(Complete) 1986 သို့ ကုန်တိုက်နဲ့အတူ ပြန်လည်မွေးဖွားခြင်း

Ch 54.2

Ch 54.2

ထမင်းစားပြီးနောက် အဖွားကြီးကျန်းက ပါးစပ်သုတ်လိုက်ပြီး "ဒုတိယ၊ တတိယ၊ စတုတ္ထ၊ ပဉ္စမ သွားကြရအောင်။ မင်းအစ်ကိုကြီးနဲ့ နောက်မှ တွေ့မယ်။"

ကျန်းကျင်းတုန်က အဖွားကြီးကျန်းကို အပြင်ဘက်ကို တလေးတစား လိုက်ပို့ပေးသည်။ ပြီးတော့ အသားပြုတ်၊ ပေါင်မုန့်နဲ့ မုန့်တချို့ကို ယူလာပြီး "အမေ ဒီအသားပြုတ်၊ ပေါင်မုန့်နဲ့ မုန့်တွေကို အဖေအတွက် ယူသွားလိုက်ပါ။"

အဖွားကြီးကျန်း ချက်ချင်း အိတ်ကို ယူလိုက်ပြီး "ကောင်းပြီ ငါ ပေးလိုက်မယ်။"

အဖွားကြီးကျန်းက ဒီကောင်းတဲ့အရာတွေကို သူမတစ်ယောက်တည်း စားချင်နေသည်။

ဒါပေမဲ့ ကျန်းကျင်းတုန်က အိမ်ပြန်ရောက်လို့ ဒီအကြောင်းကို မေးရင် အဘိုးကြီးကျန်းက ဘာမှမစားရဘူးလို့ ပြောရင် ကျန်းကျင်းတုန်က သူမကို ဘာမှမလုပ်ရဲပေမဲ့ ရဲ့နင်းရှန်က သူမကို နောက်ထပ် ကောင်းတဲ့အရာတွေ ပေးလိုက်မှာ မဟုတ်ဘူးလို့ တွေးလိုက်မိသည်။

ရေရှည်အကျိုးအမြတ်အတွက် အဖွားကြီးကျန်းက ဒီအရာများကို အဘိုးကြီးကျန်းအတွက် ပြန်ယူသွားရန် ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။

ဒီနေ့ သားနဲ့ တခြားသူတွေကို တွေ့ဖို့လာမယ်လို့ ပြောပေမဲ့ အဘိုးကြီးကျန်းက သူသေရင်တောင် အပြင်မထွက်ဘူးလို့ ပြောသည်။ သူက သူသားနဲ့ချွေးမကို ဒုက္ခမပေးချင်ပေ။

အဘိုးကြီးကျန်း အရှေ့ထွက်လာရင် ရဲ့နင်းရှန်နဲ့ ကျန်းဟွေ့တို့က သူ့မျက်နှာကို ထောက်ပြီး သူမတို့ကို မြို့ထဲတွင် နေခွင့်ပေးမယ်ဆိုတာ အဖွားကြီးကျန်း ကောင်းကောင်းသိသည်။

အစက သူမက အသက်ကြီးတာကြောင့် မျက်နှာပေးသင့်သည်ဟု ထင်ခဲ့သည်။

မထင်မှတ်ဘဲ သူတို့က သူမက မျက်နှာမပေးကြတာကြောင့် သူမ ဒေါသထွက်ခဲ့ရသည်။

နောက်တစ်ခါ လာရင် သေချာပေါက် အဘိုးကြီးကျန်းကို ခေါ်ရမည်။

အဘိုးကြီးက သူ့ပါးစပ်ကို ဖွင့်ချင်နေသရွေ့ အကြီးဆုံးမိသားစုက သေချာပေါက် နားထောင်မည် ဖြစ်သည်။