıyorlardı.Anneleri bakışlarını daha fazla sürdüremedi.Kafasını yere eğdi ve dudaklarını ısırarak ağlamaya başladı.Çocuklar annelerini böyle görünce birbirlerine baktılar.Ardından hiç bir şey söylemeden annelerinin yanına giderek ona sarıldılar.Aradn bir yıl geçmişti.Bu bir yıl anneleri için fazla zorlayıcı olmuştu.Bir yandan çalışırken diğer yandan çocukları ile ilgilenemiyordu.Aklı onlar da kalıyordu.Babalarının başına gelen şeyin onların başına gelmesin den korkuyordu.Bunu daha fazla sürdüremeyince bir adam ile evlendi.Artık çocukları ile ilgilenebiliyordu.Bütün zamanını onlar için ayırıyordu.Onlar onun tek hayatıydı.Bu geçen zaman içerisin de çocuklar 10 yaşına gelmişlerdi.Anneleri bir hastalığa yakalanmıştı.Ne kadar belli etmemeye çalışsa da bir zamandan sonra artık yataktan kalkmayacak hâle geldi.Çocuklar onun başından ayrılmıyordu.Artık onlar tüm zamanlarını annelerine ayırıyorlardı.Bir gün annelerinin yanında otururlarken anneleri fenalaştı.Çocuklar ona gözlerini açtırmaya çalışırken anneleri yavaşca gözlerini araladı ve ağzın da hafif bir gülümseme oluştu.son nefesini vermeden önce ağzın dan iki kelime çıktı."sizi seviyorum."bu iki kelimeden sonra çocuklarının ağlama seslerine ve kendisine seslenmelerine uyanamadı.Çocuklar göz yaşları ile annelerinin cesedine sarılıyorlardı.babalarının ardından annelerini kaybetmişlerdi.Babaları öldüğünde henüz daha küçük olduklarından bu onları fazla etkilememişti.Ama annelerinin ölümü onlar da büyük bir iz bırakmıştı.Daha bunun hüznünü atlatamadm dan bir de üvey babaları gerçek yüzünü göstermişti.Canı sıkıldığı her dakika çocuklara şiddet uyguluyor ve bundan zevk alıyordu.Günler onlar için böyle geçti.Yıllarca o adam tarafından şiddete maruz kaldılar.Artık 17 yaşına gelmişlerdi.Üvey babaları artık Tonjun'a yaklaşmıyordu.Onun bir vampir olduğunu biliyordu ve artık küçük değildi.Ona herhangi bir hamlede bulunmanın kendisi için tehlikeli olabileceğini düşünüyordu.Ondan çıkaramadığı sinirini de valery den çıkarıyordu.Tonjun o adamın kardeşine gösterdiği şiddete katlanamıyordu.Engel olmak istiyordu ama harekete geçemiyordu.Valery ise bütün hayat enerjisi sömürülmüş gibiyid.O adamın suratını daha fazla görmek istemiyordu.Son raddeyi aşan durum ise o adamın Valery'i taciz etmeye kalkışması olmuştu.Bunu yapmasının üzerine Tonjunun öldürdüğü ilk ve son insan olmuştu.Tonjun adamın yerde duran cesedinden öfkesini çıkaramıyordu.Daha sertçe daha vahşice onu parçalıyordu.Sonunda durmuştu.Kafasını kenarda onları izleyen kardeşine çevirdi.Ardından yavaş adımlar ile onun yanına yaklaştı.Onun tam dibine geldiğinde durdu ve sessizce ona baktı.Valery de tepkisice ona bakıyordu.Tonjun kollarını Valery'nin boynunun etrafına sararak ona sarıldı.Bunun üzerine Valery daha fazla göz yaşlarını saklıyamadı.Sessizce ağlayarak kafasını kardeşinin omzuna gömdü...

Bunun üzerinden dört yıl geçmişti.Valery pencereden dışarı bakarken bu günü hatırlamıştı.hareketlenince,Tonjun kollarını çekti ve bir adım geri attı.Valery arkasını dönüp Tonjun'a baktı."Bu erken ziyaretinin sebebini sorabilir miyim?."
Tonjun kardeşinin sorusunun üzerine gülümsedi.
"Tabiki de seni görmek için geldim ek olarak açım."Valery iç çekerek bakışlarını başka bir tarafa çevirdi."Ek olarak aç mısın? Yoksa ek olarak beni görmek için mi geldin?."Tonjun Valery'nin bunu söylemesinin üzerine onun üzerine yürüdü ve yanına gelip ellerini onun omzuna koydu."Bunları ben yemeğimi yedikten sonra konuşabiliriz."Bunu söylemesinin ardından kardeşinin omzunda ki eli ile onun kafasını tutarak Valery'nin boynuna doğru yaklaştı.Hiç beklemeden dişlerini geçirdikten sonra yavaşca emmeye başladı.Valery bu alışılmış acının karşısında dişlerini sıkmak ile yetindi.Kardeşinin kanı Tonjunun azmasına neden oluyordu.Bir süre emmenin ardından kafasını kaldırdı ve kardeşinin boynunda aşağı doğru akan kanı izledi.Dili ile ısırdığı yeri yalıyarak kanamayı durdurdu.Ardından Valery'i kolundan tutarak yatağa doğru götürdü.valery içinden"yine başlıyoruz."diye geçirdi.Tonjun Valery'nin kolunu bırakarak onu yatağın üzerine itti..