The Other Half

Τα αστέρια που λάμπουν

"Έλσα..."

"Αντρέι..."

"Έλσα..."

"Αντρέι..."

"Ελ..." Πάει να πει αλλά τον διακόπτω.

"Αντρέι ζούμε μαζί κυριολεκτικά ολόκληρη την ζωή μας. Ξέρουμε τα ονόματα μας." Του λεω και συνεχίζουμε να κοιταζόμαστε αυστηρά.

"Έλσα... Γιατί έχεις μια γάτα στην αγκαλιά σου?" Με ρωτάει.

"Γιατί την υιοθέτησα. Την βρήκα στον δρόμο και την πήρα." Απανταω χαμογελαστη και εκείνος δυσανασχετεί.

"Δεν επιτρέπονται τα ζώα στην Ακαδημία." Μου απαντάει σαν βλάκας που είναι.

"Επιτρέπονται για εμένα. Πήρα άδεια. Από εδώ και πέρα έχεις καινουριο ανηψιό. Τον λενε Σιλβέστερ." Του απαντάω δείχνοντας μου το γατάκι μου και εκείνος το παρατηρεί.

"Είναι θηλυκό." Μου λέει την ίδια μπουρδα που μου είπε και ο Κάρτερ και μουτρωνω.

"Όχι είναι ο Σιλβέστερ μου." Λέω με πείσμα και εκείνος αφήνει μια ανάσα.

"Πως κατάφερες και πήρες άδεια?" Με ρωτάει ενώ κάθεται δίπλα μου.

"Από οτι φαίνεται παλευουν όλοι να με κρατήσουν στην σχολή με κάθε τρόπο. Μάλλον έχουν καταλάβει ότι είχα σκοπό να φυγω." Εξηγώ και εκείνος γυρνάει και με κοιτάζει αγχωμένος.

"Έχεις σκοπό να φυγεις?" Με ρωτάει έχοντας λιγάκι ένταση στην φωνή του.

"Είχα. Αποφάσισα τελικά να μείνω." Απανταω καθώς κάθομαι δίπλα του.

"Πως... Πως και αποφάσισες... Να μείνεις?" Με ρωτάει τραβλιζοντας λιγάκι.

"Δεν μπορώ να σου πω. Είναι μυστικό." Απαντάω μιας και δεν θέλω να του μιλήσω για τον Κάρτερ και εκείνος μένει με το στόμα ανοιχτό.

"Τι εννοείς ότι είναι μυστικό?" Με ρωτάει λες και είπα κάτι στη φυσική.

"Τι δεν καταλαβαίνεις από το ότι είναι μυστικό? Ότι δεν θέλω να σου απαντήσω γιατί δεν θέλω να το μάθεις." Τον κοροϊδεύω και εκείνος μουτρωνει.

"Ουτε εσυ ας πούμε μου είπες γιατί χώρισες με την σαύρα." Σχολιάζω και εκείνος με κοιτάζει αυστηρά.

"Δεν έχει σημασία που χώρισα με την Νάντια. Θα μιλάς όμορφα για εκείνη." Με μαλώνει και παίρνω υφος.

"Γιατί μιλουσα όμορφα για εκείνη πριν?" Ρωτάω ειρωνικά και εκείνος ρολαρει τα μάτια του.