Lief van je

Mag ik?

Al een paar dagen had Emma en Marco heel wat appjes uitgewisseld. Steeds wilde Marco weer afspreken, maar of Emma kon niet, of Marco kon niet. Uiteindelijk duurde het tot vrijdag voor ze weer konden afspreken. Ze zouden naar de film gaan. Emma had de film uitgekozen, Marco zou de kaartjes bestellen, en ze zouden snel een hapje eten bij de snackbar. Eva had de hele week al flauwe brandweermangrappen gemaakt. Zo veel zelfs, dat de kinderen uit Emma's klas er ook iets van meepikten.

"Een brandweerman is wel heel sterk, he juf?"zei Lotte vrijdagmiddag.

"Ik wil ook brandweerman worden," zei Leila.

"Dat kan nie-iet," zei Lotte. "Je bent geen jongen."

"Dat kan wél," zei Layla. "Er zijn ook vrouwen bij de brandweer, hoor."

"Meiden, even concentreren: hebben jullie de klokkentaak af?" vroeg Emma om ze af te leiden. Ze was heel blij dat de middag al bijna om was. Ze was ook een beetje verbaasd over hoe ze er naar vooruit keek om Marco weer te zien. Zou ze dan toch... ?

Na haar werk, ging ze snel naar huis om zich om te kleden. Marco zou bij de Koffieboon op haar wachten en dan zouden ze snel een patatje en hamburger eten voor ze naar de bioscoop gingen. Marco was rustiger dan normaal. Ze konden gezellig kletsen, over de dingen waarover ze via berichtjes al eerder hadden gesproken. Emma had het gevoel alsof ze Marco nu al echt kende.

De film was grappig, en na afloop maakte Marco haar aan het lachen door de grappige stukjes nog eens na te spelen terwijl ze over straat liepen. Hij deed dan af en toe een arm om haar schouder, en trok haar even tegen zich aan.

Emma had het niet zo snel door, maar ze stonden al bij haar voordeur. Ze merkte dat ze dat niet erg vond. Dat Marco nu wist waar ze woonde was toch normaal? 

"Nog eentje: 'Oh mister president, that's not a rope, that's a snake!'" Terwijl Marco met zijn armen zwaaide en net deed of hij met een slang worstelde, vloog er een reiger over die een pakketje stront op zijn jas liet vallen.

"Eurrrrgh!" zei hij. "Smeee-rig!" Hij veegde over zij hoofd. "Zit 't in mijn haar?" vroeg hij bezorgd. Hij boog voorover, zodat Emma bovenop zijn hoofd kon kijken. Emma giechelde en inspecteerde zijn haar.

"Nee joh," zei ze.

"Het voelt alsof er meeuwenpoep in zit,' zei Marco.

"Het was een reiger, Marco," zei ze met een grote grijns.

"Nog erger!" zei hij vol afgrijzen.

Hij keek naar de witte plek op zijn jas, net onder zijn kraag, bij zijn schouder. "Heb je een zakdoekje?"

Ze schudde haar hoofd. "Ik ook niet," zei hij.

Ze wees naar de deur. "Ik eh... ik woon hier," zei ze.

"Oh. Ohw!" zei hij. Hij keek haar verwachtingsvol aan. Toch kon ze het niet zeggen: wil je mee naar boven? Ze keken elkaar glimlachend aan.

"Mag ik ...? Ik bedoel, vind je het erg als...," Marco stotterde bijna, terwijl Emma probeerde niet te lachen. "Mag ik mee naar binnen?" vroeg Marco uiteindelijk. Emma keek hem aan.

-----------
Berichtje van Daenelia

Ja, wat een kort hoofdstuk. Maar wél met een cliffhanger!  Hou je van cliffhangers?