Sadi pişmanlık duygusunu iliklerine kadar hissetmişti bu sayede
"Off,Of"diyerek kendi arabasına binip Emniyete gitti---
"Anne bana bi yol göster,napıcam ben?"
Diye ağlayarak kendi kendine konuşuyoruduYaklaşık yarım saat sahilde yürüdükten sonra Zeynep'i almaya gitti okuluna
Kendisini toparlayıp arabadan indi ve okulun kapısına doğru yürüdü
Kapıya yaslanıp bekledi beklerken'de düşündü Sadi'yle anılarını düşündü
Nasıl gittiğini düşündüBirkaç dakika sonra kızının paltosunu çekiştirdiğini fark edince toparlanıp
Eğildi"Anne,hemen babama yaz Yarın baba günü var!"diye heyecanla geldi Zeynep
"Dur,gel bakalım nasıl bu baba günü"
Diye sordu kızının elini tutarken"Anne bak şimdi herkes babasını getiricek,babalar kendilerini tanıtıcak"
Diye özetledi ZeynepSongül arabaya Bindikten sonra Zeynep'e döndü çok heyecanlı görünüyor'du. Hevesini kırmak son istiyeceği şeydi Songül'ün
"Tamam yazıcam,söz"dedi Zeynep mutlulukla ellerini kaldırdı "Yaşasınnn"diye sevindiğini belli etti
---
Songül kızını Damlanın yanına bırakıp eve geldi,duş alıp üzerini değiştirdi ve evden çıktı.Sadi'nin yerini Hala telefonunda numarası olan Yaver'e sorarak bulmaya karar vermişti
Yaver:Yaver,meraba Songül ben abin nerde ciddi bişey konuşmam gerekiyor onunla
Songül Yengem: Yenge abim adliyede ama niye sordun ki?
Yaver:ne yengesi be!?
Songül Yengem:kusura bakma,ama sen benim hala yengemsin yeğenimin annesisin abim Çağlayan adliyede
Yaver:Sağol
Songül telefonu çantasına koyup arabaya bindi ve konum'dan adliyenin yerini bulmaya çalışırken ani bir frenle durdu
"Burası"diye sesizce konuşup arabasını park etti.
İçeri geçtikten sonra Kapıdaki görevlinin yanına gitti "bakarmısınız? Cumhuriyet Savcısı Sadi Payaslıyı görmek istiyorum"
Dedi kadın Songül 'ü baştan aşşağı süzünce bir suçlu veya'da madur olduğunu düşünmedi"Tamam,ben size eşlik ediyim"dedi ve önden yürümeye başladı
Songül kalbine oturan derin sızı ile gözlerini kapatıp açtı ve kadın'ın peşinden gitti kalbine elini koyduğunda deli gibi ses geldiğini hissetti
Sonunda bir kapının önünde durduklarında kadın kapıyı çaldı.
"Sayın savcım Songül diye bir kadın geldi görüşücek misiniz?"diye sordu Sadi başını sallayınca Songül'e dönüp girmesini işaret etti
"Songül hoşgeldin,bişey içer misin?"
Diye panikle sordu Sadi "bişey içmeye gelmedim,önemli bir mevzu var konu Zeynep"diye başladıSadi Zeynep sözünü duyunca dikkatli şekilde dinledi "Zeynep'in okulunda baba günü varmış çok hevesliydi babama yaz gelsin lütfen dedi bende hevesini kıramadım, kızının sana ihtiyacı var"
Dedi ağlamaklı sesiyleSadi şaşırmıştı tabii ama çok belli etmedi "gelirim tabiki gelirim"dedi
Songül kafasını eğip ağladığını belli etmeden gelen yaşları sildi.
"Songül ağlama,ben pişmanım bunu sana kanıtlamak için elimden geleni yapıcam saçma sapan bi delil buldum peşinden gitmek için yaptım..."dedi
Songül gözündeki yaşları Silip Sadi'ye baktı boş bir suratla "Songül,Zeynep'in bebeklik fotoğrafı varmı?"dedi Sadi saf bir suratla "var..."dedi Songül çantasına uzanırken telefonunu alıp Galeriye girdi
Zaten Zeynep'in fotoğrafları ve önemli belgeler dışında bişey yoktu ama bulmaya çalıştı sonra Telefonu Sadi'ye tuttu
"Burda iki aylık Damla çekmişti hep ağlıyordu o ağladıkça bende ağlıyordum
İyi bir anne olamıyodum asla"Yeni bölümde görüşürüz 💙
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Ne Gemiler Yaktım
Fanfic🌼 Songül ve Sadi,Sadi altı sene önce ölmüş,yada gerçekten ölmüş mü acaba? Yıllar sonra karşılaştıklarında nasıl değişicek hayatları okuyun🌼🌞