The Other Half

Αναλαμπή

Andrey POV

"Μπορείς για μια φορά να φας σαν άνθρωπος?" Ρωτάω την Έλσα η οποία κοντεύει να λερωσει ακόμα και τις κάλτσες της έτσι όπως τρώει τις πατάτες της με την σος και τις κοτομπουκιές.

"Μιλάς έτσι εσύ που έχεις χωρίσει το φαγητό σου σε τρία τρίγωνα με συμ κάτι  λες και είναι ορθογώνια τρίγωνα?" Με ειρωνεύεται μιλώντας με φαγητό στο στόμα.

"Πρώτων μην μιλάς με γεμάτο το στόμα. Δευτερον... Δεν είναι ορθογώνια τρίγωνα. Δεν υπάρχει ορθή γωνία. Είναι οξυγώνια. Και τρίτον έτσι δεν λερώνομαι." Της απαντάω και εκείνη αδιάφορη συνεχίζει να τρώει το φαγητό της λες και είναι το homo sapiens. Χωρίς πιρούνι.

"Είσαι φλώρος." Μου λέει και την κοιτάζω δολοφονικά. Δεν είμαι φλώρος. Απλά μου αρέσει η τάξη.

"Εσύ είσαι πρωτόγονη." Της απαντάω εγώ και εκείνη μου πετάει μια από τις πατάτες της κάνοντας με να ενοχληθω.

"Μη το ξανά κάνεις." Της λέω σοβαρά και εκείνη με κοιτάζει διαβολικα.

"Αλλιώς?" Με ρωτάει και δεν της απαντάω. Τότε μου ξανά πετάει μια από τις πατάτες της και γελάει σαν καθυστερημένο που είναι.

"Σταμάτα." Της λέω προσπαθωντας να κρατήσω την ψυχραιμία μου.

"Όχι." Μου απαντάει και τότε πατάω το πόδι της κάτω από το τραπέζι με αποτέλεσμα να πονέσει, να φωνάξει, να κάνει μια απότομη κίνηση και όλο τις το φαγητό να πέσει πάνω της κάνοντας με να γελάσω λιγάκι.

"Ε! Αυτό ήταν άδικο!" Γκρινιάζει.

"Σε προειδοποίησα να σταματήσεις." Της απαντάω και συνεχίζω να τρώω το φαγάκι μου.

"Ναι αλλά τώρα πρέπει και να πάω να αλλάξω και να πάρω καινούριο φαγητό. Κοίτα έχω λερωθεί παντου!" Συνεχίζει την γκρίνια της.

"Από πότε σε ενοχλεί εσένα λίγη βρώμα?" Την ειρωνεύομαι και τότε εκείνη, παίρνει μια πετσέτα, την βάζει μέσα στην σος μου και πριν προλάβω να πω κάτι την πασαλειβει στην φάτσα μου με αποτέλεσμα να... Γίνω χάλια. Και να πέσει λίγη σος στο αγαπημένο μου μπλουζάκι με τον Κόσμο.

"Έχεις πεθάνει μικρή." Της λέω ενώ ακουω κάποιους από τους συμφοιτητές μας, που βρίσκονται μέσα στην τραπεζαρία να γελάνε.

"Πρεπε να με πιάσεις πρώτα!" Φωνάζει και τότε σηκώνεται και τρέχει έξω από την τραπεζαρία. Αμέσως, σηκώνομαι και αρχίζω να την ακολουθώ. Δεν αργώ να την πιάσω, εκείνη τσιρίζει και εγώ σκουπίζω την μουρη μου στο δικό της φουτερ με την Γουάντα το οποίο τελείως τυχαία φόρεσε σήμερα.