Songül gözlerini kapatıp arkasını döndü ve sol tarafına doğru yürüdü
"Hayal görüyorum,öldü o öldü gelemez buraya"diye sesizce söylenerek yürüyordu
Zeynep'in yanına vardığında gülümsedi
"Gidiyoruz kızım hadi"dedi Zeynep anlamaz gözlerle annesine baktı
"Ama benim doğum günüm "dedi Songül gülümsedi kızına ve saçlarını okşadı
"Söz telafi edicem sen gel"dedi ve kızını kucağına alıp öptü sonra indirdi ve elini tuttu pastaneden çıktılar
Zeynep annesine itiraz etmeden yürüdü genelde annesi böyle bişey yaptığında onu korumaya çalıştığını öğrenmişti.
Songül kızını arabaya bindirip kemerini bağladı "anne oyuncak bebeğim orda kaldı"dedi Songül zor bir şekilde gülümsedi "burda bekle hemen alıp gelicem"dedi ve kapıyı kapatıp içeri girdi
"Damla Zeynep'in bebeği kalmış nerde?"
Diye sordu "mutfakta kaldı ben getiriyim hemen"dedi ve Mutfağa doğru yürüdü
Songül kafasında zonklayan sesleri susturmaya çalıştı ama yapamadı
Korkmuştu kızına zarar gelmesinden deli gibi korkuyordu,Sadi'nin altı sene sonra gelmesinden korkuyordu herşeyden
"Songül!"diye bir ses duymasıyla birlikte arkasını döndü.Sadi ona bakıyordu
Gerçek miydi bu? Diye sordu kendisine
Sadi'nin ona yaklaşması kalp atışlarının hız kazanmasını sağladı
"Sen misin Sadi?"dedi içine kaçan sesiyle
"Benim"dedi karizmatik ses "burdayım"
Diye ekledi ardından Songül günlerdir başının dönmesine sebep olan şeyi sonunda görmüştü o Sadi olmalıydı
"Hayır sen ölmüştün ben senin mezarına gittim "dedi ağlamaklı sesiyle
"Ölmedim"dedi Sadi suçlu hissettiğini belli ederek "öldün"diye ekledi Songül
Sonra tekrar önüne dönüp ona bebeği getiren Damla'ya baktı
"Teşekkür ederim Damla"dedi Damla başını sallayıp mutfağa geri döndü
"İzinle Sayın Savcım kızım beni bekliyo"dedi Songül ve kapıdan çıkıp arabaya yürüdü
Zeynep masum gözlerle bakıyordu Songül'e Songül kızına gülümseyip arabaya bindi "al bakalım bebeğini"dedi ve Zeynep'e bebeği uzattı
"Anne nereye gidiyoruz"diye sordu Zeynep meraklı şekilde
"Nereye gitmek istiyosun anneciğim "dedi Songül kızına dönüp
"Lunapark "dedi Zeynep kollarını havaya kaldırıp alkış yaparken "o zaman.Lunapark"dedi Songül aynı şekilde alkış yaparken
---
"Çok mutlular"dedi Sadi boğuk bir sesle
"Abi Allah aşkına ya senin yaptığında iş değildi yengem güneş batana kadar boş tabutun başında bekledi"dedi Yaver ciddiyetle
Sadi biliyordu ama yediremiyodu kendisine "biliyorum Yaver ama Songül'ü böyle görmek zor geliyo kızıyla çok tatlı olmuşlar bende olabilirdim bu tablonun içinden dimi?"dedi Yaver oflayarak ayağa kalktı abisini böyle görmeye alışık değildi
---
Yeni bölümde görüşürüz 👋🥺
Lütfen yorum yapınız 💚🌞
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Ne Gemiler Yaktım
Fiksi Penggemar🌼 Songül ve Sadi,Sadi altı sene önce ölmüş,yada gerçekten ölmüş mü acaba? Yıllar sonra karşılaştıklarında nasıl değişicek hayatları okuyun🌼🌞
