ILL BE THERE ON YOUR GRADUATION DAY, I PROMISSE

GRADUATION DAY

I'LL BE THERE ON YOUR GRADUATION DAY, I PROMISE.

I have a girlfriend, 2 months na kaming mag kasintahan. Ldr kami, kaya naman sa video call lang bumabawi. I love seeing her pretty smile, and she also kissed me while on call.

“Babe, promise mo sa akin. Are you going to my graduation day?" he said and smile

I immediately kissed the screen of my cellphone. “Of course, hindi ako puweding mawala sa importanteng araw ng buhay mo, "saad ko naman na lalong ikinatuwa nito"

Our relationship is very happy, we are legal on both sides. I don't feel the Ldr, because we always talk. He also makes me feel that I don't have to think about anything, because she is only with me.

Kung may nangyaring masaya sa buhay ko...siya kaagad ang tanging isasagot ko.

All those pain and traumas from my past, hindi ko na muling naramdaman kay Xyrea.

--------------------

Our relationship is going well,
-
-
not until....
-
-
bigla na lamang siya nanlamig.

*Xyrea is active now*

Taegan: hey babe? kumusta?

Xyrea: ahh, I'm busy now

Taegan: take your time, hihintayin naman kita

Me and my “hihintayin kita palagi” line against the world.

Naging normal na ang ganitong sitwasyon para sa kaniya, I waited for about 8 hours. Basta hinihintay ko kung kailan siya mag online.

----But one day, bigla na lamang siya hindi nagparamdam. Mabalíw na ako sa ka iisip sa kaniya, hindi ko alam kung ano na nangyari rito.

Walang update kahit sa mga kamag-anak niya.

I decided to chat her brother. It was her younger brother.

*Wynclein is Active now*

Taegan: bro?

Taegan: kumusta si Xyrea?

Taegan: bro, pakisabi sa kapatid mo mag online na siya

Bigo akong makatanggap ng reply mula rito, online ito pero hindi pinapansin ang messages ko.
-
-
I waited for weeks.

*Xyrea is active 3 weeks ago*

Taegan: babe? i miss you

Taegan: ano ba nangyari sa iyo?

Taegan: babalik ka pa ba?

Taegan: please, sobrang miss na kita

--Palagi kong sinasabi sa aking sarili “Babalik si Xyrea.”

*Weeks become months*

Sa panahong ito, tinatanong ko pa ang aking sarili kung “Tama pa ba ito?”, “Should I wait for nothing??”

Sabi ko noon hindi ko siya susukuan.....

I decided to give up and move forward, kailangan ko tanggapin ang katotohan na hindi na siya babalik.

-----------

After ilang months, finally. Naka move on na ako, pero andito pa rin yung kirot. Habang gamit ang aking cellphone, bigla nag pop-up yung calendar ko.

*Xyrea's graduation day*

Pinag-isipan ko pa kung dapat ba akong pumunta, because I was ghosted by her. Pero ang bitter ko naman kung hindi ako pupunta.

Mula sa lugar namin, nagbyahe ako papunta sa kanila.

Na datnan ko ang tahimik na bahay, normal day lamang. Inisip ko na baka andoon pa sa graduation ceremony.

Ilang minuto na paghihintay, na pansin ako ng kapatid niya.

Ngumiti lamang ako, “Si ate mo?” sambit ko.

Kaagad naman itong pumunta sa ‘kin at niyakap ako. “Kuya, she diéd. May luekemia si Ate, ayaw niyang malaman mo. Pasensiya ka na kung hindi ako nagreply noon, utos niya rin bago siya mawala huwag ka raw replayan. Ayaw niyang masaktan ka ng sobra kapag mawala na siya.”

Hindi ako makapaniwala sa sinabi nito...not until dalhin niya ako sa puntod mismo ni Xyrea.

The anger in my heart, immediately replaced by regret. I wasn't even by her side while she was fighting her illness. I couldn't even take care of him even in the last moments of her life.

My tears started to fall, “Ang daya mo babe, kung hindi pa ako pumunta sa graduation day. Hindi ko pa malalaman, I waited for so long,” saad ko habang nakahawak sa malamig na puntod nito.

---She was the best thing that ever happened to my life, and she is also the greatest pain that I’ll ever forget.

Written by: anne c.