Never Again: The Ambiguous Ending (Tres Patroncitas #3)

CAPITULO 31

CLAZZO

We arrived at the hospital, confirmed nga na may sakit si Rhyle sa puso, critical ang lagay niya ngayon, si Slora naman na nauna naming isugod ay nasa isa pang operating room pa rin, pinuntahan siya ni Lawless at Griffin.

Luckily, ang surgeon na na-assign kay Rhyle ay si Doc. Isaiah, kaibigan iyon ni Rhyle at isang big time surgeon dito sa Wagon Medical.

Trinansfer na rin si Rhyle sa operating room dahil may mabuting puso ang nag donate ng puso kay Rhyle, may tiyansa pa kasi na mabuhay si Rhyle kung ooperahan ito sa puso.

Tahimik kaming lahat nang malamang supposedly ay si Dmeter ang magdodonate ng puso kay Rhyle but it was Finn.

Finn arrived at the hospital three hours after we arrived, duguan din ito pero hindi naman siya galing sa laban, kasama niya pa ang isa nilang kapatid na babae na si Figilian.

Nagwala si Faughn nang nalaman niyang si Finn ang magdodonate pero huli na dahil almost three months ago, si Finn na talaga ang magiging donor, hindi na nagpapigil si Finn kaya wala na kaming nagawa.

We cried, cried, and cried. Marami ang nawala sa laban namin na ito, marami ang namatay, at hindi ko alam kung makakabangon pa kami muli.

Hawak hawak ni Axel ang kamay ko habang patuloy na umiiyak, "Tahan na, ang sabi ni Lawless ay 'wag daw kita hayaang umiyak nang sobra, baka raw maistress ka." Axel whispered.

I looked at him with reddish eyes, naalala ko na naman how his dad approached me early in the dawn, he visited me just to call me names na never gagawin ng lalaking nasa harapan ko ngayon.

Ano kaya ang mararamdaman nitong lalaking 'to kapag nalaman niya mga sinabi sa'kin ng dad niya? Will he get mad?

His eyes were pure, his lips are soft, his whole face screams angelic manner. How could I hurt such a pure person like this? How could I hide our child from him?

"Will you be happy without us, Axel?" Out of the blue kong tanong.

"Us?"

"Us, your loved ones, Axel." Palusot ko.

He shook his head, "I will never be, you guys are something I cannot live without, mahal ko." He's just such a good person.

"You will be happy, Axel. Trust me." I said.

He smiled a bit, "Of course, I will be happy if I'm with you. Kung iniisip mo 'yung pag alis ko, dadalaw naman ako eh, lagi kitang dadalawin, tatawagan, I will do everything to keep in touch with you, Mahal." He said.

I bit my lower lip, paano ko ba sasabihin kailangan ko na siyang layuan?

"C-Can we talk... Privately?" Tanong ko.

He nodded, tumayo siya at saka hinila ako, nagpaalam lang siya kay Yunix at simple itong tumango, lumabas kami at nakarating sa tahimik na garden ng ospital.

"So, what are we gonna talk about, hmm?" He softly said.

I breath harshly, "A-Axel... K-Kasi... Kailangan na nating maghiwalay ng landas."

Umawang ang labi niya, bahagyang kumunot ang noo niya sa sinabi ko, "B-Bakit? Ang usapan lang naman namin ay ako na ang magpapatakbo ng Copeland Highlands and Prime, p-pero wala sa usapan na kailangan nating maghiwalay ng landas."

Bukod sa buntis ako, kailangan ko ring ayusin mag isa ang gulo na nangyayari sa kumpanya ng magulang ko. Isa pa, pakiramdam ko ay bumabalik ang trauma na hinarap ko noon dahil sa pagkamatay ng parents ko, hindi ako pwedeng tuluyang mabaliw dahil may bata na sa sinapupunan ko.