AŞKIN KARANLIK YÜZÜ

~Mafya İle Tanışma~

Koşuyordum.. Arkama bakmaya bile zamanım yoktu. Babamın, annemin ve abimin işkencelerine daha fazla dayanamazdım. Evimiz tepede bir yerde bulunuyordu. O nedenle ana caddeye koşmaya çalışıyordum. Abimin bağırışları daha da hızlı koşmama neden oluyordu.

"Dur diyorum lan sana! Dursana!! Seni elime geçireyim varya gebertmezsem şerefsizim.. Dur lan!!"

Kalbimin ritmine inanmıyordum, yerinden çıkacakmış gibi atıyordu. Sonunda ana yola kavuşmuştum, abimin sesi kesilmişti. Biraz dinlenmeye çalıştım. Bu yoldan da hiç araba geçmez mi diye söylenirken siyah bir arabanın buraya doğru geldiğini fark ettim. Elimle dur işareti yaptım, durması için dualar ediyordum.

Araba yavaşlayınca rastladığını hissettim ama tepeden abimin geldiğini fark ettim. Araba durunca arkadaki cam açıldı.

"Lütfen bana yardım et, beni kurtar sana yalvarırırım."diye adama yalvarmaya başladım, arkadan koşan abimi görünce arabanın kapısını açtı ve binmemi sağladı. Tam kapıyı kapattım şoför gaza bastı arkadan abimin çıldırdığını görebiliyordum. Önüme döndüm ve derin bir oh çektim. Sağıma döndüğümde beni kurtaran adam bana bakıyordu. Yutkundum ve konuşmaya başladım.

" Teşekkür ederim. Eğer beni kurtarmasaydınız abim beni gebertecekti."

"Demek abindi. Bende sevgilin zannetmiştim."

"Hayır abimdi."

"Neden kaçıyordun abinden?"

"Babamın ve abimin işkencelerine daha fazla dayanamadım, kaçmak istedim."

"Peki seni nereye götüreyim?"

Duraksadım. Cevap veremedim. Çünkü gideceğim bir yer yoktu. Göz yaşlarıma engel olamadım. Yanımdaki adam bunu fark edince eliyle silmeye çalıştı. İlk defa bir erkek bana bu kadar hassas davrandı.

"Anlaşıldı. Kamil eve gidiyoruz." dedi şoföre ve bana bakarak "Adın ne?" diye sordu.

"Hale.. Sizin?"

"Yağız. Seni biraz dinlenmen için evime götüreceğim." diyince rahatladım. Yağız denen adamı tanımıyordum ama başka gidecek yerim de yoktu. Hava soğuktu, hatta biraz yağmur sepiyordu. Saat 4 olmasına rağmen hava karanlıktı. Sonunda geldiğimizi tahmin edebiliyordum. Dev bir kapının içinden geçtik ve sanırım eve de geldik.

Muhteşem bir yer olduğuna yemin edebilirdim. Kalbim yine de hızlı çarpıyordu. Yağız arabadan indi. Ben hala arabanın içindeydim. Yağız kapımı açtı inmem için işaret verdi. Arabadan indiğinde kapıdaki korumalar bana bakıyordu.

Yağız'ı takip ettim. Evin içine girdik. Bayağı havalı bir evdi. Yanımıza orta yaşlı bir kadın geldi.

"Yağız oğlum hoşgeldin, sende hoşgeldin kızım." dedi Yağız bir cevap vermese de ben gülümsedim.

"Selma anne bu Hale odasını göster artık burada kalacak." demesiyle gözlerimi büyütüp ona baktım. Benim bakışlarında aldırış etmeden merdivenlerden yukarı çıktı, küçük bir çocuk edasıyla peşinden paytak paytak yürüyerek yanında gittim.

"Yağız bey!" diye seslenmemle durdu.

"Beni kurtardığınız için teşekkür ederim ama burada kalamam."dememle yumruğunu sıktığını fark ettim. Hızla beni duvara yaslayarak beni iki kolunun arasına aldı.

"Bu kapıdan girmeyi göze aldıktan sonra çıkabileceğini mi sandın?" demesiyle vücudum titremişti. Kurtulamayacak mıydım şimdi??

BÖLÜM SONU.