Anne
Anne kelimesi çoğu insana huzuru ve mutluluğu simgeler.
Bana sadece ve sadece boşluğu simgeliyor.
Ben yıllardır kendi kendimi büyütüyordum. Nelerle karşılaştım neler yaşadım bir allah bir ben biliyorum.Serkanı ilk annemle tanıştırmaya götürdüğümde annem masada huzursuzluk çıkarmıştı. Serkan gittikten sonra da bana "sen daha baban sevmedi kızım elin oğlu nasıl sevsin" dedi.
Yalan söylüyordu kendini kandırıyordu.
Ama bu benim duygularımı sabote etmediği manasına gelmiyordu.
Anneme hiçbir zaman güvenemedim.
Hep sevdim inandım ama güvenemedim.Lise yıllarında bile bana yapmadığı kalmamıştı. Bir anne neden evladına bunları yapardı ki?
Hangi anne evladına kötü davranırdı ki?
Yıllardır yaramı hep sakladım herkesten ta ki barışla tanışıp annesini annem yerine koyduktan sonra.
Hafize anne benim yarama merhem gibi olmuştu.
Bana evliliğim sahte de olsa ilk zamanlarda o kadar iyi davrandı ki annem yerine koydum onu öyle sevdim.Ama üç saat önce ben mutfaktayım diye barışa söyledikleri o kadar zoruma gitti ki tekrar yaram kanadı. İçime ağladım hep.
Onları yolcu ettikten sonra mutfağı toplamaya gittim.
Düşüncelerim gözlerimi doldurdu.
Ağlarken dudaklarımdan sadece şu söz döküldü.
"Onlar gibi olmayacağım"dedim.Ben korkuyordum hep evlenip çocuklarımın olmasından bunu serkanada söylemiştim.
Ben ona çocuk istemediğimi söylediğimde bana neden demişti.
Bende ona sevgisini görmediğim ve eksik olduğum bir yönü nasıl çocuklarımda tamamlayacağım demiştim.
Bana sen çok iyi anne olursun demişti.Göz yaşlarımla beraber bulaşıkları makineye yerleştirdim. Tam ellerimi yıkıyordum ki arkamda bir hareketlilik hissettim. Hiç arkama dönmedim.
Ellerimi uzun uzun yıkadım. Sonra karnıma kollar dolandı.
Barış boynuma kafasını gömüp derin bir nefes aldı.Ardından yüzüme doğru baktığında ağladığımı gördü. Ben yüzümü diğer tarafa çevirdim.
"Gülseren noldu güzelim niye ağlıyorsun sen" dedi telaşla.
"Bişey yok" dedim ağlamaktan kısılmış sesimle.
"Güzelim söyle misin?" Dedi.
"Bişey yok dedim barış işlerim var benşm sende ilaçlarını iç yatağına yat" dedim
"Hayır efendim ya söyleyeceksin ya söyleyeceksin yoksa gitmem yatağa falan" dedi.
Ofladım.
" öyle aklıma bişey geldi ondan ağladım bakma sen bana ağlarım arada ben hadi canımıniçi sen ilacını iç bende tezgahı sileyim geliyorum" dedim."İyi tamam madem" dedi sıkkın bir sesle.
Yanağımı öpüp ilaçlarını koyduğum yere doğru geçti.
Bende elimdeki bezle tezgahı boydan boya sildim.
Ardından bezi katlayıp tezgaha bıraktım arkamı döndüğümde barış ilacını içiyordu. Bir ağrı kesici alıp bende içtim. Ardından beraberce yatak odasına gittik.Barışın yatmasına yardım ettikten sonra bende yavaşça yatağa girdim.
"Gülseren senin söylemeni bekledim ama eğer annemin dediklerine kırıldıysan ben onun adına özür dilerim. Aslında nnemin amacı da o değil ama işte çevre baskısına marus kalıyor o yüzden böyle konuşuyor"dedi.
Ona doğru döndüm.
"Biliyorum canım zaten ama insan ister istemez kafaya takıyor yani gerçekten kısır olsam-
"Sen annemin dediğini duydun değil mi?" Dedi bir anda.
"Yani" dedim.
Kolunu attığı gibi beni kendine çekti.
Canı acır diye bende ona doğru sokuldum. Anlımı öptü.
"Güzelim annem ne derse desin sende de bende de şimdilik bir sorun yok değil mi? Allaha şükür elimiz kolumuz sağlam ister çocuğumuz olsun ister olmasın sağlığımız yerinde olduğu sürece hatta hastalıkta bile seni bırakmayacağım anladın mı beni insanlar ne derlerse desinler bebeğim önemli olan bizim evimizin çatısının altında huzuluca yaşamamız tamam mı" dedi.
Ben bu adama aşıktım aşık.Kafamı salladım ardından dudaklarına yükselip ufak bir öpücük kondurdum.
"Sen hep böyle yanımda ol olur mu hep beni böyle sev" dedim.
"Çünkü ben seni hiç ama hiç ama hiç bırakmayacağım ve senin için elimden gelen herşeyi yapacağım" dedim.Elleriyle saçlarımı oynamaya başladı. "Ben hep senin yanında olacağım ve seni hep seveceğim" dedi. Anlımdan öptü saçlarıma öpücük kondurdu.
O böyle yaptıkça mayıştım. Ve uykunun kollarına kendimi bıraktım.
...
Şükür karakterleri kafamda oturttum. Tam hayalimdeki gibi karakterler bulmam biraz zaman aldı ama buldum:)
Bir sonraki bölümde karakterlerimiz var:)
(Yıldıza basıver kızz!)
YOU ARE READING
YALANCI SONBAHAR[+18]
General FictionEğer canımı yakmadan sarılırsan bana, bunu yapan ilk kişi sen olacaksın... Nilüfer,Gülseren,Kardelen Ben ortancaları Gülseren Görünmeyen yaraları olan kimseye yaranamayan gülseren... -- Barış ben kısa ve öz olarak Herşeyden önce insan olmaya çalış...