Dünya Şampiyonu bir dansçının yolu; akademide herkesin uzak durduğu boks sınıfı olan Teksas'a düşerse, ve bir de yetmezmiş gibi işin içine aşk ve tutku girerse, başına neler gelir?
Hadi beraber okuyalım...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bacaklarımdaki sızı artık dayanılmaz bir hal almaya başlamıştı. Koşmaktan hiç gocunmamıştım bu zamana kadar. Küçük çaplı depresyonumdan önce her sabah koşu yapardım, ki bisiklet kullandığım için de bacaklarım kondisyonluydu.
Ama Dağra, bana 22 turun üzerine bir 22 tur daha eklemişti. Ve ben şu an son turumu atmak için kıyıda köşede kalmış son protein tanelerimiyokluyordum vücudumda.
Derin bir nefes alıp son tur için gözümü kararttığımda artık üzerimdeki tişört terden üzerime yapışmakla kalmayıp ikinci bir deri gibi üzerimi sarmalamıştı.
"Yoruldun mu Tinker Bell?"
Yorulmak mı? Biraz daha koşarsamcesedim çıkacaktı bu salondan. Benim koştuğum salonu Dağra hızlı adımlarla etrafımda gezinerek yürüyordu.
"Başak. Adım Başak."
"Sorumun cevabı bu değil. Yoruldun mu?"
Nefes nefese turumu bitirmeye çalışırken yine de kuyruğu dik tutma çabasındaydım.
"Henüz değil. Daha ağır provalarım olmuştu."
Cevap gelmediğinde gözüm salondaki büyük saate kaymıştı. Geçirdiğim küçük çaplı şok yüzünden bir an sendelesem bile hızla toparlanıp ritmimi bozmadan koşmaya devam etmiştim.
Üç saattir koşuyordum.
Tüm bu işkencenin Latino'dan geldiğim için olduğunu var sayıyordum. Tarık Hoca da inanılmaz disiplinliydi. Ama bir kere bile işkence yöntemlerini kullanmamıştı.
Ve Talya Hoca'nın anlatmak istemediği şeyler yüzünden bu işkenceyi gördüğüme emindim. Bir anlaşmadan bahsetmişti. Zaten Teksas'ın üst kattaki herkese olan nefretini biliyordum. Sadece sebebini bilmiyordum.
Düşünmekten koşmayı dahi unutacağımı bildiğim için rotamaodaklanmıştım. Ki koşmaya başlamadan önce Selin'in çaldığı zil bir kere daha kulaklarımda yankılanmıştı.
"Teksas! Paydos! Sen hariç Tinker Bell!''
Dağra'nın paydos uyarısı ile duraksamış olsam bile aldığım hususi uyarı ile koşmaya devam etmiştim. Ben kalan yarım turumu bitirmeye çalışırken sporcular yavaş yavaş salonu terk ediyordu.
Gülüşmeler, şikayetlenmeler eşliğinde salondan ayrıldıklarını duyabiliyordum. Bu biraz da olsa beni yalnız hissettirmişti. Eski güzel günleri getimişti aklıma.
