Ruhumun Şifası

19.Bölüm

İyi okumalar...

Hastaneden çıkmıştım.Üzerimde psikolojik yorgunluk vardı.Tam mutlu olmuşken sevdiğim adamla abimle Eceyle hatta sevda ve demir timiyle koca bir aile olduğumu hissetmiştim.Kendimi ilk defa yanlız hissetmiyorum dediğim vakit sanki hayatın bana garezi varmış gibi birde hastalık çıkarmıştı karşıma.Asıl kötü olansa Egemin bu durumu öğrendiğinde vereceği tepki.Onun için yıkım olacaktı canı eminim benden daha çok acırdı.Zaten insanı yoran da fiziksel acıları değildir ki psikolojik acılarıdır.Bu konudan yaralı olan adama birde ben yara açacaktım.Bunun verdiği ağır yükü omuzlarımda hissetmek daha da yoruyordu beni.

Apartmana geldiğimde yapmam dediğim birşeyi yapacağım için gergin hissediyordum kendimi.Kaldığım kata çıktığımda adımlarım abim gilin evine doğru ilerlemeye başladı.Sonunda kapının önüne geldiğimde titreyen elim ile zile bastım.Aradan biraz geçtikten sonra kapı açıldı.Annem karşımda belirdi.Yüzünde şaşkın bir ifade vardı.Ona gelmemi beklemiyor olmalıydı.Bende bu zamana kadar böyle bir düşünceyi aklımdan geçirmemiştim zaten.Ama bugün çok farklıydı.Benim ona ihtiyacım vardı.Benim bugün bir anneye ihtiyacım vardı.Gözlerime baktığında ellerimi yumruk yapıp sıktım.İnsan annesinden birşey istemeye utanır mıydı ? çekinir miydi ? Ben utanıyorum, çekiniyorum.Kabul etmez diye korkuyorum.Bugün bir yara daha alırım diye çok korkuyorum.Gözlerimi kapatıp derin bir nefes aldım.Cesaretimi topladıktan sonra anneme bakıp konuşmaya başladım.

"Ben senden ilk ve son defa birşey isteyebilir miyim ? Benim a-anne şefkatine çok ihtiyacım var.Bugün beni geri çevirmesen anne."

Sustu hiçbir cevap vermedi.Ama ben cevabımı almıştım aslında.Bu zamana kadar istememiş benden nefret etmiş bu zamandan sonra mı kabul edecekti.Dolan gözlerimi görmemesi için başımı aşağıya eğdim.Arkamı dönüp evime doğru ilerlerken annemin sesini duydum.

"Tamam."

Tek kelime yetmişti bana.Arkamı dönüp ona baktığımda kapının yanına geçip içeriye geçmem için eliyle buyur ediyordu.Tekrar kapıya yaklaşıp gözlerine baktım.Onay verircesine bakınca ayakkabımı çıkarıp içeriye girdim.Ben salona ilerlerken oda kapıyı kapatıp arkamdan gelmeye başladı.Salondaki koltuklardan birine oturunca karşıma gelip oturdu.

"Neyin var çok üzgün duruyorsun.Biri birşey mi yaptı yoksa."

Sesindeki korku ve endişeyi duyduğumda gözlerine baktım.Gerçekten benim için endişe ediyordu.Yalan söylemekten nefret ederdim.Ama bana da acısın istemiyordum.

"Zor bir gündü bu yüzden."

Merak etse de üstlenmedi.Benimde işime geldi.Nefret ettiği kızına acısın istemezdim.Ama onun dizlerine uzanıp ağlamaya ihtiyacım vardı.Sanki ne hissettiğimi anlamış  gibi dizine vurup çağırdı.

"Gel hadi."

Sözlerinin ardından yanına gidip koltuğa uzandım.Yavaşça kafamı dizlerine koydum.Ellerini saçlarımda hissettiğimde tuttuğum gözyaşlarımı serbest bıraktım.Ben günün annemin dizlerinde kimsesizliğime,hastalığıma,hastalığımı öğrenince canından can gidecek Egeme ağlamaya başladım.Ben ağladım annem sevdi saçlarımı ben bugün ilk ve son kez annemin dizlerinde hıçkıra hıçkıra ağladım...

Yazardan

Ece İnternet'e bakarak ablasına tavuk sote ve salata yapmıştı.Kimse anlamazken ablası anlamıştı onu en zor anında ablası destek olmuştu ona.Annesi bile sırtını döndüğü zaman etmediği eziyet yapmadığı kötülük bırakmadığı ablası kucak açmıştı ona.Ece ablasına hem mahçup kalacaktı.Eskiyi düşündüğünde ne kadar bencillik yaptığını yeni fark ediyordu Ece.Annesinin dolduruşuna gelip Ayperiyi babasından kıskanmıştı.Ayperi ne zaman babasıyla vakit geçirecek olsa birşeyler yapar engel olurdu.Halbuki Ayperinin de baba sevgisine ihtiyacı vardı.Ayperi zaten annesinden sevgi görmediği için babasına yaklaşmaya çalışırdı.Ama Ece izin vermez bütün sevgiyi ilgiyi kendi üzerine çekerdi.Ayperi bu yüzden hep unutulan ötekileştiren çocuk olmuştu.Ece yaptığı hata ile yeni yüzleştiği için kendinden çocukluğundan utanıyordu.Ecenin gözleri saate kaydığında Ablasının çoktan gelmesi gereken vakti geçtiğini fark etti.Ablasını  aramak için telefonu eline alırken kapının  açılma sesini  duydu.Kapının oraya gittiğinde ablasını kızarmış gözleri ve yüzüyle buldu.Ayperinin yüzü saatlerce ağlamış gibi görünüyordu.Ece endişeyle ablasının yanına gitti.