Hayatımdan nefret ediyordum hayatımın zorlukları o acımasızlığı beni yoruyordu evet her gün bunu düşünüyorum ama bu gün bu kadar yeter okula geç kalıyorum oturduğum koltuktan ayağa kalktığımda bir yorgunluk hissetim ama hep böyleydim
o yüzden takmadım adımlarımı atmaya devam ettim ama bu sefer hayatımdaki bütün acılardan büyük bir ağrı girmişti kalbime yürümekte o kadar zorlandım ki anlatamam dayanamayıp kendimi yere attım nefes alamıyordum
ama bu ağrı bir iki dakika sonra geçmişti ağrı geçtiğinde ayağa kalkıp odama geçmiştim ki arkadan "Aşkım nerdesin" diye bir ses geldi evet ben evliydim küçük yaşta o acımasız babam 15 yaşında beni zorla evlendirmişti (...)
seslendiğinde sesimi çıkartmak istemiyordum beni bulmasını beni duymasını bana dokunmasını istemiyordum ama buna bu hayata mahkumdum yavaşça kapıyı kapatıp üstümü çıkartmıştım bu gün siyah bir elbise giyicektim
elbiseyi elime alır almaz arkadan o acımasız adam semih girmişti girdiğinde vücudumu görmemesi için elbiseyi üstüme kapatmıştım acımasızca"Neden benden korkuyorsun " demişti ondan korkmamın tek sebebi benden 20 yaş büyük olması değildi
bana zarar vermesi ben istemedikçe vücuduma dokunması bunlar beni çok rahatsız ediyordu ama babam yüzünden sesimi çıkaramıyordum annemi sorarsanız annem zaten hayatı sadece babam için yaşıyor (...) Semih bu soruyu sorduktan sonra odadan çıktı üstümü giydikten sonra çantamı alıp odadan çıktım kapıyı açtığımda arkadan semih " Görüşürüz aşkım"dedi sesimi çıkartmadan kapıyı kapatıp çıktım.
Devam Edecek ....
Yıldız atmayı unutmayın⭐⭐⭐⭐
