Chapter 3

16 0 5
                                    

“Sabihin mo na lang kasi kung anong kailangan mo!”

“Pagkain. Gutom ako eh”

Wth?!

Nakatayo lang ako dun na parang statwa at punung-puno ng kaba. Ano ba naman, pa’no niya ba ako nasundan? Or sinundan niya nga ba ako? Bakit ba siya nandito?

“Ano ngang kailangan mo?!”

“Bingi mo naman! Pagkain nga eh! Gutom nga ako!”

Hindi na ako nagsalita kasi baka may dala nanaman siyang baril at kapag nakulitan siya barilin niya ako bigla.

So I ended up cooking for him. Wtf.

Kabadong kabado padin akong kumikilos at siya naman ay parang prinsipeng nakahilata sa sofa habang nanunuod ng T.V.! Mygosh please tell me that I’m dreaming!

Wait.

I wanna call the police.

Buti na lang may wireless phone ako dito sa kusina.

Kinuha ko ang phone..

*Le me dials…*

“DON’T YOU DARE.”

O.O

How did he—

He’s standing right behind me and glaring at me! I-I’m

DUGDUGDUGDUGDUGDUGDUGDUGDUG.

My heart beats so fast! I’m really scared!

“I—I wa-as j-just trying to call my friend! Eh-ehe-hehe.”

“You’re too obvious, alam kong tatawag ka ng pulis.”

How did he know?!

“Just finish that thing. I’m freakin’ hungry.”

“and one more thing, don’t even dare to call the police or I’ll take your insides out.”

WHOA THERE! O.O

Uggh. What’s up with this guy?! And… and… Nag-eenglish siya?! Sosyal ha! Tinakot pa ako >:’(

LORD. HELP ME NAMAN. SANA HINDI NIYA AKO I-HARM. Y_Y_Y_Y_Y_Y

FEW MOMENTS LATER

*nomnomnomnom*

“PFVBT NGN TVBDFG!!”-siya

“What?!”-ako

“SHABVI KO PFAAVBOT NG TUBVIG!”

“P’wede bang lunukin mo muna yan bago ka magsalita?! Manners naman!”

“Manners manners, tss. Ako na ngang kukuha! Tamad neto.”

Aba’t!! Nasabihan pa kong tamad! Napaka! Uggh. Kung hindi lang talaga niya ako tinakot, baka nasipa ko na ‘to papuntang outer space -.-

“WAG NA! Kakahiya naman sa’yo, baka patayin mo pa ko. Chura mo.”

“Tapang mo ah.”

“Tss.”

Sa totoo lang takot na takot na talaga ako pero hindi ko pwedeng ipakita yun sakanya. Aba kailangan niyang malaman na may laban ako! Kahit walaa! Huehue -___-

Kumuha ako ng tubig.

Napaisip naman ako bigla.

Hmm.

Sa malayo tinitigan ko siya.

Mukha naman siyang harmless. Pero, alam kong may something sa kalooban niya.

Alam kong, hindi siya mabuting tao. Pumapatay siya eh.

Pumapatay siya.

Pero bakit?

Anong dahilan?

Serial killer?

Ako na ba susunod niyang biktima?

“ANG TAGAL NAMAN NG TUBIG!!”

Napatalon naman ako nung sumigaw siya. NAPAKADEMANDING!

Uggh.

“E-eto na nga! Sandali!”

Nagmadali na akong pumunta sa sala at iniabot sa mahal na hari ang tubig niya. Hindi ko na mapigilan ang sarili ko…

“Bakit… pumapatay ka?”

Natakpan ko na lang bigla yung bibig ko. Napaka ko talaga!

Napansin ko namang nabigla rin siya sa tanong ko. Mejo tumaas yung kilay niya. Tapos tumawa >:|

“HAHAHAHAHAHAHAAHA!! Bakit mo tinatanong?”

Naging seryoso yung mukha niya bigla. Nakahiga siya sa sofa, pagkatapos bumangon siya bigla, nakaupo na siya sa sofa, at unti unti niyang nilalapit ang mukha niya sakin.

Bumulong siya.

“Bakit, natatakot ka na ba?”

Tapos nakita kong ngumiti siya ng bahagya. Kinikilabutan na ako sakanya.

“H-hindi ah! Tinatanong ko lang! Atsaka, sa dinami dami ng condo dito, bakit dito ka pa napadpad?! Sinusundan moba ako?!”

“HAHAHAHAHAHAH!! Kapal mo rin ano? Matagal na akong kumakain dito sa condo mo. Hindi mo lang alam.”

What?! Parang nabingi ata ako sa sinabi niya.

Matagal na akong kumakain dito sa condo mo. Hindi mo lang alam.”

WTH. Kailan pa?! >:’/

Best of Both WorldsTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon