Kibrit çöpü

1. BÖLÜM

      Tünaydın! Güne neden böyle başladığımı bilmiyorum. Yataktan kalktım ve saat 13:00'dı ve bu yüzden güne tünaydın diye başladı mı fark ettim. Hızlı bir şekilde üstümü giyindim. Bütün telaşım sadece geç uyandığım için değildi, çünkü işe de geç kalmıştım. Evden aceleyle çıktım ve koşarak işe vardım. İşimde o kadar iyi değildim ki o gün patronum bir haber veya olay bulamadığım için kovulabileceğimi ve hemen bir haber bulmam gerektiğini söyledi. Üzgün ​​​​​​bir şekilde eve gittim ve haberin nasıl bulacağımı düşünmeye başladım. Aklıma hiç bir şey gelmediği için dışarı çıktım. O sırada aklımdan tam olarak şu geçiyordu. '' Evde o kadar düşünüp bulamadığım haberi, dışarıda nasıl bulacağım?'' Etrafta haber aramaktan saate bakmayı unutmuşum. Tam olarak 1 saattir dışarıda yürüyordum. Kendime 15 dakika daha verdim. Etrafa 4 gözle bakıyordum. Tam o sırada bir apartmanın önünden geçiyordum. Apartmanın içinden adım adım seslerin serbest kalmasında hafif bir gülümseme ama içimde bulunan bir korku ile içeri girdim. İçerisi çok karanlıktı çantamda fazlalık olarak fener ilk defa işe yaramıştı. İçeride çok kalmak istemediğim için hemen bakındım ve apartmandan çıkmak için arkadan döndüm ve kapıyı açmaya çalıştım ama kapı açılmadı kapı kolunda sıkıntı var gibi gözüküyordu. Korkarak tekrar arkamı döndüğümde elinde 1 değil 2 bıçak olan bir adamla göz gözeydik. Korkumdan dolayı ellerim  titriyordu, başım dönüyordu ve o an yere yığılı verdim. Gözlerimi açtığımda kendimi yine karanlık bir yerde buldum. Tam olarak ne yaşadığımı hatırlamıyordum. Tek hatırladığım şey bir adamdı evet bir adam sanki bir adam gördüm ve hatta o adamı burada görmüştüm yani aynı yerdeydim. Oradan çıkmak için hemen kapıya gittim. Kapının bozuk olduğunu hatırlıyordum. Yere oturdum ve ne yapmam gerektiğini düşünmeye başladım. Ama bana doğru yürüyen birisi vardı. Sakin kalmam gerekiyordu ve sadece şunu dedim ''Kimsiniz?'' Ses yoktu ama hala bana doğru yürüyen birisi vardı. O an kendimi tutamadım ve çığlık atmaya  başladım...