Mapungas pungas kung minulat ang mga mata dahil sa mga kamay na nasa tiyan ko ngayon. Pilit kong inaalis ang kamay nito pero binabalik lang niya. Inaantok kung hinawakan ang kamay niya dahil hindi pa rin ito tumitigil.
"Good morning, sweetie" naramdaman ko pa ang pagdampi ng malambot na bagay sa batok ko. Halos magsitaasan lahat ng balahibo ko ng mapagtantong may katabi ako, at kamay niya ang nasa loob ng damit ko ngayon. Para akong nanigas sa kinahihigaan ko. Ramdam ko ang pagkabog ng dibdib ko dahil sa kaba. Mahigpit kung hinawakan ang kamay nito ng maramdaman kong ginalaw ulit niya ang kamay sa tiyan ko. Nagpapanic ang buong katawan ko. Who is-
"Calm down, it's me.." para akong nabunutan ng tinik ng magsalita ito. It's no other than zav. Just hearing her voice is enough to calm my whole system. The panic I felt earlier vanished instantly. I feel completely at ease. Mahigpit ako nitong niyakap from the back.
Tuluyan ng nawala ang antok ko. Maingat niya akong pinaharap sa kanya. Ang mga asul niyang mga mata ang unang bumungad sa akin. She has this soft expression plastered on her face. She looks beautiful kahit na halata sa kanya na kagigising lang din niya. She's sweetly smiled at me. Naipikit ko ang mga mata ng ilapit niya ang sarili sa akin, at marahang pagdampi ng labi niya sa sintido ko.
I feel like I'm going to melt. Goodness. Kung siya lang naman ang palaging bubungad sa akin sa umaga, I don't want this to end. I want to stay like this forever, with her.
Calm down, self. Calm down. But since she's Zav, I can't help but feel this way.
"How is your head?" Para don lang ako nahimasmasan ng mag salita siya. Mahigpit ko siyang niyakap. Naramdaman ko ulit ang paghalik niya sa sintido ko, hindi pa ito na kuntento and showered me with kisses on my face. I chuckled as I hide my face on the crook of her neck. This feels great. She feels so soft to hug.
"Pain.." Ngayon ko lang naramdaman ang sakit ng ulo ko. Para itong binibiyak sa sakit. Maingat niyang hinahaplos ang buhok ko, like she was doing it to lessen my headache even it's impossible.
I don't remember drinking too much pero bakit ganito ang epekto ng alak sa akin. And here I thought, kaya ko na ang sarili ko.
I thought I would stop drinking, pero anong nangyari? Stupid self. I swear, I won't drink again.
Sure, tell that to the clown. Sabat naman agad ng isip ko.
Napahilot ako sa sindito dahil kahit ang sarili ko ayaw din maliwana.
"I'll prepare your med, stay here muna, hm?" I look at her and nodded. Naramdaman ko pa ang pagdampi ng labi niya sa sintido ko bago siya bumangon. Ipinikit ko nalang ulit ang mga mata ko at nagbabakasakaling mawala ang sakit ng ulo ko ngayon.
"...wake up.."
"Hon, wake up.." inaantok kong minulat ang mga mata. It's zav. She was looking straight to my eyes with her gentle look.
I hug her hand na nasa mukha ko ngayon. I love her warmth in me. She just gently caressed my face using her thumb. Mas siniksik ko pa ang sarili dito.
"As much as I want you to sleep, you need to eat," naramdaman ko pa ang paghalik niya sa forehead ko. Inantok ko siyang tiningnan. God, I just can't get enough of staring at her. She's beyond beautiful. Just looking at her makes me feel so good, and alive. Her presence alone bring me a sense of comfort, that I never knew I needed until now.
Tinulungan niya akong bumangon. I feel the warmth spread through my chest as she holds me so gently and carefully para lang makaupo ako ng maayos.
"S-salamat.." Napahawak ako sa sintido ng para itong pumipitik sa sakit. But compare kanina mas bearable na ito. Naramdaman ko ang paghawak niya sa ulo ko gently massaging it kaya naidilat ko ang mga mata ko. Her eyes were now filled with worry. Nakukunsenya naman ako.
