Şu anda benden mutlusu olamaz.
Doğup büyüdüğüm topraklara evime geri dönüyorum.
Ailemin ölümünden beri yani neredeyse 6 yıldır gitmiyorum Mardin'e ah evet Mardin'e gidiyorum. Döndüğümden kimsenin haberi yok babaannem ve dedem haricinde ztn beni yollayanlar da onlardı. 6 yıldır japonyadaydım şimdiyse Mardin hava alanında bunca yıl sonra buraya geri dönmek çok garip bi his uyandırıyor içimde.
Şöförün gelip beni almasını gerekiyor ama 10 dakikadır ortalıklarda yok. Dedemi aradım ve taksiyle geliceğimi söyledim. Ailemin ölümünden sonra herkes bana acıyan gözlerle bakamaya başladı bende daha fazla buna katlanamayıp intihar etmeye kalkıştım ama tam zamanında hastaneye yetiştirmişler.
Bunun üzerine beni japonyaya yollayıp bi kliniğe yatırdılar orda psikolojik destek aldım tedavim bitincede eğitimime devam ettim.
Ben düşünürken konağın önüne gelmiştik taksicinin sesiyle kendime geldim. Konak diyorum çünkü dedem Mardinin en köklü ve büyük aşiretinin ağası ve bende onun tek kız torunuyum. Taksiden inip bavulumu aldım korumalar beni görünce hemen bavulu elimden aldılar.
Konağın kapısını çaldım konağın kapısını bağıra bağıra azat açtı. Azat amcamın küçük oğluydu ve benden 1 yaş büyüktü. Kapıda beni görünce kısa çaplı bi şok yaşadı ve kulağımı sağır edicek bi şekilde "Asil" diye çığlık attı ve evet evet resmen çığlık attı ben ne olduğunu anlamadan beni etrafımda döndürmeye başladı indirdiğinde neredeyse yere yapışıyordum ki biri tarafından tutuldum kafamı kaldırdığımdaysa Miran olduğunu fark ettim göz göze gelince hemen kafasını azata çevirip "yavaş lan ayı kızı ne yere atıyon" dedi.
O arada bütün konak seslerden dolayı başımıza toplanmıştı bile beni gören şok geçiriyordu resmen. Mehmet amcam yanıma gelerek "hoş geldin güzel kızım" dedi beni aynı babam gibi kollarının arasına alıp sıkıca sarıldı babam ve amcamın kokuları birbirine çok benzediği için ne zmn amcama sarılsam babama sarılıyomuş gibi hissediyordum.
Amcamdan ayrılınca Dilan teyzem " kuzum" diyerek bana sıkıca sarıldı. Dilan teyzemle annem kardeş yani Dilan teyzem aynı zamanda yengemde oluyordu teyzelede sarılınca amcama "babaannem nerde?" diye sordum yukarıda diyince hiç beklemeden yukarı çıktım.
Yüksek sesle "babaannem" diye bağırdım beni görünce "Asilim keçamın" (asilim kızım) diyip sarıldı. Babaannem o kazadan sonra benim en büyük destekçim olmuştu. Babaannem yorulduğumu düşünerek sofra hazır olana kadar dinlenmemi söyledi ve odama yolladı.
Odaya gelince kendime temiz kıyafetler çıkardım ve havlumu alıp duşa girdim başım çatlıyodu duştan çıkınca üstümü giyinip yatağa uzandım baş ağrısıyla uyuya kaldım uyandığımda hava kararmıştı konakta çok ses vardı yataktan kalkıp üstünü düzelttim. Dolabın önüne geçip giycek bişeyler bakındım ve dizimin bi karış üstünde biten beyaz çiçekli askılı bir elbisemi ve beyaz sandaletlerimi de alıp hazırlanmaya başladım giyinmem bitince makyaj masama oturup saçlarımı taramaya başladım saçlarımı çok seviyorum çünkü babamın bende en çok sevdiği şey saçlarımdı.
Tarağımı bırakarak hafif bi makyaj yaparak kalktım masadan son kez aynadan kendime bakıp güzel olduğuma kânaat getirip çıktım odadan. Aşağıdan sesler geliyordu herhalde misafir var dedim kendi kendime. Beni gören teyzem yanıma gelip kulağıma " Amcaların ortağı ve ailesi yemeğe geldi rahatsız olursan odana çıkarsın olurmu kuzum" dedi. Kafamı onaylar şekilde salladım.
Tam onların yanına gidicekken azat arkamdan " şişt fıstık baksana buraya" diye seslendi dalga geçtiği sesinden belliydi ona doğru dönüp göz devirdim ve ağzımı oynatarak "sonra görüşücez" dedim ve salona yöneldim içeri girince geri çıkmayı düşündüm ama herkes çoktan görmüştü benim en başta dedemi gördüm ve ona doğru ilerledim hemen ayağa kalktı ve "keçamın" (kızım) diyerek sıkıca sarıldı bana.
Ayrılınca etraftakilere baktım hepsi şaşkınca bana bakıyorlardı tabi haklılar bende olsam bende benim gibi bi güzelliğe bakardım. Amcamla hemen hemen aynı yaşta olan bir adam elini uzattı "Ben Ömer Bejindar küçük hanım" dedi.
Umarım beğenirsiniz ilk bölümü beğenmeyi ve yorum yapmayı unutmayın teşekkür ederim.
