Zwarte Maan Academie

Hoofdstuk 3 De Bibliotheek en de nieuwe kamergenoot

Op de paarse verdieping staan Aurum, Jade en Xavier op ons te wachten. Nieuwsgierig naar wat er is gebeurd en wat er nu verder gaat gebeuren.

'Laten we dat even op een rustige plek bespreken,' zegt Borg.

'De bibliotheek!' zegt Aurum meteen. En dus leer ik niet veel later dat de bibliotheek op de blauwe verdieping is. Die ligt onder de paarse en op de verdieping waar ik in mijn wereld het kasteel binnen kwam.

'De onderste verdieping, de kelder is de zwarte verdieping,' legt Jade al lopend uit. 'Onder deze ligt nog de groene verdieping. En op elke verdieping zijn dus kamers waar de leerlingen verblijven. Zo slaap ik beneden, op de zwarte verdieping. Daar is het lekker donker. Ook zijn er voor de vampiers speciale nachtlessen. Hoewel we ons slaappatroon hebben aangepast, word er dus wel rekening gehouden met ons.'

'Ik heb een kamer op de groene verdieping,' vertelt Aurum. 'Ik slaap met een andere dwerg en een kobold op de kamer.'

'Ik lig op de kamer met een Centaur en een elf,' zegt Xavier. 'Op de gele verdieping.'

'Allemaal best ver uit elkaar als ik dat zo hoor,' zeg ik. We lopen in een rijkversierde gang, waar het hout ook weer zo rijk bewerkt is. Ook hier meen ik hier en daar iets te zien bewegen in het hout. Maar dat kan net zo goed gezichtsbedrog zijn.

Jade loopt naar twee grote deuren, die er voor de rest van het kasteel simpel uitzien. Ze gooit ze open en erachter schuilt de grote bibliotheek.

Grote en vooral ook lange treden geven de bibliotheek de verschillende verdiepingen. Het lijkt op een lange, uitgerekte trap en op elke tree is genoeg ruimte voor honderden boeken, zithoeken en is het met groen overgoten. Planten groeien door het glazen dak naar binnen en de zon schijnt naar binnen. Het is hier aangenaam warm en leerlingen lopen rond met boeken onder hun armen.

We lopen naar de derde tree en zoeken daar een plekje om te gaan zitten. Dat vinden we in een hoekje bij een groot raam, dat uitkijkt over de vallei. Ik verlies me in het uitzicht, ergens in de verte zie ik minimensjes lopen en er stroomt beneden een beekje. En net als in mijn wereld is er ook een brug te zien, dat naar een ander bos loopt.

In mijn buik voel ik zorgen opborrelen. Was die advertentie wel zo toevallig als dat ik destijds dacht? Of-

'Dorian?'

Geschrokken kijk ik op en de nieuwsgierige gezichten van Jade, Xavier en Aurum zitten me aan te kijken.

''Je bent wel een dromer hm?' Jade kijkt me glimlachend aan. Dat kan ik natuurlijk niet ontkennen, dus knik ik.

'Mijn dagdromen zijn vaak een stuk aangenamer dat het echte leven, heb ik ondervonden,' antwoord ik.

Borg fronst, 'zelfs nu je hier bent? Meneer de magiër?'

'Magiër? No way!' zegt Aurum verbaast en ze kijkt van mij naar Borg.

'Ja, zeker wel, Gail heeft het zelf gezien,' gaat Borg gewoon door. 'En dat is niet alles, ik ben aangesteld als zijn buddy.'

Ik vang Jade's blik en we glimlachen naar elkaar. Ze weet waarschijnlijk precies wat zowel Borg als ik daarvan vinden.

'Is Gail altijd zo- creepy?' vraag ik, 'persoonlijk kreeg ik echt de kriebels van hen.'

Meteen knikt iedereen bevestigend.

'Eerlijk gezegd probeer ik altijd zo ver mogelijk bij Gail uit de buurt te blijven,' zegt Xavier. 'Die is waarschijnlijk ook de reden dat er zo weinig mensen streken durven uit te halen. Het is een braaf stel hier op school. Zelfs als dat thuis een heel ander verhaal is.'

Ik tuit mijn lippen, een tikje ontevreden. Als je jezelf niet kunt of durft te zijn is dat alles behalve gezond. Dat heb ik wel ondervonden met Marcus en Pauline het afgelopen jaar. Sinds ik mezelf niet meer kan zijn bij hen begrijpen ze me gewoon niet meer. Het lijkt me dat daar juist ruzie van komt onder de leerlingen en Gail.